Ne loş bir aydınlık bu...
Önümü göremiyorum!
Kocaman bir sis var,
Hayatımı ve mısralarımı,
Karamsar kılan.
Artık hayalin yeter
olmaya başladı,
Ölüm anında kâlbimin
tadacağı o acıyı,
Diri iken tatmaya...
Anlatmaktan sıkıldım
Bendeki seni...
Nasıl unutabilirim şimdi?..
Seni ve senliğini...
Dinmedi, dinmeyecek bu fırtına...
Kâlbimin attığı her an, her saniye,
Her hayalimde, her hülyâm'da;
Sen ve izler'in bende varolacak!
Seni sevmekten bir an vazgeçmedim,
Ebediyen'de vazgeçmeyeceğim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cennetim Olur Musun
PoesíaDüşünmek. Görmemecesine... Hissetmek. Görürcesine... Sevmek. Delicesine... Bir şiir. Yürekten... Bir haykırış. Candan... "Cennetim Olur musun" diyebilmek. Hem de kalpten...
