The Angel Has A Mission [HIATUS]

Chapter 5

Yoongi's POV

Habang hindi pa dumadating sina Tiffany at Yoona ay napagdesisyunan kong lumabas muna para maglakad. Wala naman masyadong magawa dito eh. Suddenly, I remembered what Yoona said to us when they were about to go.

"Bye! Dito muna kayo habang wala pa kami nandito ah?"

I just shrug it off at kinuha ang shades at jacket tsaka pumunta sa front door para suotin ang sapatos ko.

"Hyung, sa'n ka pupunta?" tanong ni Jimin sa'kin.

"Magpapahangin lang." sagot ko.

"Mag-iingat ka." sabi niya.

I just slightly waved my hand at him as response. Before I went off, pli-nug in ko muna ang earphone sa phone ko tsaka sinuot ito sa magkabila kong tenga at pli-nay ito.

Nasa labas na ako ngayon at naglalakad ngayon. I also noticed some of the people passing by are looking at me. Alam ko namang masyado akong gwapo pero di na nila ipamukha sa'kin yun dahil alam ko na yun. There's even someone who wants to sue me for being so handsome.

Lakad parin ako ng lakad habang nagsa-soundtrip na hindi ko namalayan na nasa gitna na pala ako ng kalsada. May papalapit sa'kin na isang kotse. Before I knew it, may biglang humatak sa'kin palayo sa kalsada. Nang tiningnan ko kung sino ang taong yun, nakita ko si Yoona na mukhang alalang-alala habang nakahawak parin sa braso ko.

Nakatayo lang ako dun at natulala na para bang pino-process pa ng utak ko kung ano ang nangyari.

Yoona.....saved me?

"Oy! May balak ka bang magpakamatay?! Kung meron man, eh wag kang mandamay?!" sabi ng isang mama na siguro ay muntik nang makasagasa sa'kin pero binalewala ko lang ang sinabi nung mama.

Nakita ko naman si Yoona ang paulit-ulit na nag-bow sa mama at patuloy na nagsasabi ng sorry. Maya-maya ay umalis na din ang mama. Umalis na din ang mga taong nakiusosyo sa eksena.

Doon lang ako natauhan nang biglang hinawakan ni Yoona ang mukha gamit ang mga kamay niya.

"Okay ka lang ba? Wala bang masakit sa'yo?" alalang tanong niya habang ini-examine ang buong mukha ko.

Her hands are so warm.

Tinanggal naman niya ang mga kamay niya sa mukha ko nang masiguro niyang okay lang ako. Somewhere part of me ay nadismaya dahil agad niyang inalis ang mga kamay niya sa mukha ko pero binalewala ko lang yun.

Suddenly, she just frowned.

"Diba sabi ko na wag muna kayong lumabas?" sabi niya habang nakapamewang.

I just stared at her blankly.

"Eh sa gusto kong lumabas eh. Bawal ba? At tsaka, ano bang pakialam mo?" sabi ko sa kanya.

Agad naman siyang nabigla pero agad niya itong pinalitan ng ngiti. A smile that makes you feel at ease. Teka, ano bang pinagsasabi ko?

"Yoongi, masama ang pagbabara. Dapat bawas-bawasan mo yan." sabi niya. Umirap lang ako sa inasal niya.

How come na hindi siya nagalit sa inasal ko sa kanya? Well, siguro ay dahil isa siyang anghel.

"Nga pala, nasa'n si Tiffany? Ba't di kayo magkasama?" pag-iiba ko sa usapan. Wala lang, napansin ko lang.

"Pinauna ko na kasi siyang umuwi. Pumunta muna kasi ako sa isang chapel na malapit dito."

"Ano namang ginawa mo doon?"

"Nag-sorry ako sa itaas dahil nagsinungaling ako kay Tiffany-unnie kanina." sabi niya pero nagsimula na akong lumakad. Sumunod naman siya at tumabi siya sa'kin habang naglalakad kami. Hinayaan ko na lang.