Wat uit dwang begon werd liefde

deel 27

Perfectief: lina

De afgelope 6 weken was het rustig, van school naar mijn moeder terug naar samir en dan slapen. Het was een routine geworden. School moeder samir. Hij werkte ook weer full-time, we praten steeds minder met elkaar ik slaap wel weer in de slaap kamer al hoewel ik steeds minder sliep, en nog steeds, nog steeds begrijp ik het niet. Waarom overkomt mij dit. Ik kan daar uren over na denken en nog geen antwoord op krijgen. Ik ben afgevallen de afgelopen weken, ik ben bleekjes mijn moeder vind ook dat ik veranderd ben. Meer ingehouden zegt ze. Samir is ook meer terug getrokken dan in het begin, hij is minder enthousiast, maar ik zit er niet mee want hij heeft mijn leven verpest waarom moest hij op de wereld komen. Ik word moe van die gedachtes ik kan niet meer. Ik kijk naar mijn trouwring een trouwring zonder enige betekenis eeuwige liefde? Ye right! Zodra ik de deur uit ben gaat ie af. Ik draag m zo min mogelijk. Voor de meetse vrouwen zal het wel de ring zijn naar geluk en liefde, jammer genoeg hoor ik niet bij die meeste vrouwen want ik ben verre van gelukkig en liefde krijg ik niet maar dat is omdat ik het niet wil ontvangen. Ik droomde zo vaak over het perfecte huwelijk, zou die ook echt bestaan? Nou voor mij is ie in ieder geval niet weggelegd.

Langzaam open ik de deur en loop ik naar binnen, ik zie de schoenen van samir niet liggen en betekent dat hij nog op zijn werk is. Snel neem ik het post door en zie dat er een brief bij zit voor samir die met de hand geschreven is. Ik werd nieuwsgierig maar opende het niet. Ik legde de post weg en liep naar de keuken. Het was half 7  samir zou rond 7 uur terug komen. Snel maak ik wat te eten en ruim dan het huis een beetje op. Met een muziekje op doe ik de was ik pak wat broeken van samir om ze vervolgens in de was te doen. Als ik de zakken door neem om te kijken of hij er geld ofzo in heeft achter gelaten. Vind ik een briefje in zijn achter zak. Langzaam open ik het briefje:

Ik kan je niet vergeten.

Ik hou van je.

Ik kan niet zonder je, elke dag verlang ik naar je armen

Om me heen, je geur die ik rook als je me vast hield.

Die lieve woordjes die je me in sprak als je me vast hield.

Die warmte die ik voelde als je me vast hield

Die LIEFDE die ik voelde als je me vast hield.

Ik kan dit niet allemaal missen het is alsof ik mijn hart

Moet missen en zonder hart moet verder leven.

Jij bent mijn hart mijn leven mijn alles hoe kan ik je opgeven.

Jij wilt dit ook alleen durf je niet.

Toen ik laatst je armen om me heen voelde, en afscheid van

Je moest nemen werd het alleen maar erger.

Ik ben sinds dien meer van je gaan houden, meer om je gaan geven,

Meer naar je gaan verlangen.

Ik vraag je daarom om er goed over na te denken en te beseffen

Wat wij hadden of eigelijk nog hebben.

Je hebt me verteld dat je niet weg kan bij haar, maar wil je dan

Voor altijd ongelukkig zijn? Bij mij is de liefde en geluk. Je hoeft het

Alleen maar te komen halen, het wacht op jou.

De keuze is aan jou.

Liefs s

Ik las het briefje nog een keer, en nog een keer en nog een keer. Ik liep ermee naar de woonkamer. Het drong niet tot me door, ik ging zitten op de bank en las het opnieuw. "Ze is gek!" riep ik opeens uit. Wanneer hebben ze elkaar gezien? Ik wil duidelijkheid.

Ik bleef naar het briefje kijken, zou hij haar nu nog zien? Ik voel een traan opkomen. Hoe durft hij.

Net als mijn traan op het blaadje valt komt samir binnen lopen. Hij keek me aan hij lachte maar toen ik opkeek en hij het briefje zag trok hij wit. Hij legde zijn spullen neer, en kwam naast me zitten.

Hij nam het briefje over, "het is echt niet wat je denkt" zegt hij dan zachtjes.

Heeyyy lezertjes up??