Never meant to be...

Meeting him

'Uuh? Hallo? Nieuw hier?' vroeg de leerkracht. 'Uuhm,  jah! Ik ben Jaynee.' 'Ok dat is heel leuk voor jou. Ik ben mevrouw Van Den Kempel. Ga zitten alstublieft.'Woaah... ok dan? Dit begint al leuk* :rolleyes: Ik ging zitten terwijl al de( ongeveer 34..?) ogen mijn aankeken. Ik was nou niet bepaald verlegen dus, terwijl ik naar een leeg plekje vanachter liep, keek ik iedereen aan. Inclusief hotdude.

De les geschiedenis was gedaan.

Etenstijd. Ik ging naar de kantine en kocht een broodje. Achter mij schoof ook een meisje aan. Ze had blond haar, maar vanonder had ze het blauw gekeurd. Heel erg mooi!

Verder had ze een skinny jeans die paste bij haar haar aan. En een witte blouse.

'Hi'Zei ze.'Ik ben Anna!' Ik glimlachte naar haar, en zei:'Hi! Ik ben Jaynee! Nice to meet you!'' Insgelijks' Zei ze.

'Ga je nou nog betalen of hoe zit dat?' zei een mevrouw achter de kassa. Ik gaf haar geld en liep naar een eenzaam tafeltje aan de kant.

Ik had geen idee dat er iemand me volgde dus, schrok ik een beetje toen Anna naast mij kwam zitten.'Hi, alles goed met je?' Zei ze. ' Ja, natuurlijk voor de eerste schooldag, een beetje nerveus maar het gaat!'

Ze at gulzig haar eten op, en bleef me aankijken.' Wat vindt je van de jongens hier?' Die vraag had ik totaal niet verwacht maar antwoordde haar toch:' Jaaaa, ze zijn niet mis! Maar wie is hotte dude daar?' Ik wees onopvallend naar die jongen van in de klas. Hij had mooie bruine krullen, en lichtblauwe ogen.'Hij heet Dylan, dat is DE popu dude van de school. Als je graag een gebroken hart wil, ga dan maar bij hem langs!' Riep ze vol afschuw.

Oow, dat had ik niet verwacht... Maar ok dan. Ik veranderde het onderwerp, en we hadden een heel tof gesprek.

We hadden een totaal anders lessenrooster, dus wij zagen elkander alleen in P.O en voor de lunch... Spijtig! Maar ja, aangezien ik eerlijk gezegd toch wel geïnteresseerd was in Dylan besloot ik om een gesprek met hem te beginnen.

Ik botste per ongeluk( -expres)tegen hem op, en wierp hem mijn mooiste glimlach.'Ow hoi, sorry ik keek niet uit.' Hij bleef mij een paar seconden stil aankijken toen vervolgde hij:' Ja, dat is wel duidelijk ja.' Whut?! Dat had ik dus echt niet verwacht maar opgeven? Nee! Dat doe ik niet!' Pardon?! Ik zeg net sorry, en dan begin jij zo te doen? Nou ok dan..? Hoe heet je?' Dylan bleef me maar aankijken... En zei geen woord.

' Ga je nou nog iets zeggen of hoe zit dat?' Hij antwoordde niet. Het enige wat hij deed was met zijn ogen rollen en weg lopen. Whut?! Ik probeerde aardig te zijn, dan krijg ik dit? Nou ja, hij is vast bang. Met die gedachte ging ik zitten. Halfslapend ging ik door de les.

Na een paar uur was school gedaan. Ik ging weer met de bus. weer

Weer deed ik mijn oortjes in en zocht een liedje uit... One way or another, i'm gonna find ya

i'm gonna get ya ,get ya, get ya, get ya! Dit liedje deed mij denken aan Dylan. Ik was zo in gedachten dat ik niet eens merkte dat er iemand naast mij kwam zitten. Tot ik dit hoorde:' Hi, sorry van daarnet. Was niet goed gezind! Net zoals altijd voor de les eigenlijk!' Zonder naar de persoon zelf te kijken begon ik te lachen. 'Ik voel je pijn.' Zei ik nog steeds zonder hem aan te kijken.