Someone Like You || Kim Taehyung

45 : Don't leave us hanging

Sophia's POV

Inikot na lang ulit nila yung bote habang ako dito, nasasaktan.

Ganun ba sya kagalit sakin? Ni walang regalo kasi nakalimutan ko ay ganun agad sya?

Pinunasan ko agad yung luha ko at napansin kong nakatingin sakin si Nathan kaya tinignan ko sya pero umiwas agad ito ng tingin.

Pati ba naman ikaw, Nathan?

Umiwas na lang ulit ako ng tingin at nakisama na lang ulit sa laro.

Tumigil ito kay Niel at kay Stacey.

"Truth or dare?" Tanong neto kay Niel.

"Truth." Diretsong sambit neto.

Pati na rin si Niel, iniiwasan ko ng tingin.

Ano na ba ang nangyayare sayo, Sophia?

"Tell me. Sa tingin mo, is there a second chance that Nathan and I will be in a relationship again?" Tanong neto.

Tumahimik nanaman ang paligid at hinintay na magsalita si Niel.

"Wala. Walang-wala." Tinignan ko si Stacey at parang umuusok na ang ilong at ang tenga sa galit.

"Pagsisisihan mo yan." Galit ngunit bulong na sabi neto.

Tinignan ko si Niel at tila wala kang makikita na kung anong emosyon sa mukha nya sabay ikot ng bote.

Tumigil naman ito sa akin at kay Stacey.

"What makes you strong? Love or pain?" Aawat sana ako kasi hindi nya pa ako tinanong but that question makes me stop.

That question relates to me.

What makes me strong?

Hindi pa rin ako nakasagot ngunit tahimik parin ang paligid.

Tanging ang huni lamang ng ibon ang naririnig naming lahat.

Sa huli, sasagot rin ako.

Nakakabingi na kasi ang katahimikan.

Pumikit ako at binuksan ang bibig.

"Pain."

"Then who makes you strong?" Minulat ko ang mata ko at tinignan sya.

"Stacey, that's enough--"

"JUST LET ME BE!!"

Nagulat kaming lahat nung sumigaw sya pero mas lalo kaming nagulat nung umiyak ito.

"HAYAAN NYO NA AKO! WALA AKONG PAKE KUNG UMIIYAK AKO! BASTA HAYAAN NYO NA LANG AKONG ILABAS LAHAT NANG NARARAMDAMAN KO!"

And with that. Lahat kami natahimik maliban lang kay Stacey na ngayon ay humahagulhol na.

Pinapatahan namin sya pero hindi parin sya tumitigil.

At tama nga ang hinahala ko, titigil lang ito kapag linapitan sya ng taong mahal nya.

At alam nyo na kung sino ang tinutukoy ko.

It's stabbing my heart when he reach her, when the way that he touch Stacey, when the way that he's almost going to cry just to beg Stacey to stop crying, when the way that he hugged her, and...

When the way that h-he...

I can't take this anymore.

"I-i gotta go." My voice is going to crack but I won't let that happen.

Agad-agad akong tumayo at tumakbo paalis habang walang tigil ang pag-agos ng mga luha ko.

Para itong gripong walang katapusang maubos ang tubig.

Kill me now, please...

Nakita kong sinundan ako ni Niel.

Salamat. Kahit papano, may kadamay rin ako.

------

Andito ako ngayon sa loob ng kotse ni Niel. Nasa sulok habang nakataas yung dalawang paa sa upuan ng kotse at nakayakap sa sarili ko at dun umiyak ng umiyak.

Naramdaman kong may bumukas ng pinto ng kotse atsaka tinawag neto ang pangalan ko.

"Sophia." Sabi neto kaya napaangat ako ng tingin kahit na namamaga at mapula na yung mata ko sa kakaiyak.

Nakita kong natigilan sya nung nakita nya ako.

Mas lalo pa tuloy akong naiyak.

Niel's POV

Hinanap ko sya at napansin kong tumungo sya sa kotse ko kaya sinundan ko sya duon.

Pagdating ko ay nakita ko syang nakayakap sa dalawang tuhod nya at nakataas ang dalawang paa nya sa upuan at nanginginig na umiiyak.

"Sophia." Inangat nya yung ulo nya and it's stabbing my heart again and again. My heart broke into pieces when I see her eyes.

Namumula't-namamaga eto sa kakaiyak at magulo ang buhok neto.

Mas lalo pa syang naiyak kaya lumapit ako sakanya at walang paalam na yinakap eto.

"N-niel...N-niel." Nanginginig na sabi neto habang humahagulhol

"Shh..tahan na please. Please." Halos mangiyak-iyak kong sabi.

"N-niel, tell me." Ngayon hinarap nya na ako.

"Hindi naman totoo yung nakita ko kanina di ba? Hindi naman hinalikan ni Nathan si Stacey di ba? Di ba? Niel, tell me please."

Ngayon, di ko alam pero may biglang tumulo na luha sa mga mata ko.

Seeing her like this is like it's breaking my heart into pieces like a mirror and no chance to repair it again.

Sinaktan nya nanaman ang taong pinakakamahal ko. Sinaktan nya nanaman si Sophia.

Gago ba sya? Alam nyang nasa harapan nya ang taong mahal nya tapos makikipag landian sa iba. Gago nga sya.

"TELL ME!" Natauhan ako sa sigaw ni Sophia.

Patuloy parin sa pag-agos ang mga luha nya at ganun din ako.

"PLEASE TELL ME IT'S JUST A LIE! PLEASE TELL ME IT'S JUST A DREAM! TELL ME IT'S JUST A STUPID DREAM!" Sigaw nya.

"H-hindi totoo ang nakita mo kanina, Sophia. Hindi." Pagsisinungaling ko.

Nasilayan ko nanaman ang isang mapait na ngiti mula sa labi nya.

Ulit, may tumulo nanamang luha mula sa mga mata ko.

"Thank you, Niel. Thank you." At nagulat ako nung bigla syang nawalan ng malay kaya tinapik ko ang pisngi nya at patuloy parin sa pag-iyak.

Sinakay ko sya sa passenger seat atsaka pinabilis ang magmaneho.

Nung nakarating kami sa ospital ay may lumapit agad namang mga nurse at sinakay sa stretcher si Sophia na wala paring malay.

Nung andun kami sa emergency room ay papasok sana ako pero hinarangan ako ng mga nurse.

Kaya napaupo na lang ako sa gilid upang kumalma pero hindi natinag sakin.

Nanginginig parin ako and at the same time, kinakabahan.

Wake up for me, Sophia...

Be strong...

Don't leave us hanging...

May narinig ako ng apak kaya inangat ko yung ulo ko and there he is.

Biglang dumilim ang aura ko...

This jerk...

---

Please vote...