#Cemser (anlamlı hediye )

Yeni hikaye:Cezam *1*

Cemre:
Her şey çok güzel değildi ,olduğu kadardı. Neden mi? Çünkü ,kazayla ben her şeyi kayb ettim, arkadaşımı, aşkımı,popülerliğimi en önemlisi sağlığımı. Ben onu çok severken ,o
beni ,sakat bıraktı. Şimdi ben sol bacağım yüzünden topallamaya,
insanların yanından geçerken ucube görmüş gibi bakmalarını izlemek zorundayım. Hepsi o kaza
yüzünden ... .sevdiğim adam bana arabayla çarptı ve bir korkak, belki de düşmanımmış gibi arkasına bakmadan kaçmıştı. Oysa o gün ben ,sadece onu değil onun ikizi ,en yakın arkadaşım ,Defneyi de kayb ettim. Biz bir-birimize çok yakın oturuyorduk. Ailelerimiz arkadaş olduğu gibi bizde çok iyi arkadaştık.
Biz Defneyle oyun oynadığımız zamanlarda Serkanı da oyuna dahil ediyorduk. O ,sıkılsa bile beni kırmamak adına hep, bizim isteklerimize uyardı .Ben Serkana değer veriyordum. Bu arkadaşlıktan öteydi. Ben bunu fark ettiğimde ,kendim onu izlemekten alıkoyamıyordum. Onun korumacı arkadaşlığını, bana gülümsemesini çok seviyordum. Hatta bir defa o benim yüzümden annesine bile yalan söyledi. Olay sadece bir topla başlamıştı. Ben Defnenin gelmesini beklerken Serkan o sırada yukarıdan bana top fırlattı. Aşağı indiğinde yine bana top attı. Bunu yaparken dalga geçiyor ,gülümsüyordu. Ben se onu izlemekten doyamıyordum. Bir anda top yüzüme çarpınca, ben topu aldım ona fırlattım .Ama top ona değil Nazan teyzenin yurtdışından sipariş ettiği çok sevdiği vazoya değdi. Vazo kırılınca ,ben korku dolu bakışlarla Nazan teyzenin gelmesini bekledim. Nazan teyze gelince Serkan yerden topu aldı ,annesine yalnışlıka onun vazosunu kırdığını söyledi. O beni kurtarmıştı ve ben ona birkez daha aşık olmuştum. Ama bunu ona söyleyemezdim. Çünkü, onun bir sevgilisi vardı... Serenay... O ,çok güzel bir fiziğe sahip bir kızdı. Evet doğru, benim onun yanında hiç bir şansım yoktu. Çünkü Serkan onu seviyordu, bense sadece arkadaşıydım.
Ben Serkanı sadece camdan izlerdim. Bizim odaların camları bir birine bakıyordu. Ben sürekli Serkanın odasında Serenayı görüyordum. Onların konuşmaları, el ele tutuşmaları herşey beni üzüyordu.
Ama balo gecesi herşey farklı olacaktı. Çünkü ben, okulun son haftalarında birşey fark etmiştim. Serenay Serkanı başka biriyle aldatıyordu. Ben balo gecesi tüm gördüklerimi Serkana söylediğimde ,tabi ki o bana inanmadı. Ama ben israrla onu inandırmaya çalışıyordum. En sonunda onu sevdiğimi de söylemiştim. Tabi o da bana Serenayı kıskandığım için ona iftira attığımı söyledi. Bide asla beni kardeşi Defneden ayırmadığını, asla bana başka gözle bakmayacağını söyledi ve gitti. Ben o gece partide kalmayıp eve dönüyordum. Göz yaşlarım durmak bilmiyordu. Ben ona gerçekleri anlattım .O beni yalancılıkla suçlamıştı.Aşkımı görmezden gelmişti. Bir anda bir araba çıktı karşıma ,bana öyle bir hızla çarptı ki, ben tamamen havada takla atıyormuş gibi oldum. Sonrası karanlık..... Ben gözlerimi hastanede açtığımda artık bacağımın eski halinden birşey kalmamıştı. Sol bacağım, dikişlerle kaplıydı. Bu acı yetmezmiş gibi, bana çarpanın Serkan olduğunu duyduğumda tüm dünyam yıkılmıştı. Demek benim son anda gördüklerim doğruydu. Ben kanlar içinde iki büklüm yatarken ,o arabadan bile inmemiş, değersiz, önemsiz birşeye çarpmış gibi yanımdan ,arabasıyla geçip gitmişti.
İşte bu yüzden ben ona en ağır cezanın verilmesini istedim, madem o benim canımı yaktı, bende onun canının yanmasını istiyordum.... İşte 1yıl 9ay onun cezasıydı. Belki de bu onu ve Defnenin arkadaşlığını sonsuza dek kayb etmemdi.
Aradan zaman geçmiş, ben tüm olanlara rağmen koleje gitmeğe devam ediyordum. Hayatımda tek yaşadığım acı olay onunla bitmemişti. Kazadan sonra babam annemle beni bırakıp, yurtdışına taşındı. Ara sıra arar, konuşmaya çalışırdı. Ama o bile benim için artık değersizdi. En zor zamanımda o benim yanımda değildi. Biz koleje gidiyorduk, ama buna gitmek denirse herkesin yüzünde aynı ifade vardı. Ben dikişlerin izleri görünmesin diye hep uzun birşeyler giyordum. Ama yine topalladığım için, gözler hep üzerimdeydi. Ne vardı ki, şimdi biraz, onlardan farklıydım. Ama bende insandım. Tüm bu olanlar bana çok ağır geliyordu. Bide Defne vardı değil mi? !Beni kardeşinin düşmanı gibi görüyordu. Ama okulun iyi yanı kuzenim Songülün hep benimle olmasıydı. Kız beni biran olsun yalnız bırakmıyordu. Oysa ben kazadan önce ne fenalıklar yapmıştım ona... ailesi bizim kadar zengin değil diye hep onu dışlar, zengin arkadaşlar ortamına gelmesini yasaklardım. Şimdi etrafıma baktığımda o ve Meral dışında kimse yoktu yanımda. Meralle geçen yıl tanışmıştık. Kendisi biraz farklıydı. Kendini okulun dedikodusunu en birinci duyan biri olarak görüyordu.
MERAL: Kızlar duydunuz mu haberi?
Ben o sırada raftan kitab alıyordum.
SONGÜL: Neyi? Ahmet hocanın kel olduğunu ama peruk taktığını mı? Evet biliyoruz, bu eski dedikodu, galiba gec kalmışsın canısı.
MERAL: Kızım onu demiyorum, konumuz başka... şey ..Serkan Özgün hapisten çıkmış... uslu olduğu için hakim şartlı tahliye ile iki ay erken onu bırakıyormuş.