[STUMBLE]สะดุดรัก กับดักนายขโมยจูบ[End]

24

ณ สวน

"นี่.."
ซันย่าเรียกผม

"หืม..??"

"นายว่านาฬิกานี่ ผู้ชายเขาชอบกันเหรอ?"
เธอพูดแล้วเอานาฬิกามาให้ผมดู

"อื้อ"

"อ่ะ.."
เธอยื่นนาฬิกามาให้ผม

"จะให้เอาไปให้ใคร??"
ผมถาม

"ไม่ได้ให้เอาไปให้ใคร ให้คนเลือกนี่แหละ"

"ห้ะ..?"
ผมสงสัย

"ฟังไม่ผิด นาฬิกานี้ให้คนเลือก"

"ให้ทำไม??"

"ก็อยากให้อ่ะ"

"....."
ผมเงียบ พูดไม่ออก

"ไม่อยากได้เหรอ?"

"ไม่ใช่.."

"แล้วทำไมแปลกๆ?"

"ไม่มีไร..."

"เบื่อเหรอ??"

"ป่าว.."

"อยากกลับบ้าน"

"....."
ผมส่ายหน้า

"แล้วเป็นไรงะ??"
เธอขยับหน้ามามองหน้าผม

"ข..ข..เขินอยู่."
ผมตอบอย่างรวดเร็ว

"เขินเป็นด้วยรึไง??"

"ก็ต้องเป็นสิ"

"ฮ่าๆ"

เราคุยเล่นกันในสวนอยู่ซักพัก

"มากินข้าวเย็นได้แล้วลูก.."
เสียงของแม่ซันย่าเรียกพวกเรามากินข้าว

ในระหว่างกินข้าว คุณพ่อของซันย่าก็ชวนผมคุยเรื่องต่างๆตามประสาของลูกผู้ชาย

"ถ้าหากวันนี้จะนอนค้างที่นี่อีก ก็ได้นะ"
คุณพ่อพูดกับผมแล้วยิ้ม

"จะดีเหรอคะคุณ ซันย่าลูกเราเป็นผู้หญิงนะ นอนห้องเดียวกับผู้ชาย เขาจะมองดูไม่ดี"
คุณแม่ซันย่าขัด

"หมอนี่พ่อเชื่อว่าเป็นสุภาพบุรุษพอ ไม่ทำอะไรให้ลูกเสียหายหรอก พ่อมั่นใจ"
พ่อพูดจบ ก็ยื่นมือมาตบไหล่ผมประมานสองสามที

"ก็ได้ค่ะ.."

"แล้วคืนนี้จะนอนค้างที่นี่หรือเปล่า"
คุณพ่อหันมาพูดกับผม

"เอ่อ..."
ผมอ้ำๆอึ้งๆ

"ค้างเป็นเพื่อนหน่อยดิ ช่วยเราทำงานหน่อย"
ซันย่าพูด..

"อ..เอ่อ"
ผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนเดิม

"เอ้อ.. ก็ดีนะ ช่วยซันทำงานหน่อยก็ดี นะ นอนที่นี่เหอะ เรื่องอาหารการกินบอกได้ตลอด ไม่อดแน่นอน"
คุณพ่อซันย่าพูด

"เย่ๆ.. พี่ฟอร์ซนอนค้างที่นี่ๆ"
เสียงแทรกของเด็กสาว

"อ้าว..กลับมาแล้วเหรอโซเฟีย"
คุณพ่อหันไปถามโซเฟีย

"ช่ายยย"

"ไปเที่ยวมาสนุกป่าว"
ซันย่าถามน้องสาว

"สนุกเซ่~"

"งั้นมากินข้าวได้แล้ว"
คุณแม่พูดด้วยความเป็นห่วง

"อ่า แล้วว่าไง จะนอนที่นี่หรือเปล่าละ??"
คุณพ่อถามผม

สายตาของคนร่วมโต๊ะ หันมามองผมกันหมด เพราะลุ้นว่าผมจะตอบว่าอะไร

"เอ่อ..."

สายตาของคนร่วมโต๊ะและสายตาของแม่บ้านที่ยืนอยู่รอบๆโต๊ะ หันมามองผมกันหมด

"นอน...ก็ได้ครับ"

ทุกคนเข้าสู่โหมดปกติกันหมด

"งั้นดีเลย.."
คุณพ่อพูด