Babacığım, Nerelerdesin?
Ramazan Ay'ının Yirmi yedinci gecesi idi!
O gece bir an da kayboldun ortalıktan...
Sonsuzluğa doğru yola çıktın.
Ardında, Gencecik bir kadın ve;
İki çocuk bırakarak...
Yokluğun hissedilmeyecek gibi değil!
Ramazan ay'ının Yirmi yedinci gecesi idi.
Nerelerde isen yalvarırım dön babacığım!
Merhametinden şevkatinden esirgeme evlatlarını.
Uyurken senin canların gel başlarına;
Okşa,sev Canım oğullarım diyerek yücelt baba.
O Cansız bedeninden kalma bir kare ile
Yetindirme evlâtlarını..
Döv, söv, vur, kız!
Ama yanlız bırakma bizi en azından
Uyurken gördüğümüz Rüyalarda...
Varlığını hissettir!
Yokluğunu bizlere reddettir baba!
Bizi bırakıp gittiğin İlk Ramazan Gecesi idi.
Bir Yirmi Beş Ocak gecesi idi o gece'nin karanlığında
Bırakıp gittin, Bizi bir başımıza...
Bir Ramazan ay'ının Yirmi yedinci gecesi idi!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cennetim Olur Musun
PoezieDüşünmek. Görmemecesine... Hissetmek. Görürcesine... Sevmek. Delicesine... Bir şiir. Yürekten... Bir haykırış. Candan... "Cennetim Olur musun" diyebilmek. Hem de kalpten...
