#Cemser (anlamlı hediye )

5 bölüm:Aşktan konuşan gözler

Cemre kanlar içinde ölüme terk edildi.Ama hala nefes alıyordu.Parmakları son bir kez haraket etdi.Cemre burda kalırsa ölüceğini,kimsenin de Eylülü bulamayacağını biliyordu .Yarayı bastırarak,kalkmak istesede yapamadı.Sürünmek gerekiyordu.Çünkü  eski masanın altına düşmüş Eylülün telefonu durmadan çalıyordu.
CEMRE:Yapabilirim,Eylül için yapmam gerek !dedi ve biraz daha gayret etti.
-Aaa aaa
yarası durmadan kanayan Cemre son bir kez elini uzattı.Bir yandan hiss ettiği acı ,diğer yandan yarasının kanının hiç durdurulaması,onun hala uzakta olan ve sadece parmaklarının ulaştığı telefonu,parmak ucuyla açması için yetiyordu.
Ses duyulmaya başladı
SERKAN: Eylül nerdesin? İyimisin,neden  yurt....Eylül???
Kısık sesle Cemre
CEMRE:Yardım edin Serkan.......Ey...Eylülü kurtar !!!!
boğuk sesle Cemre son bir kez konuşmak için kendini kalkmaya zorlasa bile yapamadı.
SERKAN:Cemre!!!!Senmisin....Nerdesiniz?..Cemre
CEMRE:Ser.k.....
Devamını getiremeyen Cemre  göz kapaklarını kapattı ve tamamen bayıldı.
SERKAN: Cemre...Cemre..Beni duyuyormusun?!!!..Cemre?!!!
***
Sabahdan beri Eylülü de bulamayan Feride ve kızlar polis karakolunda bekliyordu.Serkan koşarak onların yanına geldi.
SERKAN:Doğruymuş Eylül Kemalın elinde.
FERİDE: Nasıl?!!
Serkan bir şey söylemeye çalışıyordu ki,bir polis memuru gelip 'sinyalı bulduk '.
Nerdeymiş? Diye soran kızlar ve Serkan polislerle gitmek istedi.
POLİS : Hayır !bu çok tehlikeli ola bilir.Biz görevimizi yapıp size haber veririz!
SERKAN:Ya  siz ne diyorsunuz?!!memur bey! Cemrenin sesi iyi gelmiyordu.Lütfen benim de sizinle gitmeme izin verin Lütfen!!!
KOMİSER: Tamam delikanlı.Ama yalnız,biz işimizi yapıncaya kadar arabadan inmek yok! Feride hanım merak etmeyin,biz size haber vericeğiz....
Polis ekibi ve bir ambulans adrese gidince,eski depoya girdiler
Serkan bir polis memuruyla arabanın yanında beklerken,
SES GELDİ
:Kemal burda yok,ama çok ağır yaralı bir kız var....hastaneye haber verin.
Serkan artık ne konuşulduğunu duyamadı Tek duyduğu Yaralı kız.....bu Cemre ola bilirdi...onun konuşması...
Şimdi bile içten'ne olur Cemre.....olmasın... diyordu
İçeri girdiğinde Serkanın korktuğu başına geldi.Kanlar içinde bayqın yatan Cemreyi yerden kaldırmaya çalışıyorlardı.
KOMİSER:nabzı çok yavaş,çok kan kayb etmiş
Serkan koşarak Cemreye yaklaştı
SERKAN:Cemre!!!!! Cemre!!!!! Hayır!!!! Cemre beni duyuyormusun ?bak ben burdayım..seni kurtarıcağız ,lütfen....lütfen...bizi bırakma...Şu an Serkan kalbinin sıkıştığını,nefes almakta zorluk çektiğini hiss etti.
-Beyefendi lütfen işimizi yapmaya engel olmayın
Serkanı zorla Cemreden ayıran polis memurları,Serkanın hala Cemrenin elini bırakmadığını görünce onun da ambulansla gitmesine izin verdiler
Kızlar ve Feride Cemrenin bulunduğunu duyunca hastaneye koştular
Az sonra Cemre ,bayqın ve kanlar içinde hastaneye getirildi.
Kızlar ve Feride göz yaşlarını tutamadı.Cemreni öyle görünce
-Cemre!!!!!!! Cemre!!! Kardeşim lütfen kendine gel...diye bağırıyorlardı.Ama şimdi Serkan bunları duyamıyordu...Cemreni kayb etmek korkusu onu o kadar etkilediyse,
avucunda tutduğu ,Cemrenin yarasını bastırırken kana bulaşmış elini doktor zorla ayırdı.
Kızlar:
-Serkan bu nasıl olmuş....
SERKAN:Ben...bilmiyorum...biz Cemreyi öyle bulduk....O...Cemreyi ölüme terk etmiş....
Gözlerinin önünden gitmeyen depodakı manzara Serkanın yine gözlerinden akan  yaşlara  sebeb oldu.Cemreye bir şey olması Serkanın da canını  yakıyordu.
FERİDE:Ya Eylül ....o nerde?!!!
SERKAN:Eylül orda yoktu...
KADER: Feride hanım !ya Eylüle de bir şey olduysa???
FERİDE:korkma Kader !Polisler onu arıyor....
Meral
-umarım çok geçmeden onu bulurlar.
