#Cemser (anlamlı hediye )

4bölüm: "Affet beni"

Bu gün Cemreni okul çıkışı bile göremeyen Eylül biraz huzursuzdu.Kızlar onu yurtta da bulamayınca endişelenmeye başladılar.O sırada Serkana da haber veren Eylül,kızlarla onu aramaya gitmek istese bile ,Feride 'bu saatte yalnız gitmeniz tehlikeli' diyerek kızları durdururken kendisi Toprakla her yeri arıyordu.Aynı zamanda Güney , Songül ,Serkan onu aramaya devam ediyordu.Serkan deli gibi aramadığı yer kalmamıştı.
-Keşke sana inat Eylüle yaklaşmam yerine senden hiç ayrılmasaydım."Cemre eğer seni Kemal kaçırdıysa,onun ölümü benden olucak.
Bunları söylerken Serkan daha bir kaç gün önce Cemreye söylediklerini hatırladı'Eğer Kemal seni kaçırdıysa ben ölürüm' .Kemal onları tuzağa düşürdüğünde Serkan Cemreyi kurtarmak için herşeyi yapmış onu sonunda ordan çıkarmıştı.Peki Cemre şu anda nasıl,başı nasıl bir belada,ya yine ölüme terk edildiyse,bu sorular Serkanı rahat bırakmıyor,kalbinin sıkışmasına neden oluyordu.
-Güney bir şey buldunuz mu?
-Hayır ,hiç bir şey yok aramaya devam ediyoruz
-Ya Kemal Cemreyi nereye götürmüş ola bilir,ya gerçekden deliricem!!!
-Sakin ol kardeşim polisler bulur,uzağa kaçamaz.
-Ya şimdi bize ihtiyacı varsa,Ama ben kime soracağımı iyi bilirim
-Serkan saçmalama ,eğer yeni geleni diyorsan......
Artık telefon çoktan kapanmıştı.
Alp bey sizi görmek isteyen biri var!
-kim ki ,bu saatte? Tamam elif sen çık ben geliyorum.
-Serkan? Sen...
-Cemreyi bu gün gördünmü?
-Cemreye bir şey mi oldu?
-Sen onu gördünmü?onu söyle!
-Evet...ama okul çıkışı biraz dolaşıcağını söyledi.
-Ah Cemre....
Bu zaman telefon çaldı
-Efendim Eylül bir haber mi var?
-hayır,görünen sizde de yok
-Eylül eğer Kemal seni ararsa....
-tamam sana haber veririm.
Serkan telefonu kapattı ve cebine koymak üzereydi,yine çaldı
-Efendim anne ?
-Bir haber varmı?
-hayır anne olursa ben seni ararım hoşçakal...
-ne oldu?hala arıyorlarmı?
-evet Defne
-anne bu sefer Kemal yakalanırsa paramızı alabilirmiyiz ?
-Defne yeter!Cemre kayb oldu,senin yaptığna bak.Ya onada kötü bir şey yaparsa....
-O zaman Serkan kendini Eylülle avutur
-Sus Defne sus! Konuştuğun kişi Serkan.Nasıl bu kadar acımasız ola biliyorsun
***Eylül odaya giderken telefon çalar
-Eylüül ,arkadaşlarının hepsi ordamı?hihihi
-Kemal,Allah belanı versin!annem senin yüzünden öldü.Yetmedi mi?
-Bana bak kız, ya sizin bu adama yaptıklarınız...bu adam sizin yüzünüzden elini kayb etti,sonra çok sevdiği karısını kayb etti.Şimdi ,beni iyi dinle! Cemre benim misafirim, eğer benim dediklerime harfiyen uymazsan,Cemre nin başına ne gelir biliyorsun... A unutmadan konuştuklarımızı bir başkası duyarsa....
Sen anladın.Yarım saate ismini verdiğim depoya gel.Seni bekliğcem Eylül.
Eylül şimdi arkadaşının iyliği için oraya yalnız gidecekti.Bunu yapmalıydı,onun yüzünden annesini kayb etmişti.Şimdi aynı şeylerin Cemreye de yapılmasına izin veremezdi.Sonuçta Kemalın tek istediği Eylül dü.
***
"Burası neden bu kadar karanlık ve soğuk" Cemre gözlerini açtı.
-E e e yatmış güzel kendine geliyor galiba...
-Kemal?!!! Sen...bırak beni hemen!
-Yoksa ne....Ne oldu bir şey yapamıyormusun.
Cemre ne yapsa el ve ayaklarını çözemedi.
-Hiiç çırpınma,burdan kaçamazsın!
Cemre yerden bedenin her yerine işleyen soğuktan titriyordu."Pes etmek yok " diyerek Cemre etrafına dikkatlice baktı.Burası eski eşya ve fabrik mallarıyla dolmuştu.
-Yardım edin kimse yokmu! Biri yardım etsin lütfen.
-Seni kimse duyamaz,burası uzun zaman önce terk edildi.Uslu durursan ,başına bir şey gelmez!...Şimdilik!
-Ya yardım edin ,lütfen kimse yokmu!
Cemre sımsıkı bağlı olan metal borudan ellerini çözmeye çalışırken gözlerinden yaşlar akıyordu.Bağlı ayaklarını yakınında olan cam dolaba var gücüyle vuruyor ve bağırıyordu.Ama sesini duyan yoktu.
-A sesin beni sinirlendirdi.En iyisi çeneni kapa !
Kemal elinedeki bandla Cemrenin sesi çıkmasın diye,ağzını kapattı.Böyle daha iyi,üzülme ,bak yakında seni Eylülle kovuşturucam.Ama biraz sabr et!
