Hava hüzünlü sensizlikle geçen gecede
Gökyüzü yaşlarını akıtmaya hazırlanıyor üzerimize
Çırpınıyorum kendi kendime alevinle
Düşman oldum senden sonra kendime
Ulaşamıyorum sensiz mutluluk diyarına
Açtığım kapıların sonu çıkıyor hüzün deryasına
İsyan ediyorum sana
Seni senle yaşamak varken
Neden seni sensiz kahrınla yaşamak
Sevgim öyle saf ve gerçek
Utancımdan dokunamıyorum tenine, ellerine
Aynadan bakıyorum kendime
Yokolmuş yitip gitmiş bir adam görüyorum sensizlikle
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cennetim Olur Musun
PoesíaDüşünmek. Görmemecesine... Hissetmek. Görürcesine... Sevmek. Delicesine... Bir şiir. Yürekten... Bir haykırış. Candan... "Cennetim Olur musun" diyebilmek. Hem de kalpten...
