The Werewolf's Beauty

2

2

Iminulat niya ang kanyang mga mata. Napatayo kaagad si Juniel ng siya ay magising. She is still there, lying in a muddy and cold place.

"Help!"

Narinig niya ang boses ng kanyang mga kaibigan.

"Reign! Miles!"

That's it. She needs to save them.

Kaagad siyang tumakbo nang mabilis. Habang tumatakbo ay naaaninag niya ang pamilyar na katawan.

Napangiti siya dahil alam niyang sina Reign at Miles iyon.

Unti-unting nabura ang kanyang ngiti nang makita sila nang malapitan.

Nanlaki ang kanyang mga mata at napasinghap siya dahil sa nakita.

"R-Reign."

Wala na siyangbuhay. Dilat na dilat ang mata at nakatingin sa kanya. Walang kahit na anong saplot sa katawan. Ang masakit pa doon ay nakabitin ang nakataling dalawang kamay sa puno.

Tumingin siya sa kanyang kanan. "M-Miles."

Katulad ni Reign, wala siyang saplot sa katawan. Nakabitin naman siya patiwarik at may busal sa bibig.

"N-No." Unti-unti siyang napahandusay sa lupa. "I-I'm sorry. I'm so sorry."

Siya ay kasalukuyang nagdadalamhati ng may dumakma sa kanyang dalawang braso.

"Gotcha!"

Napasigaw siya nang makita ang mga demonyong lalaking lumapastangan sa kanyang mga kaibigan.

"Let me go! Let me go!"

"Never. We're going to heaven, sweetie." Aniya at malademonyong tumawa.

Nagsimulang maglandas ang mga kamay ng mga kalalakihan sa kanyang katawan.

"No!No!"

         Kaagad siyang napamulat ng mga mata. Mabibilis ang kanyang paghinga at may namumuo ring butil-butil na pawis sa kanyang noo.

"Reign. Miles." Banggit niya sa pangalan ng mga kaibigan.

Bigla niyang naalala ang kanyang huling kinasadlakan. Doon niya lang napagtantong nasa ibang lugar na siya.

She examined at her surroundings.

Tahimik ang paligid. Dinig niya ang huni ng mga ibon. Nasa isang kwarto siya. Gawa sa kahoy ang lugar. She concludes that she is in a cabin-styled house.

Dahan-dahan siyang bumangon. At doon niya naramdaman ang matinding sakit ng ulo at sa kanyang may paanan.

"Ouch." Mahinang sambit niya. Laking gulat niya nang madiskubreng iba na ang suot niyang damit.

Isang oversized t-shirt ang kanyang suot at isang boxer?!

"Oh my God." Bulong niya.

Nahawakan niya ang gauze pad sa kanyang noo. Kita rin niya ang nakabenda niyang mga paa, she winced in pain when she tried to move.

"Where am I?"

Dahan-dahan niyang ibinaba ang mga paa.

I need to go.

Masakit at mahirap man ay tiniis niyang ilakad ang mga paa.

She reached the doorknob and slowly twisted it and opened the door as quiet as possible.

Tahimik ang buong lugar. Walang ingay siyang naglakad.

Sa kabila ng pagiging misteryoso ng lugar ay di niya maiwasang mamangha sa interiors ng bahay.