[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

20

"เห้ยแก พี่คนนี้ป่าววะ???"
เสียงเด็กหญิงคนหนึ่ง

"ใช่แน่เลยวะ"
และก็มีเสียงเด็กหญิงอีกคนหนึ่ง

"แกแน่ใจนะ"
เสียงที่สาม

"แก.. แกก็เห็นหน้าแล้วไม่ใช่เหรอวะ!!"
และเสียงที่สี่

"ไม่อยากจะเชื่อเลยวะ"

"คิดว่าฉันอยากจะเชื่อหรือไง"

"แต่มันเปนความจริงแล้วนะแก!!"

"เออวะ"

และก็มีอีกหลายๆเสียง จนผมแยกคำพูดไม่ได้

"ไอ้พีช!!!"
เสียงไอ้ฟอร์ซนี่นา

"มึงเห็นข่าวนี่ยัง ที่ลงเพจคนดังในโรงเรียนอ่ะ"
ไอ้ฟอร์ซเอามือถือของมันมาให้ผมดู

"มึงไปตั้งแต่เมื่อไหร่??"
ไอ้โอมถาม

"เมื่อเย็นนี้เอง"
ผมตอบพวกมันไปอย่างปกติ
"ทำไมวะ"
ผมถาม

"ก็มีข่าวของมึงกับพี่แดนอ่ะดิวะ เขาเม้ากันว่ามึงกับพี่แดนอ่ะ เป็น...."
ไอ้โอมพูด

"ช่างมันเหอะมึง มันไม่ใช่ความจริง"
ผมตอบไปอย่างมั่นใจ

ผมได้เหลือบตาไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่หลบอยู่หลังเสา

"เออ..พี่แดน"
ไอ้ฟอร์ซพูดพร้อมกับทำหน้าตาตกใจ
ผมก็หันไปหาผู้ชายที่หลบอยู่หลังเสา

"พี่แดนนี่นา"

ไม่นานพี่แดนก็เดินหนีไป

ผ่านไปหลายวัน ผมก็ไม่ได้เจอพี่แดนอีกเลย มึงจะเจอ แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเหมือนเมื่อก่อน อาจจะเป็นคำพูดที่ผมไม่ระวังปากก็ได้

Force part

ช่วงนี้ไอ้พีชมันดูเงียบๆ ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน แต่ปกติ มันก็เงียบๆหงิมๆแบบนี้แหละ แต่ผมรู้สึกได้ว่า มันแปลกๆไป

"เห้ยมึง.."
ไอ้โอมมันสะกิดผมแล้วชี้นิ้วไปทางซันย่า ผมเดาว่ามันน่าจะไปกวนตีนซันย่าอีกแน่ๆ

"จัดป้ะๆ"
มันชวนพวกผม

"จะดีเหรอวะ ดูหน้าตาเครียดนะเว้ย"
ไอ้บอสพยายามห้าม แต่ก็รู้ว่าคนอย่างไอ้โอม ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ

"แบบนี้สิวะ เวลาแกล้งใครแล้วเขาด่ากลับมา นั่นแหละ คือชัยชนะ!!"
ไอ้โอมพูดพร้อมกับจับจ้องไปที่ซันย่า

"เอาก็เอาเว้ย"
ไอ้บอสพูด

"แล้วมึงอ่ะฟอร์ซ??"
ไอ้โอมหันมาหาผม

"เออ.."
ผมฝืนครับ!!!

"คุณย่า!!!"
ไอ้บอสเปิดฉาก

"อะไร!!??"
ซันย่าทำหน้าโมโห

"ทำไมทำหน้าเป็นตูดลิงอย่างนั้นละครับ???"
ไอ้โอมเสริม

"เสือก!!"

"แค่นี้ก็โมโหแล้ววววว"

"พอเถอะพวกมึง"
ผมพยายามห้ามไอ้บอสกับไอ้โอม

"ไปกันเถอะซันย่า"
วัลด้าก็พยายามให้ซันย่าออกไปจากไอ้พวกเพื่อนๆของผม

"พวกมึงนี่ วันๆเอาแต่กวนตีนคนอื่นเหรอ เอาเวลาไปทำในสิ่งที่ดีดีมีสาระหน่อยเหอะ รำคาญเว้ย!!!"
ผมเพิ่งเจอผู้หญิงปรี๊ดแตกนะเนี่ย

"เอ่อ.."
ทุกคนก็สตั้น

ซันย่ามองผมด้วยสายตาที่น่าจะโกรธผมไปด้วย.... ผมรู้สึกผิดเลย