Little Things

C H A P T E R 29

Levi's POV

It's been a week since na confine si Aria. Papalit palit kami ni Rikki sa pag babantay sa kanya, ngayon ako nanaman ang magbabantay sa kanya. She's so innocent while she sleeps. Aria, my baby please wake up. I hold her hand at hinalikan ito. My eyes are starting to close pero nilabanan ko ang antok. I can't sleep right now, baka dumating bigla si Alton but I can't take it anymore, I fell asleep while holding her hand.

Naramdaman kong may humawak sa pisngi ko. I opened my eyes at nakita ko si Aria, naka ngiti sakin. Napa upo ako ng maayos. "Hi" she said and smiled. Tatayo na sana ako para tawagin ang Doctor but she hold my hand "I'll call the doctor Aria" I said pero hinigpitan niya ang pag hawak sa kamay ko "Wag na, dito ka nalang sa tabi ko" she said. Umupo nalang ako "Bakit ayaw mong tawagin ko ang Doctor?" I asked her but she just shrugged her shoulders "I'm thirsty"sabi niya. Tumayo agad ako at kumuha ng tubig, binigay ko agad sa kanya.

"Thank you"she said and gave me back the cup. "Kumusta na ang pakiramdam mo?" I asked her again "I'm fine now Levi" she said and smiled sweetly "You hungry? Rikki brought some fresh fruits for you" I said "I'm not hungry. By the way where is he?" Tanong niya habang lumilinga linga "Nasa penthouse si Rikki nag papahinga. Siya ang nandito kanina pinalitan ko lang" I said tumango lang siya at tumingin sa labas "Levi, I have a dream" tumingin siya sakin "My dream is about me and you" ngiting sabi niya.

(AN: This POV is for Aria. Dito niyo na malalaman kung anong nangyari sakanya)

...

Iyak parin ako ng iyak ngayon sa loob ng sasakyan ko. Alam kong walang kwenta ang pagtakbo ko palayo sa kanila, tao lang ako nasasaktan kapag may tinatagong sekreto sakin. Di ko alam kung san nako napadpad ngayon basta ang alam ko ay gusto kong lumayo muna sakanilang lahat. Huminto nako sa kakaiyak, ano pa ba ang magagawa ko? Nangyari na ang nangyari, I will forgive and forget now. I'll forgive them for not telling me the truth and I'll forget what happened today. I'm going to return to the penthouse pero nung pagliko ko ay may nakasalubong ako na malaking truck. Dammit! Di ako nag seatbelt. Nauntog ng malakas ang ulo ko sa windshield ng sasakyan. The last thing I saw was the driver of the truck ran towards my car. Nanlalabo na ang paningin ko. Di ko na kaya, and then suddenly my eyes fell.

Nagising ako dahil sa mga huni ng mga ibon. Tiningnan ko ang buong paligid, napa Wow ako dahil sa ganda. Nasa bahay kubo pala ako ngayon. Huminga muna ako ng malalim bago tumayo, napa silip ako sa bintana. Ang ganda talaga ng lugar nato "Gising ka na pala" napatalon ako sa gulat. Nilingon ko kung sino ang nag salita. I saw an old man wearing an all white dress, tiningnan ko lang siya ng maigi. Kamukha niya lolo ko, wait si Lolo! tumayo ako at niyakap siya. "LOLO!" Sigaw ko at pumiyok ang boses ko. He gently rub my back as he laughed "Kumusta na ang maganda kong apo?" Dun nako umiyak. Namiss ko ang pagtawag niya sakin ng ganyan. Kumalas ako sa yakap "Lolo namiss po kita" sabi ko at humagulgul. Pinahiran naman niya ang mga kumakawalang luha saking mga mata at ngumiti "Wag kang umiyak apo ko. Namiss rin kita" he said, I stopped crying and hug him again, he hugged me back and kissed my forehead. "Tara na apo" he said "San po tayo lo?" I asked him pero ngumiti lang siya.

Una siyang Lumabas, sumunod nalang ako. He opened the door for me, nung nakalabas nako ay sobra akong namangha sa lugar, madaming bulaklak at puno, madami ring ibon ang lumilipad, may nakita akong rose, kakaiba ang kulay niya kung ikumpara sa ibang rosas na nasa paligid. Ang ganda niya, "Kasing ganda mo apo"napalingon ako, nakita ko si Lola na naka ngiti sakin. Tumayo ako at tumakbo papunta sa kanya. I hug her tight "Lola! Namiss po kita" bumalik nanaman ang mga luha ko "Namiss rin kita apo ko" she said and pulled away. Ngumiti siya sakin at pinahiran ang mga luha ko "Lalo kang gumanda apo ko" she said. "Nagmana sa Lola e" I said at tumawa kaming dalawa "Tara apo, kain na tayo" aya niya sakin. Tumango ako.