11. Bölüm

45 1 0
                                    

İyi okumalar

Tamam bu hayatımın son günüydü herhalde....
İsmini bilmediğim erkek gittikce üzerime geliyodu. Napıcaktım? "Dur! Bir dakika!" Dedim. Erkek şaşkınca "ne oldu?" Diye sordu. "Burda olmaz demi yani?" Dedim. Şuan kendimden tiksiniyodum ama onu oyalamam lazımdı. "He şoyle. Benim işimi zorlaştırma! Hadi bana gidelim" dedi ve arabasını gösterdi. "Bence otele gidelim" dedim, cünki otelde belki biri beni kurtara bilirdi ama onun evinden kacamazdım! "Tamam sen bilirsin" dedi ve sapık sapık güldü. Dövesim geliyo ama onunla hayatta başa cıkamam. Mecburen arabaya bindim, cünki kendi elleriyle bindirdi sonrda kapıyı kitledi kacmıyim diye.
"Eee senin adın ne? Biraz kaynaşalım yatmadan önce" dedi. "Beni ismim şey..." ilk bi düşündüm sonra kendi adımı söylememem gerektiğini anladım o yüzden "Melek" dedim aklıma ilk gelen isimle. "Hmm güzel isim! Bende Murat" dedi. Tabi o an içimden 'koyiyimde tur at' dedim ve güldüm. "Gülünce daha güzel oluyosun" dedi. Hemen önüme baktım. Off ya ben nasıl kacıyim! Otele geldiğimizde beni arabadan indirdi. İceri girdik o sırdada ben arkasında yürüyodum ve o anı değerlendirip kactım. Dışarıya doğru koştum! Sonra burası Meriçle benim kaldığım otel olduğunu fark edip asansöre koştum. Asansör gelmiyodu ve benim gözlerim dolmuş merdivenleri arıyodu. Yok kos koca otelde merdiven yok! "Benden kacamazsın demiştim" dedi Murat ve beni bileğimden tuttu. Tabi o sırada asansör gelmişti. Zaten lazım olmadığın zaman gel! Ağlıyodum, cünki cok korkuyodum! Birazdan Muratın bana yapacak olduğu şeylerden korkuyodum! Zorla hemde! Taciz olmuyomu bu?
Hayır olamaz tam Meriçin odasının önünden gececeğiz! 'Gecerken kapıya vurup bağırırım.' Diye düşündüm. Tam kapının önü geldik ve ben hemen kapıya koştum ve vurmaya başladım "Meriçç yardım e...." sözümü bitirmeden Murat azımı kapamıştı. "Sen rahat duramazmısın?" Dedi sesizce ve duvarın arkasına sakladı beni ve kendiside yanıma. Tabi bi yandanda azımı tutuyodu.

Meriç devam anlatıyo:
"Mavi" diyerek kapıyı actım. Yoktu! Acaba ben Mavinin hayalini felanmı kuruyodum? Hayır! Burdaydı! Duydum "Mavi nerdesin!" Diye bağırdım ve hemen hırkamı alıp odadan cıktım. Birden bir hapşırma duydum. Bu onun sesi! Hemen sesin geldiği yöne düğru gittim. "Mavi" dedim ve o sırada gözlerim karardı...

Maviden devam:
Olamaz! Murat Meriçin kafasına vazoyla vurdu. "Meriçç" diye bağırarak ona sarıldım. Murat ise beni belimden tuttuğu gibi kucağına aldı. Meriçin başı kanıyodu! "Burak benii! Meriçç" diye bağırıyodum sadece. "Daha işim bitmedi senle! Şuraya bak seni elde edebilmek icin adam öldürüyorum, sen yüzüme bile bakmıyosun" dedi Murat. "O ölmedi! Ben..ben onu cok seviyorum" dedim sesizce. "Belli! Ama benimsin bu gecelik" dedi ve beni odaya soktu. Yatağın üzerine zorla attı ve kapıyı kitledi. Anahtarı cebine koydu tabi! Ama benim aklım halen Meriçteydi...

İnşallah beğenmişsinizdir

MAVİNİN AŞKI...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin