The Angel Has A Mission [HIATUS]

Chapter 7

Yoona's POV

Nagulat na lang ako nang bigla akong tinawag sa manager sa BTS. Bdw, pinakilala na nila ako sa kaniya.

"Can you go upstairs first, boys? I have something important to say about this girl." ma-awtoridad na sabi ng kanilang manager at agad naman silang sumunod at pumunta sa itaas.

Lumingon naman sa'kin ang manager and gave me a meaningful look. Lara bang may alam siya.

Sinubukan kong basahin ang isip niya pero di ko 'to mabasa.

"Di mo mababasa ang isip ko no?" sabi niya at binigyan ako ng meaningful smile.

"P-paano m-mo n-n-nalaman yun?" utal kong tanong sa kanya.

Ngayon na ba matatpos ang misyon ko? Mapaparusahan na ba ako nito? Please Lord, wag po muna ngayon.

"Di mo na kailangang itago mo pa sa'kin ang pagkatao mo dahil alam ko naman kung ano ka." sabi niya na ikalingon ko sa kanya.

"Sino ka ba?" tanong ko sa kanya.

"I'm Richard. I was once an angel like you who became a human being." sabi niya at ngumiti.

Totoo ba ito?! Akala ko di yun totoo.

"Akala ko po ba di yun totoo?"

"It's real, hija. Marami na ding mga anghel na naging tao tulad ko pero dito sa lugar natin ay mabibilang na lang ang makikita mo." sabi niya at may kinuha mula sa bulsa niya.

"Ipapabigay pala yan sa'yo mula sa itaas." sabi ni Richard-ssi sa'kin at binigay ang isang bracelet na transparent.

"Ano po ito?" tanong ko sa kanya tsaka tinignan ang anyo ng bracelet.

"Sabihin na lang natin na proteksyon yan sa'yo. Pag may magsusupetsya sa'yo kung ano ang totoo mong pagkatao ay bigla yan iilaw." pagpapaliwanag niya.

Sinuot ko naman ito sa left wrist ko.

"Teka nga po, Richard-ssi. Paano niyo po nalaman na may kasama sila dito?" tanong ko sa kanya.

"Easy. Na-feel ko ang presensya ng isang anghel pag punta ko rito kani-kanina lang. Anyway, just call me oppa." sabi niya.

"Ngayon, ano bang misyon mo dito?" tanong niya sa'kin habang nakatingin sa'kin ng diretso.

"Umm, oppa... pwede lang ba na sabihin ko sa'yo?" paninigurado ko sa kanya.

He just chuckled.

"Oo naman. Ang mga kapwang anghel na nandito ngayon sa mundong mortal ay pwedeng makaalam sa mga misyon sa mga ibang anghel. Humans are only not allowed to know our misyon especially sa mga taong involved sa misyon mo at tsaka sa identity natin malibang na lang sa mga taong binabantayan ngayon." sabi niya.

Kaya wala akong choice kundi i-explain sa kanya ang lahat-lahat.

"Ang misyon ko po kasi dito ay bantayan ang BTS at ibago ang kanilang mga pananaw sa buhay. Tsaka, napapansin din kasi Niya na lagi ko silang pinagmamasdan maliban sa mga pamilya ko. Syempre may kapalit din yun. Pag nagtagumpay daw ako sa misyong 'to, bibigyan ako ng ikalawang buhay dito. Pero pag hindi naman, babalik ako sa itaas." Pagpapaliwanag ko sa kanya.

Tumango-tango lang si Oppa sa sinabi ko.

"I understand. Papayag akong tumira ka dito pero kailangan mong umiwas sa mga media o kaya naman wag kang sasama sa kanila in public places. Alam mo din namang nagpakahirap silang makaabot sila sa kinatatayuan nila ngayon." sabi niya sa'kin.

Tumango lang ako.

"Thank you po talaga! Nga ho pala, pwede po ba akong sumama sa kanila sa mga shootings nila? Please po para mabantayan ko po sila ng maigi!!!" I pleaded​ while clasping my hands together.