Eylül Kemalin dediği adrese gelince:Kemal nerdesin çık ortaya!Çık! Nerdesin?! Cemre burdamısın bak ben geldim.İçerisi büyük olan depoda Kemalın sesi duyuldu
-Sesini bile özlemişim Eylül...hihihi
-Hemen çık ortaya.Söyle Cemre nerde?!!!!
-Merak etme Eylül seni ona götürücem Kemal arkadan yaklaşarak Eylülü bayılttı.
Eylül kendine geldiğinde yanında Cemreyi gördü.Onun gibi bağlı olan Cemre üzgün ve ağlamaktan gözleri kızarmış halde Eylül bakıyordu.
-A bakın bu adam sizi bir iylik yapıcak ve konuşa bilmeniz için ağzınızdakı bandı çözücek.Bu adam işte böyle iyi biri.
-Aşağlık sen benim annemi öldürdün.
-A aaa ben sana iyilik yapıyorum senin bana yaptığna bak.Annene gelince,kadıncığaz senin yüzünden öldü.Sen bana evet deseydin, bu kadar insan ölmezdi.Ama boş ver bunları.Eylül arkadaşınla bol-bol konuş yarın sabah seninle buralardan çok uzaklara gidiyoruz .Şimdi bana müsade sizin konuşucaklarınız çok.Bu adam şimdilik gidiyor.
Saatlerce bağıran Eylül ve Cemreni kimse duymadı
***
-Eylül neden geldin,zaten o beni değil seni istiyordu,bana bir şey yapamazdı.
-Hayır Ben birini daha kayb edemem,hele senin benim için yaptıklarından sonra......Cemre ben Kemalden kurtulamazsam, eğer bana bir şey olursa...Büşra ve Metin sana emanet...Bide Serkana bir şans ver...
-Hayır Eylül saçmalama sana bir şey olmuycak.Bizi bulucaklar...
-Sen çok iyisin...sen üzdüğüm için özür dilerim ,ben senin Serkanı benden uzaklaştırdığını düşünüyordum.Ama meğer sen onu benimle tekrar birleştirmeye çalışıyormuşsun
-Eylül Serkan seni seviyor.Hem geçen gün sen demedinmi,sen ona 'bana aşık değilsense gözlerime söyle dediğinde,o da sana aşık olduğunu etiraf etmiş.E e e o zaman ben bir şey yapmadım,o kendi anlamış seni sevdiğini....
-Hayır Cemre sen ne yapsanda, ben bazı gerçekleri anladım,Serkan sırf sen istedin,diye benimle birlikte,biliyormusun Cemre eskiden bana aşk dolu gözlerle bakan Serkan şimdi çok soğuk ve hep aklı başka yerde,çok garip değilmi? İkimiz de ona aşık olduk,ama sen benim için ondan vaz geçtin.O da senin için bana bir şans verdi.
-Hayır Eylül ben Serkana aşık değilim.
-Cemre belki bizi bulamıycaklar!Bu yüzden bu son konuşmamız ola bilir.
-Bizi bulucaklar öyle söyleme....
-Cemre sözümü bitirmeye izin ver....Ben döndüğümden beri hep eski Serkanı aradım beni gülümseten,hep beni mutlu eden o adamı...ama onun senin yanında çok mutlu ,neşeli olduğunu gördüm.Senin Alpla konuştuğun zamanlarda Serkanın tavırları çok değişiyordu.O gözler artık bana değil ,sana aşk dolu bakıyor...Eğer ki,biz burdan kurtulursak,sen aşkına sahip çık,ben beni sevmeyen biriyle mutlu olamam.
-Kız Eylül ,arkadaşınla vedalaşmaya hazırmısın kalk gidiyoruz.Ha!Merak etme yakında Cemreyi burda bulurlar.Bu adamı dinlersen yolda adresi polislere söyleriz.Kemal Eylülü zorla yerden kaldırdı,elinden kurtulmaya çalışan Eylül ,birtürlü kaçamadı.Çabalaması sadece bir kaç camın kırılmasına neden oldu.Bu zaman Cemre arkadaşı Kemalle tartışırken ,kırık cam parçasını ayağı ile kendine itti.
-Bırak onu Kemal!arkadaşıma zarar verme!Ama Kemal hala ona boyun eğmeyen Eylülü zorla götürmeye çalışıyordu.Cemre kırık cam parçasıyla önce elini sonra ayaklarını çözdü.Ayağa kalktı yerden bulduğu demir sopayla onun üzerine yeridi Ama Kemal bunu fark etti Eli ayağı bağlı olan Eylülü yere itti,Cemreye yürüdü.
-Sen ha!Hiç akıllanmıyorsun.
-ben bu sefer arkadaşımı götürmene izin vermem!
-Yeter be!seninle mi uğraşıcam!
Kemal Cemreyi öyle itti ki,Hem sopa,hem Cemre yere düştü.Sopanın uzağa yuvarlandığını gören Cemre yerden iri cam parçası aldı ve Kapıya doğru Eylülü zorla peşinden sürükleyen Kemalın üzerine yürüdü.Bu sefer Eylül de ona yardım etmeye çalıştı .Ama eli kolu bağlı olan Eylülü itmek yine kolay oldu.Bu sefer Eylül kötü düşerek,kafasını çarptı ve bayıldı.Cemreyle bir süre mücadele eden Kemal ,Cemrenin onu cam parçasıyla öldürmesinin karşısını almaya çalışırken
-bunu sen istedin diyerek,ani bir haraketle camı kendisinden çevirerek Cemreye yönelti.Cemreni okul gömleği bir anda kırmızı renge boyandı.Cemre arkadaşını,bayılmadan önce son bir kez izledi.Kanlar içinde Yere düşerken,Kemalın Eylülü yerden kaldırdığını ve baygın Eylülle kapıdan çıktığını izledi
-Eyylüül.......Affet beni.....