[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

23

เช้าวันที่สดใส๊สดใส~

"เชี่ยฟอร์ซ มึงเป็นไรวะ เดินมายิ้มหน้าบานเลอ"
เผือกอีกแล้วไอ้โอม

"กูดีกับย่าแล้วเว้ยย"
ผมตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มม ปากจะฉีกถึงรูหู แม้แต่ผีสาวปากฉีกสู้รอยยิ้มที่ฉีกกว่าของผมไม่ได้

"โฮ้ะ.. แค่นี้เอง~"
ไอ้โอมมันทำหน้าเซ็งๆ

ส่วนพีช.. มันก็ส่งยิ้มมาให้ผมอ่อนๆ มันคงรู้สึกผิดอยู่ละมั้ง แต่ผมคิดว่าผมทำเกินไปนะ.. หรือมันทำเกินไปกว่าผม?? ก็ไม่รู้สินะ

และแล้วพวกเราก็สอบเสร็จ..
อ่อ ผมลืมไป ว่าผมกำลังสอบอยู่ในช่วงนี้ แต่ก็สอบเสร็จแล้วแหละ ก็เหลือแค่ปิดเทอม.. ปิดเทอมของผมคงจะเหมือนปิดเทอมแบบทุกๆปีละมั้ง ตื่น อาบน้ำ กินข้าว ว่าง กินข้าว อาบน้ำ นอน ผ่านไป1วัน

เช้าวันต่อมา
เข้าสู่ช่วงเวลาปิดเทอม.. แต่วันนี้ผมตื่นเช้าผิดปกตินะสิ เพราะมีเสียงคนโทรมา...

"ฮาโหลวว"
ผมพูดทั้งๆที่ยังหาวไปด้วย
(นี่ฉันเอง)
"ใครงะ"
(ซันย่าไง)
"อ่อ.. มีไรอ้ะป่าว"
(ปิดเทอมแล้ว ไปเที่ยวกัน)
"ห้ะ!!!"
ผมตกใจทันที เพราร้อยวันพันปีซันย่าไม่เคยชวนผม
(ฟังไม่ผิด เจอกันที่ห้างนะ 9โมงเช้า บาย)
ตื้ด..

อะไรว้า.. มีเรื่องอะไรหรือเปล่า

ณ ห้าง

"จะมาซื้อไรงะ?"
ผมถามซันย่า

"นาฬิกา"

"แล้ว..."

"ให้นายมาช่วยเลือกหน่อย"
ผมอึ้งสักแปบ...
"ฟังไม่ผิด ฉันให้นานมาช่วยเลือกนาฬิกา"

"ค..ครับ"
ปฏิเสธก็ตายสิครับ ก็มีบอดี้การ์ดของซันย่า กล้ามไหญ่เบอเร่อ ขืนผมทำไรให้เธอไม่พอใจ มีหวังหน้าหมดหล่อแน่นอน

"อันนี้สวยมั้ย??"
เธอถามผม

"เลือกไม่เป็น"

"ฉันให้นายมาช่วยเลือก"

"แล้วทำไมต้องผม??"

"ก็นายเป็นผู้ชาย"

"จะซื้อนาฬิกาให้ผู้ชาย??"

"ใช่.."

"อืม"
ซันย่าซื้อนาฬิกาให้ผู้ชาย ผู้ชายคนนั้นโชคดีสุดๆเลยแหละที่ได้นาฬิกาข้อมือจากเธอ

"อันนี้ละ นายว่าผู้ชายชอบมั้ย??"

"ไม่อ่ะ"

"แล้วอันไหนละ"

ผมกวาดสายตามองนาฬิกาของทางร้าน....

"อันนี้!!"

"นายคิดว่าอันนี้สวยเหรอ?"

"มันดูดี..ผู้ชายที่เธอให้น่าจะชอบ"

"งั้น.. เอาอันนี้ค่ะ"

และแล้วก็ออกมาจากร้านนาฬิกานั่น

ตื้ดดตื้ดด(เสียงโทรศัพท์)

"หวัดดีค่ะ"

"ทำไมคะ??"

"ค่ะ"

"ค่ะๆ"

"มีไรเหรอ??"
ผมถาม

"พ่อฉันชวนนายไปบ้านฉัน"

"หืม??"

"จะกลับเลยไหม??"

"ก็ได้"
ผมตอบ

รถหรูคันไหญ่มาจอดตรงหน้าพวกเรา คนขับรถเปิดประตูให้ซันย่าและผม

"เชิญครับ"

"ขอบคุณครับ"

และรถหรูคันไหญ่ก็แล่นไปยังบ้านซันย่าอย่างรวดเร็ว

"เชิญครับ"
ไม่ต้องเปิดประตูให้ก็ได้ม้าง

"เย่ๆ พี่ฟอร์ซมาแล้ว~"
มีเด็กสาวตัวประมานเอวผม วิ่งมากอดผมเฉย

"เน่ๆ เบาๆหน่อย"
เสียงกระแอมของคุณพ่อ

"หวัดดีครับ"
ผมยกมือไหว้ท่าน

"หวัดดีจ้ะ.. ซันย่า พาเพื่อนไปเดินเล่นก่อนสิ รอข้าวเย็น"

"ค่าาา"