Bigla naman siyang bumuntong-hininga.

"Okay. Pero, wag makulit ah? At tsaka, wag kang gumamit ng kapangyaruhan mo para di ka mabuking." sabi niya naman sa'kin.

Yes!!

"Oppa." tawag ko sa kanya.

"Bakit?"

"Ano po palang ginagawa mo dito sa dorm nila?"

"Wala lang. Binibisita ko lang sila." sabi niya tsaka tumayo na.

"Oppa, aalis ka na?" tanong ko sa kanya.

"Yeah. Di din naman ako magtatagal." he said and headed through the front door. Sinundan ko din naman siya.

"Mag-ingat kayo ah? Tsaka bantayan mo yung mga makukulit na yun, parang nakababatang kapatid na din ang turing ko sa kanila.

Nag-salute naman ako sa kanya.

"Roger that!" sabi ko in a bubbly way.

Ginulo niya naman ang buhok ko.

"Wag mong ipaalam sa kanila ang pinag-usapan natin kanina ah? O siya, aalis na ako. Aalis na ko. Bye!" sabi niya tsaka tuluyan nang lumabas sa dorm ng BTS.

Kumaway naman ako sa kanya habang pinagmamasdan siyang lumalakad palayo.

Bumalik naman agad ako sa sala. Nagulat ako ng onti kasi agad na sila nasa sala pagpasok ko pa lang.

"Anong pinag-usapan niyo ni manager-nim kanina?" tanong ni Namjoon sa'kin na may halong kaba.

Akala siguro niya na pinagalitan sila at ako ang dahilan. Well, nabasa ko 'yan sa isip ni Namjoon. Wag kayo.

"Ahh... ano... Ahh, oo! Tinanong niya lang sa'kin kung bakit daw nandito ako sa dorm niyo ay pumayag din naman siyang dito daw ako maninirahan. Tsaka sabi pa daw niya na sasama daw ako sa mga shootings, photoshoots, etc. niyo. Ang bait niya nga eh." palusot ko sa kanila.

Kailangan din kasi na di nila dapat malaman na alam ni Richard oppa na alam niyang isa akong anghel. Kasi malalaman din nilang anghel din si Oppa. Naku po, Lord!! Patawad po at nagsinungaling na naman ako! 😫😫

"Ahh ganun ba. So it means, wala tayong gagawin na pagsusuyo kay manager?" tanong ni Jin sa kanila.

"Duh, halata na nga tinatanong mo pa." sabi naman ni Yoongi at umirap.

Napailing na lang ako sa inasta ni Yoongi. Kailan pa kaya siya magbabago?

Well ang totoo niyan kasi, kagustuhan ko talagang bantayan sila at sobrang tuwa ko nang nataasan ako ng isang misyon galing sa Kanya na bantayan sila, there's also a purpose for that mission pero ililihim ko muna yon. Tsaka habang pinagmamasdan ko sila mula sa malayo noong anghel pa ako ay di ko mapigilang sabihin sa sarili ko na gusto ko silang alagaan. There's something about them na kailangan kong alagaan.

Sa ngayon, I'm in a human form right now but I can still use my powers pero may limitations.

"Whatever." sagot naman ni Jin kay Yoongi.

Napagdesisyunan na naming magluto ng hapunan ni Jin dahil nagugutom na ang iba dahil sa biyahe.

After namin magluto ay hinanda na namin iyon sa mesa at tinawag na ang sila. Pumunta naman sila sa dining table. Nagdasal muna kami at tuluyan nang kumain ng matiwasay.

Pagkatapos naming kumain ay nag-volunteer sina Jin at Jimin na sila na lang daw ang maghuhugas ng pinggan kaya pumunta na ako sa kwarto ko at naghanda para matulog.

Habang nakahiga ako sa kama ko, may sumagip bigla sa isip ko.

How I wish na sabihin ko na sa kanila ang totoo pero hindi pa pwede sa ngayon. Alam ko din namang malalaman din nila yun balang araw at pag nalaman na nila 'yun, sana maiintindihan nila ako.

At tsaka ako nakatulog.