[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

11

Force part
ในที่สุดก็ถึงวันที่ซันย่ากลับบ้านได้ซะที

"มาครับ เดี๋ยวพี่ช่วย"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเดินไหว"

"อย่าเลย พี่ช่วยดีกว่า"

ผมเป็นกขคหรือป่าวเนี่ย

"งั้น เรากลับก่อนนะ "
ผมรู้สึกผมเป็นก้างขวางคอขึ้นเรื่อยๆ
"เจอกันที่โรงเรียนนะ"
ผมบอกลาด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

วันต่อมา เช้าที่ไม่ค่อยสดใสซะเท่าไร

"หายดีแล้วเหรอครับ คุณย่า"
ไอ้โอมก็กวนประสาทซันย่าอีกละ

"เห็นว่าตายแล้วเหรอไง"

"อ้าวว... จริงดิ 55555+"

"หวัดดีครับ น้องซันย่า"
เด็กมหาวิทยาลัยคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาซันย่า..

"หวัดดีค่ะพี่โซล"
อีกแล้ว...

"วันนี้น้องซันย่าว่างมั้ยครับ"

"ว่างค่ะ"

"ไอ้ฟอร์ซ นั่นใครวะ หล่อสัส"
ไอ้โอมมันกระซิบถามผม

"คนที่ขับรถชนซันย่าอ่ะ"

"แล้วมาลงเอยแบบนี้ได้ไงวะ"
ถามมากชิปหาย

"กูไม่รู้ กูขึ้นเรียนละ"

"เชี่ยนี่มันเป็นไรวะ"
ไอ้โอมมันถามไอ้พีช

"ไม่รู้ กูไปหามันก่อน"

"เอ้าเชี่ยนี่ก็อีกคน ทิ้งกูกับไอ้บอสอีกละ"

ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ผมระบายความเจ็บด้วยการค่อยกำแพง จะดูว่างี่เง่าก็ได้นะครับ ผมเจ็บใจ แต่ไม่เจ็บมือ ไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังจะเข้ามาไกล้ๆ...

"เป็นไรป่าว"
เสียงอันนุ่มนวล ปนด้วยความเป็นห่วง

"กูไม่เป็นไร ขอบใจมึงมากไอ้พีช"

"มีไรก็บอกกูได้"

"ขอบใจมึงนะ"

"เออ ป่ะๆ ขึ้นห้องกัน"
หลังจากนั้น ไอ้พีชก็เดินกอดคอผม ผมไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ ผมชินละ มันทำแบบนี้กับผมบ่อย ก็ผมสนิทกับมันนิ เคยเล่นอะไรทุเรศๆด้วยกัน เช่น จับตูดบ้าง จับไอ้น้องของผมบ้าง ถ้าไม่สนิทคงทำแบบนี้ไม่ได้อ่ะครับ

พักกลางวัน

"เชี่ยฟอร์ซ แดกข้าวกัน"
ไอ้โอมมันขวนพวกผมไปแดกข้าว

"กรี้ดดดด กรี้ดดดดด" เสียงดังมาแต่ไกล้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของพวกผม จะพลาดรึ วิ่งเข้าไปดูสิครับ

และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ...
"พี่โซล.."

"อ่าวน้องฟอร์ซ"

"พี่มาทำอะไรที่นี่ครับ"

"มาหาซันย่านะ"

"แล้ว...คนพวกนี้ละครับ"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าฮ่า เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ"

"บาย..ครับ"
จะมาหาอะไรกันนักหนา ผมเลี่ยนจนจะอวกอยู่แล้ว

Sanya part

"เย็นนี้เดี๋ยวพี่มารับไปทานข้าวนะครับ"

"แล้วพ่อแม่ซัน...."

"พี่เรียนพ่อแม่ของน้องแล้ว ท่านอนุญาติแล้ว"
ไม่ๆ... นี่ฉันกำลังหวั่นไหวกับพี่โซลอยู่เหรอเนี่ย

"ค่ะ.."

"ไว้เจอกันนะครับ"
พี่โซลส่งรอยยิ้มอ่อนๆ เชื่อได้เลยว่าใครเห็นรอยยิ้มนี้แล้ว จะต้องละลายแน่นอน

อย่าบอกนะ... ว่าฉันชอบ.. พี่โซล.. แล้วฟอร์ซละ ... ไม่ๆ ทำไมฉันต้องไปแคร์ความรู้สึกของคนไม่ดีแบบนั้นด้วย บ้าาๆๆๆ

และแล้วก็ถึงเวลานัดแล้ว
"ทานนี่หน่อยนะครับ"

"ค่ะ"

โอ้ยยย จะน่ารักไปอเมริการึไง