21. Bölüm

34 0 0
                                    


İyi okumalar🦋

"Ben gidiyorum Mert bekliyo" dedi ayakkabılarını giyerek. Mert kim ya? "Mavi.." dedim ve dış kapı kapandı "gitme sana ihtiyacım var.." dedim ama duymadı.

GİTTİ! Arkasına bile bakmadan GİTTİ! Ben nasıl dururum onsuz bu evde? Diye düşünürken aklıma "Mert bekliyo" diye kurduğu cümle geldi. Mert kim lan? Ben o Merti varya... neyse. Hemen deri cagatimi alıp kapıyı carparak cıktım evden. Arabaya bindim sinirlice ve şarkı actım. (Sıla - yan benimle) şarkı dinleyince sakinleşiyorum.

Birden kendimi deniz kenarının orda buldum. Bir yere oturdum ve son 1 haftada olan olayları düşündüm. Bi an  Mavinin o güzel gülüşü geldi aklıma. İstemsizce bir temesüm oluştu yüzümde. Güldürüyodu beni o. Sadece o! Annemin ölümünden sonra ilk defe bu kadar içten gülmüştüm ve bu Mavinin sayesinde.
Sonra gözüme biri carptı. "Mavi.." dedim ve yanına gittim. Bir kayalığa oturmuş, arkası dönük bi şekilde. Yanına yaklaştım ve omuzuna dokundum "MAVİ?" Dedim. Hemen elleriyle yüzünü sildi. Galiba ağlıyodu! O Ağlıyodu! "İyimisin?" Diye sordum. "İyim! Senin burda ne işin var?!" Diye söylendi sinirlice. "Mavi bak ben Elifle yatmadım!" Dedim konuyu değeşerek. "Banane!" Dedi ve kalktı oturduğu yerden. "Mavi! Herşeyi anlatmama izin ver" dedim ona yaşvarırcasına. "Mavi iyimisin?" Diye bi ses geldi. Hemen sesin geldiği tarafa baktım. Benim yaşlarımda sarışın bir erkek. "Mert" dedi Mavi ve ona sarıldı. SARILDI! "Gidelim istersen?" Dedi Mert. "Peki" dedi Mavi ve yavaş yavaş uzaklaştılar benden. Ama ben sadece arkalarından baktım! Haklıydı Mavi!

Maviden:

Resmen Elifle yatmış ya. İnanamıyorum! Aklıma geldikce kalbim duracakmış gibi oluyo, nefes alamıyorum! "Mavi bak Meriç haklı" dedi Mert. "Mert bana unu savunma! Resmen Elifle ...!" Diyodum ama son cümle azımdan cıkmadı. "Hayır yatmadılar. Elimde kanıtlar var. Meriç elifi kandırmış." Dedi ve bana baktı. "Nasıl yani?" Dedim şaşkınca. "Şimdi elif bunu seviyoya. Onu senden uzaklaştırmak için Meriçle iddaya girmişler....." gerşeyi anlatı bana Mert. En sonunda "yani kısacası Meriç seni seviyor!" Dedi. Bi an sevindim. "Gercektenmi?" Diye sordum. "Evet" dedi ve arabayı durdurdu. "Hadi şimdi git Meriçten özür dile" dedi ve evi gösterdi. Başımı tamam anlamında salladım ve arabadan indim.

Meriçten:

Şuan ne yapacağımı bilmiyodum! Odamda duvara yaslanmış ağlıyodum. Bi kız için resmen. Birden kapı caldı. "Mavi!" Dedim ve hemen dış kapıya koştum. Tabi gözyaşlarımı sildim. Kapıyı actığımda karşımda ağlayan iki cıft mavi göz gördüm. "Özür dilerim" dedi ve boynuma sarıldı. Ven ne olduğunu anlamamıştım daha. Ama yinede sarıldım Maviye. Kokusunu içime cektim! "Ben herşeyi yanlış anlamışım. Senden cok özür dilerim" dedi ve ağlamaya devam etti. "Tamam ağlama artık! Seni böyle görünce üzülüyorum." Dedim ce ona daha mümkünmüş gibi daha cok sarıldım. "Seni seviyorum! Hemde cook" diye fısıldadım. "Bende seni" dedi mavi küçük bir cocuk gibi. "Lütfen artık beni bırakma" dedi. "Seni hiç bırakmadım ve bırakmayacağımda!" Dedim...

Hayırlı Ramazanlar🕊

MAVİNİN AŞKI...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin