Judge Me Not

Chapter 23 New Self

Congratulations sa mga umabot hanggang dito! Natiis nyo po ang story kong puno ng typos and grammatical errors. Salamat ng marami. Thanks for the 2.4K reads guys! Love yah and God bless.

SIERA POV

     Kinakabahan ako habang papasok sa gate ng school. Hindi naman first day of school, hindi naman ako transferee pero parang tambol kung tumibok ang puso ko. At kada hakbang ko papalapit sa room parang mas lalong lumalakas ang pagtibok. Feeling ko rin nagiging vampire na ako, naririnig ko na kasi ng subrang linaw ang lahat ng sinasabi ng mga estudyanteng nasasalubong ko, at lahat sila nagtataka kung sino ako. Ganun ba ka layo ang mukha ko noon sa mukha ko ngayon, para hindi nila ako nakilala.

*kriiiiiingggg kriiiiinnggg kriiiiiingg*

Napatakbo ako agad ng marinig ko ang bell. Nagsisi tuloy ako kung bakit ako nagtagal sa pagdedesisyon kung magdidisguise ba ako o hindi. Idagdag pa na ang hina kong maglakad dahil sa kaba. Ngayon ko lang na isip na pagalitan si Lance kung bakit hindi sya naglagay ng lagay ng elevator sa school na I to, dati kasi wala akong paki. Pero ngayon late na kasi talaga ako at kaylangang ko pang umakyat sa hagdan. Ang mas malala pa ay nakasuot ako ng heels. So no choice ako kundi hubarin ang sapatos ko habang tinatahaka ang hagdan pataas. Nang malapit na ako sa room ay huminga muna ako ng malalim at sinuot ang sapatos ko.

The moment I open the door halos hilingin ko na sana lamunin ako ng lupa. Lahat kasi ng mata nakatingin sa akin. Kahit ang adviser namin ay nakakunot ang boo habang nakatingin sa akin.

"Ahm, goodmorning ma'am. I'm sorry I'm late." Hahakbang na sana ako dahil hiyang hiya na ako.

"Hindi ako na inform na may transferee pala akong estudyante. At bakit ang weird kasi tumanggap pa sila ng transferee." Napanganga lang ako dahil sa sinabi ni ma'am.

"Hgk," pagpigil na tawa ni Ralley na nahagip ng mata ko. Tiningnan ko narin ang mga kaibigan ko. Si Clyde ay nakanguso lang, si Lance ay may ngiting nakakaluko, si Dia naman ay nagkibit balikat lang, at si Ace na umiiling. Gosh! Kaibigan ko ba talaga sila? Kung bakit kaylangan ko ng tulong nila saka pa umandar ang kapilyohan nila.

"Introduce your self miss." Napakamot nalang ako ng ulo dahil sa hindi ko alam ang gagawin ko. Naririnig ko na rin ang mga bulungan ng mga kaklase ko.

"She's pretty." Narinig kong bulong ng isa sa mga kaklase ko.

"Ang sexy na pre" gusto kong suntukin ang mga mukha ng mga taong ito. Parang dati lang makapaglaet sila sa akin wagas ah!

"I'm not a transferee ma'am." Dahil sa galit bigla akong nagkaroon ng lakas ng loob. Nakita ko naman sa mukha ng adviser ko at ng mga kaklase ko ang pagtataka, syempre maliban sa mga kaibigan ko.

"Sino ba ang wala dito?" I ask kaya napalinga-linga naman sila.

"I think that ugly weird girl named Siera." Sabi ng isa sa mga kaklase ko na hindi ko kilala.

"Well, let me introduce myself to you. I am the weird girl named Seira." I left their mouth hang open. Dumiritso ako sa pwesto ko pero sinalubong muna ako ni Dia.

"Good job. That's my friend, she's a fighter." She smiled at me kaya hindi ko napigilang hindi sya yakapin kaya nakita ko namang nagthumbs up si Ralley habang papalapit sa amin saka ko lang napansin na yakap na pala nila ako. Kumalas kami sa pagyayakapan.

