Wat uit dwang begon werd liefde

deel 41

loop de straat op, en groet de buurvrouw. Ik mis mijn oude buurt het was er altijd zo gezellig, vast omdat er veel Marokkanen wonen. Je kon altijd wel langs bij iemand om een bakkie te doen. Dat mis ik wel heel erg, maar ja ik moet het nu met dit appartement doen. Hoewel je mij niet hoort klagen want het is echt een mooi ruim huis. Ik loop naar binnen en doe mijn jas en schoenen uit.

Eindelijk weekend, kan ik mooi ff weg zijn met mijn gedachten bij mo, diep van binnen weet ik dat ik aan hem blijf denken. Met moeite sta ik op van de bank, die mijn beste vriend is. Hij zit zoo lekker. Doe de koelkast open en zie dat er niet veel boeiends is. "dan maar ff boodschappen doen" zeg ik tegen mezelf. Ik heb mezelf zo bepakt dat ik nu gewoon de noodpool op kan. Als ik net de deur uit wil gaan staat samir voor mijn neus "hey" groette ik hem "hey, wat ga je doen?" "boodschappen" "ow, wacht ff zet ik dit binnen gaan we samen" en liep toen naar binnen en kwam toen weer meteen aar buiten. We reden samen in zijn auto naar de supermarkt, die 3 minuten lopen is.

Dit is voor het eerst dat we samen boodschappen doen, en we zijn al maanden getrouwd denk ik als  Samir met een winkel wagentje aan komt lopen. We waren wat aan het dollen toen we langs 2 meisjes liepen, schat ze rond de 20 jaar, die ons heel vies aan keken. Ik trok me er verder niks van aan. Maar Samir  had het blijkbaar ook gezien "is er iets dames?" vroeg hij ze met 1 wenkbrauw omhoog" "nee" zeiden ze tegelijk "ow owke, ga je mee schat" en pakte me vast bij me middel. Toen de meisjes ons voorbij kwamen kon Samir het niet laten om me voor hun zicht te zoenen. En ik protesteerde niet. Ik hoorde een nog tegen de ander zeggen "kijk ze dan". Ik wist niet dat mensen zo vies konden kijken.

We lagen in bed, wat te praten over school en werk. Toen hij me opeens vroeg "ben je gelukkig?", ik keek hem aan, het was donker maar kon zijn ogen goed zien. "ik weet niet" en haalde mijn schouders op "jij?" "ik denk het" hij pakte mijn hand en bracht het naar zijn gezicht. "maar wat er niet is kan nog komen" en gaf een kusje op mijn hand. En daar bleef het niet bij die nacht, want onze kleren sierde al gauw de kamer.

Ik voelde dat iemand aan mijn gezicht zat, maar het koste me te veel energie om te praten of om mijn ogen te openen. Maar het hield maar niet op. Met moeite opende ik mijn ogen, en voelde de lippen van  Samir in mijn nek. "hey" riep hij toen hij zag dat ik wakker was "jij word ook niet makkelijk wakker". ik wreef over mijn ogen, en rekte me uit. "waarom heb je me niet door laten slapen" zei ik en pakte ene kussen en sloeg die tegen zijn hoofd. "ooow op die fiets" en begon me te kietelen "nee, neeeee" gilde ik door het lachen heen. "nee was grapje!" "zeg sorry" "sorry!" hij pakte mijn armen en hield ze boven mijn hoofd. "meen je het?" en keek me diep aan in de ogen "aha" en knikte mijn hoofd. "owke"en gaf me een kusje op mijn lippen. Op dat moment ging de telefoon af "ik ga wel"ik trok mijn bad jas aan en liep naar de woonkamer "met lina" "salam, koel shi labas?" het was de moeder van  Samir  "hamdoulillah, en daar" vroeg ik haar in het marokkaans "hamdoulillah, maar ik wou vragen of je zo snel mogelijk kan komen, en doe een taksita aan, waga. En ow ja neem die man van je mee. Beslamma" "hahaha waga, beslamma"en legde de hoorn neer. Ik liep terug naar de slaapkamer, "was je moeder kleed je netjes aan, we gaan er nu naar toe" en dook met mijn neus de kast in. Ik trok een rode taksita aan die ik heb gekregen van Samir  voor ons trouwen. Ik stak mijn haar simpel op. "sjow sjow" zei brahim toen hij mij zag toen ik klaar was. "mooi?" en maakte een rondje "heel mooi" en bleef me aan kijken "zied voor je moeder boos word" ik liep de deur uit en  Samir volgde me.