Songül ve Güney oraya geldiğinde emeliyat hala devam ediyordu.Kızlar arkadaşları için perişan olmuştu.Sonuçta Eylül kayıplara karışmış,Cemrenin durumu daha da kötüydü.O yaşam mücadelesi veriyordu.Çok kan kayb eden Cemrenin emeliyatı sürerken,Eylülün geldiğini görünce kızlar şaşkına döndü.Ama polisler her şeyi anlatnca 'yaşlı bekçinin Kemalı tanımasıyla son anda gemiye yetişib Eylülü kurtarmaları ve Kemalın kaçmaya çalışırken son anda yakalanması harika haberdi.Ama kızlar buna sevinemedi,sebebi basitti, Cemreye bir şeyler oluyordu.Hemşirelerin koşarken telaşlı hali,Eylülün annesini kayb ettiği zamanı hatırlattı.
Eylül:Ya ne oluyor?.Cemreye bir şey mi oldu?
Meral:
-Hayır! Olamaz!!! Bir şeyler yapın!!!
Kader:Cemre lütfen sende bizi bırakma!
Eylül :canım kardeşim.....benim yüzümden başına bunlar geldi.Ne olur bizi bırakma!!! daha seninle konuşacaklarımız var....
Şu an Cemre için kendini suçlu bulan ,yalnız Eylül değildi.Son zamanlar sürekli Eylül le vakit geçiren,her an onun yanında olub,onu yalnız bırakmayan ,Cemreden son zamanlar uzak duran Serkan şimdi neleri verirdi,zamanı geri almak için,yeniden onun gözlerine bakıb,elinden tutmak için.
Onun dokunuşunu,kalbine işleyen o masum ve aşk dolu bakışını eskisi gibi hiss etmek için.Ama şimdi ,eskiden çok yakın arkadaşı olan ,kendini kötü hiss etdiğinde, sıkıntılarını onunla bölüşünce hafifleyen  kalbinde en özel duygular besleyen insan tam karşısında ölümle yaşam arasında kalmıştı.Doktorlar Cemreni hayata döndürmek için uğraşırken,Serkan onları öylece izleyemedi.O zorla  içeri girdi.Gözleri gergin dakikalardan ve akan yaşlardan kızarmış Serkan onu durdurmak isteyen hemşireye bile
bakmadan ,Cemreye uzanmaya çalışıyordu.
SERKAN: bırakın,ben onun gitmesine izn veremem!!!bırakın beni .Cemre bunu bana yapma!!!
Durmadan yapılan kalp masajına rağmen Cemrenin kalbi durdu......
****
'Anne baba bu sizmisiniz? Gökhan bakın sonunda size geliyorum....
Cemre kapıdan Annesine bir adım attı.Amma kızlar onu bırakmıyordu....
'Cemre lütfen bizi bırakma'
CEMRE:üzgünüm kızlar,ben yoruldum benim...gitmem gerek!Ben ailemle olmalıyım....
'Cemre biz seni bırakamayız,biz de seninle bir aileyiz ,kardeşiz...
CEMRE: Biliyorum kızlar,bu yüzden sizi çok seviyorum .....ama ....gitmem gerek....üzgünüm
Cemre kapıdan çıkıyordu...
SERKAN:"CEMRE lütfen kal,beni sensiz bırakma "Cemre arkasında onu görünce durdu.Serkan onun ellerini sımsıkı tutuyordu.
SERKAN:Beni de mi bırakıyorsun??
CEMRE:Serkan benim zamanım geldi,ben....gidiyorum...bırak beni gideyim...
SERKAN:Ben seni bırakamam,şimdi olmaz!!!!! Lütfen beni aşkımdan  mahrum etme .... böyle gidemezsinn....
CEMRE:Serkan....ben.....
***
Cemre gözlerini yavaş yavaş açıyordu.Bir eli oldukca sıcak ve islaktı.Cemre eline bakmak için kafasını çevirdiğinde,elini Serkanın avucunda ve dudaklarına kenetlenmiş buldu.Serkanın yanaklarından akan yaşlar  dudaklarına birleştirdiği eli ıslatmıştı.Bu yüzden Cemre kendine geldiğinde kafasını o yöne dönderdi ve  kıpırtıya  Serkan da gözlerini açtı...
Biri derin bir Okyanus,diğeri ise mavi sema gibi saf bakan gözler buluşunca,kalbden geçenler gözlere döküldü.Serkan o anı hiç bozmak istemedi,bu yüzden Cemrenin elini bırakmadı.Onların önlerinde konuşmak için çok zaman olucaktı.Ama Serkan kendini toparladı.
SERKAN:Cemre .....iyimisin?
Sakince
CEMRE:evet şimdi daha iyiyim dedi.Şimdilik onların daha fazla konuşmasına gerek yoktu.Zaten gözler her şeyi açık söylüyordu.
Kızlar Cemrenin hayata dönmesinden sonra doktorlar "Cemrenin ilaçlar yüzünden bir kaç   saat sonra kendine geleceğini dediği için Toprak perişan olan Feride ve kızları  kafetariyaya götürmüştü.Ama o zaman bile Serkan Cemrenin yanından ayrılmamıştı,onu yeniden kayb etmek korkusu, onun bundan sonra Cemreden asla uzak kalamayacağını söylüyordu.Buna üzülerek, kabullenen Eylül  de anlamıştı 'Serkan artık başkasını seviyor'
★★★★★★★★

Değerli okuyucular,beğenib,beğenmediğiniz konusunda ve devamı olsunmu konusunda yorumlarınız bekliyorum.Allaha emanet olun.Bu hikayeyi artık instagram sayfasında da paylaşıyorum