[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

5

Sanya part

"เห้ย..ต.."
เอาไงดี จะปลุกมันดีมั้ยนะ ... เอาละ ฉันจะไม่ยอมนอนอึดอัดตายในอ้อมกอดนี่แน่
"เห้ย...ฟอร์ซ ตื่น!!"

"อ..อื้ออ...กำลังซาบาย"

อ้อนเป็นเด็กเชียว
เอาละ ในเมื่อไม่ตื่น งั้นก็เตรียมดำเนินแผน ฉันเริ่มจาก ออกจากอ้อมกอดนั้นก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ลุกลงจากเตียงอย่างช้าๆ แล้วเอาหมอนข้างมา เพื่อให้ตานั่นกอด ........ >< สำเร็จ!!  ไปกินข้าวดีกว่า

"ป้าคะ มีไรกินบ้าง"

"ข้าวผิดอเมริกา ผัดชุปแป้งทอด ต้มจืดมะระ ข้าวต้มปลาเก๋า ไข่ตุ๋นทูน่าค่ะ"

"โห้วว เมนูวันนี้น่ากินจังเลยนะคะ"

"โฮ้ะๆ แน่นอนค่ะคุณหนู"

"เอ่ออ..แล้วคุณพ่อคุณแม่ไปทำงานแล้วเหรอคะ"

"ไปตั้งแต่เช้าแล้วค่า" เร็วชะมัด ดีนะเนี่ยวันนี้เป็นวันหยุด ตื่นสายได้

"แล้วเพื่อนคุณหนูไม่ลงมาด้วยดหรอคะ"

"ยังไม่ตื่นเลยค่ะ"

"อ๋อ. แล้วเค้าทำอะไรคุณหนูหรือเปล่าคะ"

"ไม่นิคะ"

ป้าถามแบบนี้ทำไมนะ ยังกับสงสัย !!

"อ้าา อิ่มแล้วค่ะ" นี่ก็กินข้าวจนเสร็จ หมอนั่นก็ยังไม่ลงมา ขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า

ฟรืดด เสียงเปิดผ้าม่าน ฉันเป็นเปิดเองละค่ะ ไม่ตื่นดีนัก

"อ..อื้ออ.. ปิดผ้าม่าน"
ใครเขาจะยอมปิดละจ้ะ
"บอกให้ปิด!!"
ตื่นก่อนสิ เดี๋ยวปิดให้
"ป๊าา !! ม๊าา ปิดม่านน"
สะใจจริงๆ
"อ..อื้ออ..ปิดสิวะ"
ฟรึ้บบ ลุกมาได้ก็ดี

"ตื่นแล้วเหรอ"

"เธอนี่เอง ยังเช้าอยู่เลยจะรีบตื่นไปไหน"

"เช้าตรงไหนห้ะ นี่มันก็ห้องของฉัน ตื่นได้ละ"
นั่นไง..เริ่มลุกขึ้นมาแล้วว

ฟรึ้บบ
"ทำไรอ่ะ ปล่อยนะ!!!"
ฉันพยายามขัดขืน ก็เพราะนายนั่นมันกอดเอวฉันไว้อยู่นะสิ แถมยังเอาคางมาเกยไหล่อีกด้วย

"กอดเธอนี่ อุ่นจังเลย"
เขาทำเสียงออดอ้อนเหมือนเด็ก แต่..ไม่ได้ให้ฉันใจอ่อนเลยซักนิด

"ป.."
ฉันกลับสะดุดตาเมื่อเห็นเขายืนหลับในขณะที่กำลังกอดฉัน ... ง่วงขนาดนั้นเรยเรอะ

"นี่.."
ฉันพยายามจะปลุก แต่..ไม่มีวี่แววเลยซักนิด..
หรือฉันต้องให้นายนี่กอดไปจนถึงบ่ายเลยเนี่ย..

"ขอกอดหน่อย"
น้ำเสียงออดอ้อนแบบนั้น.. ฉันเริ่มใจอ่อนขึ้นมาแล้วสิ
"ตื่นได้แล้ว"
คราวนี้เขายอมถอดกอดง่ายๆ
"นายไปกินข้าวไป ฉันจะอาบน้ำ"

"กินข้าวตรงไหน.." เขาถามเสียงเบลอๆ

"ข้างล่าง"

หลังจากนั้นเขาก็ไปกินข้าวอย่างง่ายๆ ส่วนฉันก็จะอาบน้ำ แล้วก็บอกให้คนขับรถไปส่งที่บ้านฟอร์ซ... เห้ออ

............... ................ ................. .............. ....

"สวัสดีครับคุณหนู"

"สวัสดีคะ ลุงจอน ช่วยพาเพื่อนซันไปส่งที่บ้านหน่อยนะคะ นี่นายย อย่าลืมบอกทางด้วยละ"

"รู้แล้วน่า"
......................................................................

เห้ออ..กลับบ้านได้ซะที ถึงเวลาพักของฉันบ้างละ ว่าแต่...ฉันก็อบากให้นายมาที่บ้านฉันอีกนะ .. แล้วทำไม!! ฉันต้องอยากให้นายมาบ้านด้วยเนี่ย.. สมองฉันสับสนเป็นเพราะนายคนเดียว!!!

Force part

ผมเปิดโทรศัพท์ของตัวเองขึ้น แล้วพบว่า โรสโทรมาตั้งแต่เมื่อวาน รวมถึงวันนี้ด้วย 50 สาย !!! ทำไมเขาถึงได้ตื้อแบบนี้นะ น่ารำคาญจริงๆ วันนี้มันเป็นวันพิเศษอะไรนะ ..... วันครบรอบสามเดือน!?
วันวาเลนไทน์!?
วันเกิด!?
วันติวหนังสือ!?
วันนัดกินข้าว!?
เอ้ะ... วันนัดกินข้าว... ใช่แล้ว วันนี้วันอาทิตย์ เรานัดกินข้าวกับเธอเมื่อวันศุกร์นี่นา.. ตายละ เบี้ยวนัดได้ไงเนี่ย เธอคงต้องโมโหผมแน่ๆ.. แล้วไง ผมไม่สน ผมมีคนที่ผมควรแคร์อยู่แล้ว...... ไว้เจอกันวันจันทร์นะ .. โรส