Irish's PoV
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Feeling ko down na down na ko. My grades are so low and galit sakin yung bestfriend ko tapos hindi ko pa laging kasama yung parents ko! I HATE MY LIFE! Hindi na ako makapag isip ng gagawin ko, gusto kong pumunta ng club or bar para makalimot. But I'm only seventeen, hindi pa legal ang age ko para sa mga ganon ala naman kasi si bro para tulungan ako! Psh.
"Manaaaang!" Malakas na mahinahon kong tawag sa kasambahay namin, matagal na syang nagtatrabaho samin. Sya ang lagi kong kasama sa bahay
"Yes anak" malambing na sagot nya sa akin, ganyan talaga sya kasi wala syang asawa at mga anak. Sabihin na nating matandang dalaga.
"Hindi pa po ba nagpupunta si Ivan?" Parang nag aalalang tanong ko sa kanya. Sanay akong lagi syang nasa bahay.
"Hindi pa nak, tatlong araw na syang di nagpupunta dito ah? May problema ba kayo?" "May problema ba kayo" naglabas pasok lamang ang mga salitang iyan at inisip kung meron nga bang problema. Ang babaw babaw naman ng ginawa ko e.
Natulala ako ng sandali habang si manang ay nagpupunas ng mga upuan.
"Ahm wala po, labas lang po muna ako" tumakbo ako papunta sa pintuan at kinuha ang susi ng kotse.
Oo naman, marunong akong magdrive. Sinong nagturo sakin? Syempre si Bro.
'nasan ka na ba. Miss ko na yung paglalaro natin ng video games, tatlong araw ka ng hindi nagpaparamdam.' Bulong ko sa sarili ko habang nagdadrive papunta sa starbucks.
*Blag!*
"Aw shit!" Ano yun? May nabangga ba ko? Napatulala ako sa ingay na iyon. Nagmamadali akong bumaba sa sasakyan.
"Irish! Hindi ka kasi nagiingat e!" Sigaw ko sa sarili ko habang nakahawak ako sa ulo ko at hindi alam ang gagawin.
Napatingin ako sa likod upang humingi ng tulong at nakita ko ang isang pamilyar na mukha. Hindi ko ito maaninag pero alam kong kilala ko to.
"Ivan?!" Bulong ko sa sarili ko. Pero biglang may dumaan na bus. Bigla nanaman syang nawala.
"Kawawang pusa" sabi ko sa isip ko.
Kinuha ko ang pusa at inilagay ito sa may tabi ng tulay. "I'm so sorry pusa" psh! Para akong tanga di ko na sya madadala sa vet. kasi patay na sya.
Bumalik na ako sa sasakyan ko at nagdrive papunta sa starbucks. Pero totoo ba yung nakita ko? Si Ivan ba talaga yun? I miss him so much! I miss his smile, I miss his smell, his smile, his.. basta! lahat sa kanya namimiss ko.
Pababa na ako ng sasakyan at naisip ko kung makakapag isip ba ko sa starbucks? E puro kape lang naman ang nandon! Gusto ko yung malakas ang tama sa utak, yung tipong makakalimutan mo yung pangalan mo.
Alam ko na! Tama, Tama! Pupunta ako sa kaibigan kong magaling sa mga dayaan. Yes!
*sa loob ng internet shop*
"Hi Irish! Pa autograph!" sabi ng isang fan.
"Trisha! I need your help. Alam kong magaling ka *wink*." Pasigaw kong sabi habang sya ay nakatutok sa computer.
"What can I do for you Ingkang?" God! That name? psh!
"Don't call me Ingkang! You're not him" kunwaring galit pero sa totoo lang kinikilig ako. HAHAHA
"I'm sorry, so ano nga yon?" tanong nya
"Marunong ka namang gumawa ng mga ID diba?" Patanong na sabi ko sa kanya
"Oo naman! Papagawa ka ba?" Nagmamayabang na sagot nya
"Oo sana, gusto ko yung magmumukha akong hindi 17. Kumuha ka nalang ng picture sa facebook ko, babalikan ko nalang mamaya." Nagmamadaling sagot ko sa tanong nya.
BINABASA MO ANG
Inevitable (DISCONTINUED)
Fiksi PenggemarNOTE: NOT A BECHLOE FANFIC --- PAG ASA? BESTFRIEND? KAIBIGAN? Maraming problema hindi pagkakaintindihan ang humahadlang para masabi nila sa isa't-isa ang totoo. Mahal nila ang isa't isa, mahal nya si Bro. Ngunit ang tanong, mahal din nga ba siya nit...