"Guys! This is the real face of Siera Blade Boad!" Sigaw ni Dia na mas lalong nagpalakas ng bulong-bulongan.

"And she is the daughter of Mr. and Mrs. Boad!" Dagdag pa ni Lance. Hindi ko alam na may ikabibigla pa pala sila. Mas lumakas tuloy ang bulong-bulongan. Hindi ko alam kong matatawag pa ba itong bulong dahil sa naririnig ko naman ang pinaguusapan nila.

"Surprised? We are surprised nga din when she tell that to us eh. But we have also anoher surprise para sa inyo." Ngayon naman full of curiosity ang mga mukha ng mga kaklse ko.

"We make panalo on our music video last music festival!" She said in an hyper tone.

"Tss. Ako sana magsasabi nun eh!" Pagdadabog ni Clyde.

"Tseh, you are so pangit so hindi suit for you to announce it." Irap ni Ralley.
"Ang ganda mo kasi!" Sabat ni Clyde.

RALLEY POV

    This is new to me. Eating in cafeteria without being fake. This cafeteria is a saksi on how I struggle with the people who are faking themselves just to fit in. I never experienced eating like this, walang paki how big our mouth is if we make tawa. No talking about instagram followers, no fashion, no fake moments, just saya! We don't care if we got madumi kamay because we eat using hands. No topics about beauty,instead we have silly jokes and we don't care.

I wach them Dia wiping her tears because of laughing to much. Si Lance who is making hawak his stomach while laughing hard. Siera who is covering his mouth with his kamay because she is trying to tigil her tawa. Ace who is drinking water because he is nabilaukan. And Clyde who palo the mesa while laughing like there's no tomorrow.

Before I met them, I already accept that soon I'll be leaving this earth. But now, I don't want to leave so soon. I want to be with them for a long time. I know I'm bitch, I know I'm naughty, I never been good, but I will make my face makapal na. I still want to live so please God help me. I still want to share jokes with them. I still want to have fight with Clyde.

ACE POV

  I know na mali sumira ng pangako. Pero dahil sa kanila nakalimutan kong nagkasala ako sa kapatid ko. Sa bawat sigaw nila sa tuwing nakakshot ako. Sa bawat pa cheer nila ng pangalan ko feel ko parang naglalaro narin ako sa NBA kahit practice lang toh. OA man pakinggan pero sigaw palang nila sapat na. Salamat sa kanila dahil naramdaman kong sumaya nang walang inaalala, nakaramdam ako ng suporta para gawin ang isang bagay na matagal ko ng gustong gawin. Naramdaman kong hindi ako nag-iisa sa pag-abot ng pangarap ko.

CLYDE POV

  Bawat suntok at padyak ay nagbibigay ng kakaibang saya. Bawat dugo na nakikita ko mula sa mukha ng kaaway ko ay langit para sa akin. Bawat alak na pumapasok sa atay ko at bawat sigaralyong pumapasok sa baga ko ay meaning ng love sa akin.

Pero noon yun. Pero ngayon iba na kasi ang gusto ko lang ay maging masaya kasama ang mga kaibigan ko. Nakalimutan ko lahat ng bisyo ko dahil nahanap ko ang tunay na magpapasaya sa akin at yun ay ang pamilya. Pamilya hindi sa dugo kundi sa puso, sh*t ang OA ko na ba? Pero wala akong magawa yun ang totoong naramadaman ko ngayon. Ang bahay na dati mukhang haunted house, ngayon ay mukhang araw-araw may fiesta dahil puno na ito ng saya. Ang ref na walang laman maliban sa isang boteng beer ngayon ay puno na ng protas na akala mo magnewnew year na. At higit sa lahat ang buhay kong puno ng galit ay pinalitan nila ng saya.

Please vote on this chap.
Don't forget to drop your comments down below. See you sa next chap ^_^. Lab yahh! <3