Hij stopte voor de deur van zijn ouders, en zie zijn zusje al uit het raam hangen. Ze zwaaide uitbundig naar me. De deur vloog open en zag zijn moeder staan "salam" en groette me met een knuffel, en zoende tot ik niet meer kon ademen. Het was een hele gebeuren bij de deur "wat zie je er mooi uit!!!" en bekeek me goed. Ze draaide zich om naar haar zoon "mooie vrouw heb je he" "vind ik ook yemma" ik werd rood en gelukkig kwam zijn zusje mij redden. Ook zij groette me uitgebreid. We waren aan het praten in de gang toen zijn moeder zei dat we verder moesten komen. Ik wou net op de bank zitten toen zijn zusje me mee trok naar de keuken. Ze zag er heel nerveus uit "ahhhhhh!!! Weet je waarom je je zo moest aankleden!?" ze bewoog heen en weer "nee, maar dat ga jij me zeker nu vertellen" "jaa,, hij komt ommijn hand vragen" en ze sprong op en nee. Ik was verbaast "wat?" "hij komt om mijn hand vragen, woow het is dan echt zo ver.." ze ratelde maar door. Maar dit was niet de bedoeling. "maar zeg nog niks tegen  Samir!" "nee nee tuurlijk niet.....nou ehmm gefeliciteerd dan maar" en omhelsde haar. Ze was zo nerveus dat zag ik gewoon. "kom mee je moet me helpen met mijn jurk uitzoeken en make-up en mijn haar, of nee ik doe geen make-up op moet goede in druk maken of een beetje dan" en ze ratelde maar door de helft ving ik niet eens op.

We waren op haar kamer bezig met haar haar toen de deur bel ging, ze keek geschrokken om naar de deur. Toen ze allerlei stemmen hoorde zei ze "ze zijn er" ze stond op "maar ik ben niet klaar, ik moet mijn haar nog doen, is deze jurk wel mooi?" ze kreeg tranen "hee" en liep naar haar toe, "he kom op het is amin de jongen van je leven" "maar stel het gaat niet goed, dan kan ik niet meer terug" "hee, kijk me aan. Dat gebeurd niet, we gaan je nu heel mooi maken, zijn ouders zullen helemaal gek van je zijn. En amin...hij zal nog verliefder worden en nog gekker van je zijn. Dus sta op veeg die tranen weg. Ze wachten" ze omhelsde me "thanks".

Ze trok snel haar jurk aan, en wachtte tot ze hoorde dat iedereen in de kamer zat. "owke ik zie je zo, ik bel je wanneer je moet komen" "owke" ze was niet helemaal bij haar verstand en liep rondjes door de kamer. Ik begrijp het wel ik weet nog toen ik hoorde dat ik ging trouwen wo, het liefst vergeet ik dat moment. Ik liep naar beneden en zag een meisje in een taksita staan. "salam" groette ik haar en gaf haar de 4 gebruikelijke kusjes. "hallo" antwoordde ze terug. "je broertje?" vroeg ik haar "ja...hij wou niet wachten en nu staan we hier" "haha liefde" "en jij zus?" "nee schoonzus" het viel me op dat het een heel mooi meisje was. "ik heet  lina" "samira" zei ze met een glimlach. We liepen samen de woonkamer binnen. Samir had net haar vader gegroet toen hij onze richting opkeek, hij verstijfde, trok bleek, en bleef haar aankijken. En zij hem. Ik keek vreemd op. "hallo?" zei ik toen ik naar samir keek.

 Samir POV.

"salam"groette ik de man, en gaf hem een hand. Ik wou net  lina gaan zoeken en draaide dus om. De wereld stopte met draaien, alles werd wazig voor mijn ogen, ik hoorde niks meer en zag niks meer. Verbeeld ik me dit nou? Ik wist het niet meer. Zie ik haar nou echt daar staan? Is het nou echt samira die naast  lina staat. Ik blijf haar aankijken in de hoop dat ze verdwijnt en blijkt dat ik gewoon aan het dagdromen was. Maar nee ze bleef staan en ze was er. Ik werd door lina uit mijn gedachtes gehaald "hallo" ik keek haar aan en toen weer terug naar samira. Ik wist niet wat ik moest doen. Wat doet ze hier? Ik liep langs ze heen naar de buiten deur. Ik liep naar buiten ik wist niet wat ik deed of wat ik moest doen. Ik bleef om me heen kijken. Ajow wat doet ze hier, hoort ze bij die mensen die binnen kwamen?. Of is dit opgezet? Ik wist het niet. Ik liep terug. Liep meteen door naar de keuken. "wie zijn dat yemma?" "gewoon bezoek" zei ze toen ze met het eten bezig was "wat voor bezoek wat doen ze hier?" mijn geduld raakte op. "owke"en ze draaide zich naar me toe "ze zijn hier voor je zusje" "ja en.... Voor semia wat!? Nee dit gaat mooi niet door, gek zeg wat denken ze wel niet. Waarom weet ik hier niks van?" "nou daarom,  Samir  gedraag je." "wie is dat meisje die met ze mee is gekomen?" "een dochter van ze zijn zus....jouw toekomstige schoonzus" bij die woorden kon ik ff geen adem meer halen. De vrouw van mijn dromen word mijn schoonzus. ik was in shock ik kan dit niet aan, eerst zie ik haar verschijnen bij mijn ouders thuis en dan krijg ik ook nog is te horen dat ze mijn schoonzus word "nee yemma" zei ik tegen mijn moeder "wat nee?" "ze kan niet trouwen met hem, nee is ze helemaal gek geworden! Ze is nog maar net 12!, waar is ze ik moet haar spreken" "luister"zei mijn moeder serieus "dit zijn niet jouw zaken, jij laat haar met rust en ga naar binnen de gasten vergezellen. Hier neem dit mee" en duwde een dienblad in mijn handen. Ik liep snel naar binnen ik keek niemand aan en liep weer terug naar de keuken. Ik ging zitten op een stoel die daar al jaren stond. Wat doet ze hier? Ikw eet wat ze hier doet. Ik liet mijn gezicht in mijn handen vallen "wat is er?" vroeg  lina, ik keek op. Shit en hoe moet ik het haar uitleggen. "niks" ze keek me aan met een blik die ik nooit zal vergeten "zij is het he?" ik trok haar mee naar de slaapkamer van mijn ouders. Ze bleef me strak aan kijken, "nou?" ik zweeg en zei niks. "ik begrijp wel waarom je liever bij haar wilt zijn, ze is echt mooi. Mooier dan mij he" zei ze met betraande ogen "nee! Tuurlijk niet, ze is verleden tijd klaar wil niks meer met haar te maken hebben" "gaat een beetje moeilijk als ze familie word, wist je dit?" "nee tuurlijk niet anders was ik niet eens gekomen, het had voor mijn part niet eens zo ver hoeve komen" ik liep naar haar toe en wou haar gezicht in mijn handen nemen. Ze duwde mijn handen weg "laat me met rust" en liep de kamer uit. Waarom doet ze zo? Ik heb haar toch gezegd dat het verleden tijd is. Ik word gek hier. Ik doe mijn schoenen aan en loop dan de deur uit.

Heeyy schatjeeesss omg jullie reacties ze maken mij zo blij ik zit soms echt als een ezel te glimlachen😁😒 haha maar vergeet AUB niet te stemmen en laat vooral iets achter in de comments ojaaaa (team Samir & lina) of  team (Samir & samira) dikke boesa 😘🙈