Someone Like You || Kim Taehyung

48 : Everything happens for a reason

Sophia's POV

Napamulat ako ng bahagya at wala akong makita na kung sino dito sa loob.

Tatayo sana ako pero may biglang pumasok.

Biglang nanikip ang dibdib ko.

Tinignan nya ako at ngayon ko lang napansin that her eyes was swelling.

Did she cry?

Lumapit sya sakin at bigla namang bumuhos ang luha nya.

"Sophia..."

Unang tawag nya palang ng pangalan ko, na-miss ko agad sya.

I miss her. I miss going out with her. I miss our bonding. I miss her sweet laugh, her sweet smile and her sweet face.

I miss my bestfriend...

"Sophia, I'm sorry--"

Luluhod sana sya pero umupo ako sa kama at pinigilan sya.

Hinawakan ko sya sa balikat nya kaya nag-alala sya kung bakit ako nakaupo.

"Sophia, yung ano mo. Baka masaktan ka."

"Shh. Mas gusto ko pang masaktan kesa sa makita ko yung taong importante sakin na nasasaktan." Sabi ko.

Bigla namang bumuhos yung luha nya at diretso nya agad akong niyakap.

"I'm sorry, bes. Sorry kung hindi ko pinansin yung nararamdaman mo. Sorry. Nang dahil sakin, ako ang may dahilan kung bakit ka ngayon nandito." Sabi nya.

"Shh. Hindi naman ikaw ang may kasalanan. Di ba sabi nila, everything happens for a reason?" Sabi ko habang nakangiti pero deep inside nasasaktan ako para sa bestfriend ko.

Nakita ko si Nathan na umiiwas ng tingin.

Baka sinisisi nya sarili nya...

Umiwas nalang ako ng tingin at hinimas-himas yung likod ni Ayena para tumahan na sya.

"I know. But, can you forgive me, bestfriend? After all I've done."

Bumigay na yung luha ko.

Hindi ko na napigilan eh.

Ang sakit...

Ngumiti ulit ako at napapikit na lang.

"I forgive you, bes. Dati pa nga eh." Napatawa sya kaya ganun rin ako atsaka sya kumalas.

Pinunasan nya na ang luha nya kaya nakita ng peripheral ver. ko na nakatingin sakin si Nathan.

Alam ko kung bakit sya nakatingin sakin, maybe he heard me laugh? I don't know.

"Anong ngingiti mo dyan, tukmol?" Napatawa ako sa sinabi ni Ayena kay Nathan.

Lumapit si Ayena dito at tinuro-turo ito.

"Bakit mo sinaktan bestfriend ko? Akala mo madali lang ang pinagdaanan nya nung sinaktan mo sya? Tapos ngingiti ka dyan?" Seryosong tanong ni Ayena.

"Sabi nga nila di ba, everything happens for a reason." Sabi nya kaya umiwas ako ng tingin.

"Everything happens for a reason mo mukha mo!" Nagulat ako nung sumigaw ito.

"Makita pa kitang andito sa loob ng room ni Sophia, papatayin talaga kita!" Sigaw nito kaya nagulat ako sa sinabi nya.

"A-ayena..." Tawag ko rito kaya tumingin sya sakin.

"Oh? Pinagtatanggol mo pa sya, bes? Kung saan sinaktan ka nya?"

Napayuko na lang ako at hinayaan na lang syang magsalita.

"Ba't naman ako aalis? Kita mo namang andito ako sa loob upang alagaan sya di ba?" Sabi ni Nathan.

"Alagaan? Mukha bang inaalagaan mo yung bestfriend ko? Kung inaalagaan mo, ba't mo sya pinaiyak lalo?" Tanong neto

Tumahimik na lang sya.

"Dapat nga, inaalagaan mo yung nararamdaman nya! Pati na rin yung puso nya na puno ng sugat!" Sigaw neto.

"Alis..." Sabi neto sabay turo sa pintuan.

Di parin gumagalaw si Nathan.

"Alis sabi eh!" Sigaw ko.

Gumalaw na ito kaya tinignan ko sya habang umaalis.

Akamang bubuksan nya na yung pinto pero tumigil ito at tumingin sakin.

"I love you..." He mouthed while smiling.

May tumulo na luha sa mga mata ko.

Umalis na sya kaya pinunasan ko agad yung luha ko kasi palapit na si Ayena sakin.

"Higa na, bes. Bibili lang ako ng mga prutas." Humiga na lang ako.

"Ba-bye!" Maligayang sambit neto na para bang walang nangyare.

Ngumiti na lang ako at umalis na sya.

Duon ko na binuhos yung luha ko na kanina ko pa pinigilan.

The way he mouthed that words.

The way he said me that words.

Pinag-alala nya ako.

Baka kung ano nang mangyare.

Pumikit na lang ako at tinulog na lang ang lahat nang sakit ng nararamdaman ko.

I wish you're okey...