[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

13

ผมตื่นมาพร้อมกับแสงไฟที่แยงตาผม.. แล้วผมก็พบว่า ร่างของผม เปลือยอยู่บนเตียงกับผู้ชายคนหนึ่ง

"ตื่นแล้วเหรอน้องฟอร์ซ"

"พ...พี่โซล พี่ทำอะไรผม"

"พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรนิ"
คำพูดของพี่โซล.. ไม่น่าเชื่อถือเลยซักนิด

"พี่อย่ามาโกหกผม"

"พี่ไม่ได้โกหกนะ.."
ใครเชื่อก็โง่ (︺︹︺)

"พี่ทำแบบนี้กับผมทำไม... ผมจะบอกซันย่า!!"
พอผมพูดจบ ผมก็ลุกขึ้นจากเตียง ใส่เสื้อผ้าและรีบเดินออกจากห้อง.. แต่แม่งไอ้พี่โซลมันกอดเอวผมไว้

"กูไม่ได้ชอบผู้ชายเว้ย!!!"
ผมพูดตะโกนอย่างดังเพื่อจะให้มันเจ็บใจ.. แต่แม่งมันกลับยิ้มเยาะเย้ยผมแทน
"มึงยิ้มอะไร"

"อย่าขึ้นมึงกูสิน้องฟอร์ซ พี่ก็แค่อยากให้น้องฟอร์ซอยู่กับพี่ก่อน"
มันพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยใส่ผม หน้าด้านชะมัด กูด่าไปขนาดนั้นยังไม่รู้สึกผิด หรือกู...ด่าไม่เจ็บพอวะ

"แล้วมึงจะปล่อยกูได้ยัง"
ผมเริ่มอึดอัดและขยะแขยงละครับ

"พูดเพราะๆก่อน ถึงพี่จะปล่อย"

"...... พี่....พ..พี่โซลครับ.. ปล่อยน้องฟอร์ซเถอะนะครับ"
ผมสะเอียดสะเอียนไอ้ตรงคำว่า'พี่' ผมไม่อยากจะเรียกมันว่าพี่เลย ไม่อยากจะเคารพด้วยซ้ำ

"แค่นี่ก็จบ.."

"พี่...พี่โซลทำแบบนี้กับผมทำไม.."
ผมพูดเพื่อให้มันหลงกลผม

"พี่ชอบน้องฟอร์ซนะ"

"แล้วซัน.."

"อย่าพูดถึงเขาเลย ผู้หญิงก็ขี้งอนอย่างนี้แหละ พี่ละรำคาญ ขี้เกียจง้อ เลิกได้พี่เลิกไปนานละ"
ที่แท้มันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง เลวจริงๆ

"ค..ครับ"
ผมพูดเพื่อให้ไอ้โซลมันยอมผมและเชื่อใจผม หึหึ มาดูกันสิว่าใครจะเลวกว่ากัน..

วันต่อมา
"เชี่ยฟอร์ซ มึงเป็นไรวะ เดินอ้าแข้งอ้าขา ไปโดนใครเอามาวะ"
ไอ้โอมมันก็หัดสังเกตุนะครับ

"เรื่องของกู!!"

"เอ้าเชี่ยนี่ หงุดหงิดไรมาวะ"

....... ........ ......... ......... ......... ......... ........ ....
หลังเลิกเรียน

"ย่า!!!"

"หืม.."

"ได้ใครเป็นพี่รหัสเหรอ"
ผมลืมบอกทุกคนไปครับว่าโรงเรียนของเรามีจับพี่รหัสน้องรหัสกันด้วย ซึ่งปีนี้ เป็นปีที่ผมต้องเป็นน้องรหัสของพี่ม.6 แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นพี่รหัสผม

"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"

"น้องฟอร์ซครับ"

"พ..พี่โซล"
มาทำไมเอาตอนนี้เนี่ย

"ฉันไปก่อนนะ"

"บ..บาย"
ไอ้โซลมันจะมาทำไมตอนนี้วะ

"น้องฟอร์ซ.."

"ค..ครับ"

"ไปเที่ยวกับพี่ป่าว"

"ที่ไหนครับ"

"ที่เดิมของเราไง"
กูรู้นะว่ามึงจะทำอะไรกู กูไม่ได้โง่อย่างที่มึงคิดนะเว้ย

นั่น..ไอ้พีชมาพอดีเลยย สวรรค์ส่งเทวดามาช่วยชีวิตกูแล้วโว้ยย

"คือ... วันนี้ผมมีนัดไปร้านเกมกับไอ้พีชอ่ะครับ"
ไอ้พีชมันก็เหวอสิครับ
"เนอะพีชเนอะ"

"นัดกันตอนไหนวะ"
มันกระซิบข้างๆหูผม ผมเลยส่งสายตาไปเป็นแบบว่าให้ตอบตกลง

"อ๋อ.. กูลืมม วันนี้เรามีนัดไปร้านเกมกันนี่หว่า" นี่แหละครับเพื่อน.. มองตาก็รู้ใจใยใย

"อ่าวงั้นเหรอ.. งั้นพี่ไปด้วยนะ พอดีพี่ว่างนะ"
ความชิบหายครอบนำแล้วครับ.. !!!

"ได้สิครับ ไปกันหลายๆคน สนุกดี"
ไอ้พีชชชช !!!!!

"งั้นป้ะ ขึ้นรถพี่ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ร้านเกม"

"ครับบ!!!!"
เฮ้ออ... กูไม่น่าเล๊ยยย

....... ....... ........ ........ ........ ........ ........ ...... ..

"แล้วเรามาร้านเกม จะเล่นเกมอะไรดีละ"

"Hon มั้ยพี่"
พวกมึงก็เล่นสนุกกันจังเลยน๊าาา

"แล้วน้องฟอร์ซละครับ ว่าไง"

"เอ่อ... Hon ก็ได้ครับ.."

หลังจากนั้นพวกเราก็เล่นเกมกันจนถึงสองทุ่ม ผมทนสถานะการแบบนี้ไม่ไหวจึงต้องขอตัว กลับก่อน

"ผมกลับก่อนนะครับพี่โซล"

"เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ"

"ไม่เป็นไรครับบ.ผมกลับเองดีกว่า"

"อ้ะๆ ก็ได้ งั้นพี่กลับกับพีชน้ะ"

"ครับ"
ไอ้พี่โซลต้องทำอะไรไอ้พีชแน่ๆ ฉวยโอกาสแบบนั้น