GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

[38.Bölümden Kesit]

Canlar merhaba...
Mağlesef yeni bölüm değil fakat yeni bölümden ufak bir kesitle geldim sizlere😊 Aslında o kadar da ufacık değil ama olsun😊Canlar şu an köyde olduğum için sürekli girip bölüm yazma gibi bir fırsatım olamadı ve mağlesef net paketim sizlere ömür😊 Bu yüzden ben de kendi telefonumdan ufak da olsa bir leyler yazıp kardeşimin telefonundan yayınlamaya karar verdim😊Bu arada söylemeden geçemeyeceğim,Günah Keçisi yani birinci kitabımız 50.000 okumayı geçmiş🙌🙏💕Destek veren,okuyan ve voteleyen herkese canı gönülden çok ama çok teşekkür ediyorum.💕O güzel ellerinize ve gözlerinize sağlık.💕

Şimdik asıl konumuza gelecek olursak,biliyorsunuz ki finale çok az kaldı😊Az çok kaç bölüm kaldığı konusunda düşündüm ve karar verdim yalnız şimdilik bende kalsın😉Sürprizi kaçmasın diyeyim ve jet hızıyla başka bir konuya değineyim hemen.Günah Keçisi(Sil Baştan) 2 kitabın finalinden sonra yeni ve çok farklı bir türde başka bir kitaba başlayacağım.Aslında bundan bir kaç bölüm önce bahsetmiştim bilmiyorum hatırlıyor musunuz?Fantastik türünde bir kitap yamak istediğimi söylemiştim fakat aklıma çok ama çok daha farklı bir şey geldi.Fantastik konulu olan kitabımı şimdilik askıya aldım.Onun yerine başka türden bir kitap yazmaya başlamaya karar verdim.Yalnız bu kitap bitmeden,başlamak istemiyorum.O yüzden kitabın finaline kadar,bu yeni başlayacağım farklı türdeki kitaptan bahsetmeyeceğim çok fazla😊🙏

Huh!Bitti heralde😊 Şimdi gidebilirim değil mi?😊Evet gittim.😊

YAZAR'INIZIN AĞZINDAN...

Hıçkırıkları arasından yalvarmaya başladı Esin.Yaptığı şeyin aptalca bir hareket olduğunun farkındaydı fakat yine de yapmak istiyordu.Zifiri karanlığın içerisinden,gökyüzüne doğru havalandırdı yaşlı gözlerini.Ardından kapadı onları ve sertçe yutkundu.

"Sadece güzel anılarım...Sadece onları görmek istiyorum."

Kendini avutması için seçtiği cümlelerdi bunlar.Onu ve çok daha fazlasını göreceğinden korkuyordu.Korkmalıydı da...Çünkü çok geçmeden kendisine hiç de yabancı gelmeyen yüzler ve olayların içerisinde buldu kendini.Kapattığı gözlerini kuvvetlice sıktı.

"H-ayır..."

Korktuğu ve aslında yüreğinde kabul etmek zorunda kaldığı şeyler şimdi tam karşısında gibiydi...Huçkırıklarının seviyesi her geçen saniye artarken,daha fazla dayanamayacağını fark etti ve kuvvetlice sıktığı gözlerini açtı.

"Böyle olmaması gerekiyordu...Sadece güzel anılarımı görmek istiyordum...Sadece güzel anılarımı!"

Kendi kendine yeniden konuştuğunda,hemen önündeki koruluklardan kavradı Esin.Zor bela nefesini geri verirken,beklemediği ve aslında içten içe en çok istediği şeyi hedef aldı yaşlı gözleri.Yanlış ya da hayal gördüğünü düşündü başta fakat dikkatlice baktığında ne yanlış ne de hayaldi artık.O yine çok yakın olmasa da karşısındaydı...

"A-aras..."

Evet,gördüğü kişi Aras'tan başkası değildi ve doğruca kendisine bakıyordu.

"Burada ne işi var?Hangi yüzle..."

Aras'ın eve doğru ilerlediğini görünce,cümlesini tamamlayamadı Esin.Ne yapmaya çalıştığını anlamayan Esin,korkmaya başladı.Ağabeyi Ceyhun evdeydi ve Aras'ı görürse hiç de iyi şeylerin olmayacağının farkındaydı.Bu nedenle hareketlendi ve bulunduğu terası hızlıca terk etti.Merdivenlere yöneldiğinde Sevgi ile karşılaştı.