Delinquent. Bastard. Hopeless. Three words best to describe Xenon Caliber Sebastian. He hated his life too much to the point of giving up to death. But just when he was about to jump off from a cliff, he was welcomed with a puch from a mysterious w...
I don't know if I'm feeling it right but damn! There's something in me crashed upon hearing her first words after three long months. I look at her intently, natititigan ko na naman ang blangko niyang mga mata. She caught me staring at her but she didn't even flinch. And right there, nanlumo ako nang wala man lang akong makitang recognition sa mga maalalamig niyang mata.
Three months. Ganun ba ako kadaling kalimutan?
"Ah, he's Xenon. Transferee at bago kong seatmate. Xenon, si Alice bestfriend ko."
Nabaling ang tingin ko sa babae, well, Cassie. What a coincidence. Ang babaeng halos hindi nagpatulog sa akin sa loob ng mga buwang iyon ay dito ko lang pala sa Cebu makikita, at kaibigan pa ng nagpakilalang seatmate ko.
I cleared my throath and streched out my hand.
"Hi. I'm Xenon Caliber Sebastian."
Tinitigan niya lamang ito bago marahang tumango.
"Alice."
Wow, she's a woman of few words.
Binaling nito ang atensyon kay Cassie na parang isang malaking aberya ang presensya ko para sa kanya. Damn girl.
"I'm going to have lunch, sasama ka?" Hindi parin nagbabago ang emosyon sa mukha nito.
Cassie made face to her. "Geez. Ang cold mo talagang babae ka! Don't be that rude to Xenon." Bumaling naman ito saakin. "I'm sorry about my friend here, Xenon. Ganito talaga siya sa lahat. Kahit sa akin ngang bestfriend nya eh!"
So your really that cold, huh? No wonder why you punched me trice that day. I secretly smiled on that memory.
I smiled weakly and shooked my head. "No it's okay. I understand."
"Tss." I managed to hear her and see her rolled her eyes.
"What now? Are you gonna come or not?"
"Wait lang ang aporado nito. Okay lang bang sumama satin si Xenon? I kinda asked him to join me for lunch. Okay lang din naman sayo Xenon diba?"
Nakunot ang noo ko. Did I agreed already? But then, having Alice for a lunch is a very great opportunity. Sino ako para tumanggi?
"What?!" Pero mukhang hindi yata magandang ideya para sa kanya. Nakita ko ang pagkunot ng kanyang noo at pagtaas ng kanyang kilay. Then she turned to me with an annoyed face.
Woah, there! don't look at me like that Alice. You are even getting prettier in my eyes.
"Alice! Nakakahiya kay Xenon ano ba!"
"I'm fine Cassie. Parang ayaw yata ng kaibigan mong sumama ako. Maybe next time then."
No. Hindi okay yun. Gusto kung kasabay kumain si Alice.
"No no, Xenon. Sasabay ka samin. Wag mo nalang pansinin tong si Alice, nagmamaldita na naman kasi."
Hinintay ko ang magiging reaksyon niya but then she managed to hide it with her stoic face.
C'mon. Say yes.
Para akong isang batang nag-aabang na mabigyan ng candy. But I care less anyway.
One final roll eyes and she sigh. "Fine. Do what you want."
Yes!
"Yey! Thanks best!" Akmang yayakapin sana ito ni Cassie but she stepped back.
"Don't, Cassie. Stop being childish."
Pero umani lang ito ng tawa mula sa kaibigan niya.
"Shall we, Xenon?"
I glanced at Alice. Tinaasan lng niya ako ng kilay. Well, kung hindi mo na talaga ako natatandaan ay ako ang magpapaalala sa yo. I'm not gonna shake with the thought that you forgot about me Alice. Ngayong nakita na kita ulit ay napatunayan kung hindi kalang dumaan sa buhay ko; you will be a constant, I'll make sure of that.
I smirked at her before I look at her waiting bestfriend.
"Sure."
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
The lunch was nothing but awkward. Don't get me wrong, it felt amazing to be with her but I guess my presence really peeved her at all times. Wala itong ibang ginawa kundi kumain ng tahimik throughout the luch. Umiimik lamang ito pag tinatanong ng kaibigan niya at puro mga one to two words lang din. The whole time, si Cassie lang talaga ang maingay sa aming tatlo. Me, well, I had the time of my life staring at Alice like she is some kind of a picturesque scenery. I don't know kung napansin ba iyon ni Cassie but the hell I care really, sumasagot naman ako pag nag sta-start siya ng conversation. Pero most of the time, I ogled at Alice like a damn starstucked fan. Yeah, too gayish I know. But f*ck it if I care.
Ipinarada ko ang bisekleta sa garahe at pasipol sipol na pumasok sa loob ng talyer. Naabutan ko ang mga kasamahan kong nag lalaro ng baraha. Kung normal na araw lang sana to ay pinag babatukan ko na ang mga batugang ungas na yan pero masyado akong good mood para mag aksaya ng pagod sa kalokohan ng mga gago.
I smiled widely and continue whistling.
Ah! What a wonderful day!
Tinignan ko ulit ang mga katrabaho ko at halos bumunghalit ako ng tawa ng mag bagsakan ang mga panga nila habang nakatingin saakin na nanlalaki nga mga mata.
"Wadapak mga ungas! Si poging Xenon sinaniban ng masamang espiritu!"
Damn, Biboy.
Tuluyan na nga akong natawa at napahawak pa sa tiyan ko. Mas lalo naman silang nagulat.
"Shit pare. Anong klaseng hangin ba ang meron sa Clarkson University at nagkaganito si Xenon?"
"Baka may halong utot at putok ang hangin dun no?"
"Gago!" And the usual, nakatanggap na naman ang isa sa kanila ng batok ni Gio. Sadista ang gago.
Pinahupa ko muna ang tawa ko bago ako nagsalita. "Stop it right there guys. I'm just in good mood."
Bigla namang tumayo si Biboy at pumalakpak ng isang beses na para bang may napagtanto siyang isang napaka importanteng bagay.
"Tingnan mo to! Nag e-english na ng tuwid itong si poging Xenon! Siguro naka pag chicks ka kanina no? Ano? Tama ako diba? Sabi pa naman nila marami daw mga maagaganda dun sa CU!"
I smirked. Kung alam nyo lang.
"Kita nyo na! Tama ako! Bilib talaga ako sa kapogian mo poging Xenon!"
Umiling-iling ako habang nagpipigil ng ngiti. Sinukbit ko ulit ang aking bag sa balikat ko na natanggal pala sa kakatawa ko kanina.
Tinapik ko siya sa balikat. "Mas maganda kaysa sa hinala mo Biboy. Sige na, tuloy nyo lang yung laro nyo. Ge, punta lang akong kwarto."
Nginisihan ko muna silang lahat na di magkamayaw sa pang kakantyaw sakin bago ako lumakad at umalis.
I resume whistling.
Guess I never really made a mistake accepting tito's offer.
This chapter is dedicated to my two classmates who really pushed me to update after 9 months, I think? Haha.
Hey, Joshua and Criselyn, here it is guys! 😉 (I don't know your WP accounts) But anyway, 1111 words to. Enjoy!
Danny Schwarz as Xenon Caliber Sebastian 👇😍😍
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
