In Love With That Krung Krung?!

Chapter 33: (BLAME)

Alexander's Pov

Ilang araw ng hindi pumapasok si Kyla. At kahit naman lower section yun. Hindi sya palaabsent. Kaya hindi ako sanay na nagkakaganon sya. Ano bang nangyayari. Papunta ako sa bahay nila Kyla ngayon. Nung nakaraang punta ko walang tao sa kanila. Baka may pinuntahan sila ng kapatid nya. Siguro naman ngayon nandon na sila.

"Excuse me po. Dito po ba yung bahay ni Kyla Cheon?" Tanong ko sa mga lalakeng nagiinuman at tinuro ko pa ang bahay na nasa tapat.
"Ayy. Oo iho. Jan nga!" Sagot nung isang mama at tumungga ng alak.
"Salamat po." Pinuntahan ko yung bahay na yun at kumatok ako sa pinto. Maya maya. Binuksan yun nung kapatid ni Kyla.
"Kuya Alexander? Pasok ka po."

Nung nakaupo na kami sa sofa. Inikot ko ang tingin ko sa bahay. Wala sya. Wala si Kyla.
"Ahm. Tupe. Asan pala yung ate mo??"
"Kuya. Yun nga rin po ang pinagaalala ko eh. Wala si ate kyla hindi ko mahanap. Nung nakaraan. Sinubukan ko syang hanapin pero wala eh. "
Nagulat ako sa sinabi ni Tupe. hindi alam ng kapatid nya kung  saan sya pumunta?

Si Shaina. Si luhan. Si Shaina. Si Luhan. Paulit ulit na pumapasok yun sa isip ko. Si shaina. Sya ang posibleng dahilan kung bakit to nangyayari. Pero? Bakit? Nasakanya na si Luhan. Bakit nya pa sasaktan si Kyla? Hindi. Walang ibang makakagawa nito. Kundi sya lang.
"Tupe. Salamat sayo. I have to go. Alagaan mo ang sarili mo."
"Opo kuya."
Lumabas ako ng bahay nila at agad na binuksan ang makina ng Kotse ko. Kung nawawala man si Kyla. Walang pwedeng ibang maging dahilan nun kundi sya lang...

"Sabihin mo! Saan mo dinala si Kyla!!??" Sigaw ni Alexander kay Shaina a kasalukuyang kasama ni Luhan. Bakas sa Boses ni Alexander ang galit. Punong puno ito ng galit na baka malapit ng sumabog.
"I dont know what your saying! Stop Blaming me!" Maarteng sigaw ni Shaina pabalik kay Alexander. Napapikit ng mariin si Alexander na halatang nagpipigil ng galit sa lahat ng nangyayari.
"Stop Lying please." Nakikiusap na sabi nito pero nangigil dahil halata ang pagnginig ng mga ngipin nito.

"Hyung. Can you please tell me whats going on." Kalmado ngunit iritadong sabi ni Luhan.
"Malakas ang kutob ko. Na may kinalaman si Shaina sa ilang araw na pagkawala ni Kyla."
Nagulat ang P7 sa sinabi ni alexander. Ngunit nakakapagtaka dahil parang walang pakialam si Krystoffer sa nangyayari.

''Oo. Tama ang narinig nyo. Kyla is missing for few days. And i dont fucking know kung nasaan sya! Tangina!" Ganon na lang ang galit ni Alexander dahil sa pagkawala ni Kyla. Dahil itinuring nya na itong kapatid sa pagtagal ng panahon.
"I swear wala akong ginagawa." Sabi naman ni Shaina na tumingin kay Luhan.
"You believe in me right luhan?" Sabi pa nito.

Nanatiling tahimik si Luhan. Tila wala syang pakialam kung iyong tinitignan pero halata sa mata nito ang pagaalala.

Now your missing? Kailan ka ba titigil sa pagpapaalala ko sayo? 

Pumikit ng mariin si Luhan. Nanatili syang ganon. Ayaw nya munang buksan ang kanyang mata. Ayaw nyang makita ang kaguluhan ng ginawa nya dahil sa ginawa nyang paglayo kay Kyla. Umalis ito at iniwan ang lahat.

Luhan's Pov

Ako yung tipo ng tao na mas gusto ang maging tahimik. Ayoko ng maingay.
But when she came. Mas gusto kong marinig ang bawat pagtawa nya. Ang bawat ingay na ginagawa nya. Nasasayahan ako.
Hindi sya ang tipo ko. Hindi sya ang tipo ng babaeng hindi ko inaasahan na mamahalin ko.
Damn! I should Blame her! Dahil sa kanya. Naranasan ko kung pano magmahal. Im cold hearted pero dahil sa kanya natunaw ang yelo na bumabalot sa puso ko.

Tama. Si Kyla Cheon ang Dahilan non. Ang babaeng kumuha ng atensyon ko. Ang babaeng ipaglalaban ang sa tingin nya tama. Ang babaeng walang alam. The Girl that stole my heart.

But now. She left. And its beacause of me. shit!! I should blame myself! Tangina! Hindi ko sya inisip kung anong mangyayari sa kanya. Nakakainis!! Now shes missing for few days and that is becoz of my stupid ego!

I made this mess. I should be the one to fix this. Gagawin ko na ang dapat matagal ko ng ginawa.

Nasa mansion ako. And great! Nandito si Shaina at ang parents nya.

"Im sorry. I will not marry shaina." Hindi ko alam kung bakit ako nakatungo habang sibasabi yun. Ako si Luhan Montemayor. Hindi ako nahihiya sa gusto kong sabihin.
I know. Nagulat sila sa sinabi ko.

"What?!?" Sigaw sakin ni mama. I feel the ground ng bigla akong suntukin ni Mr. Kim. Smirk.
I dont care. Hurt me if you want. Wala akong pake sa pera o kahit saan. Kung wala si Kyla. Wala na rin ako.  I cant live without that krung krung.

"Mrs. Montemayor. Fix this mess. Kung wala talaga then forget the proposal." They left mabuti naman.

"Luhan! Ano bang ginagawa mo?!" Tumayo ako sa pagkakabagsak ko at pinunasan ko ang dugo sa gilid ng labi ko sa pagkakasuntok sakin ni Mr. Kim.
"Im doing the thing that is right For me."
"Doing what is right??? Alam mo ba dahil sa ginawa mo. Malulugi amg kompanya natin! Mawawalan tayo ng p- "
"Pera?! Money?!?! Yun lang ba ang iniisip nyo ma?! Fuck! Kahit kailan ba inisip mo ko ha? damn! All this time your being selfish! And im stupidly tired with that!! Eat your money if you can. Hindi ko papakasalan si Shaina dahil hindi ko sya mahal!!"

I run through pain. Sawang sawa na ko sa kanya. Ang kailangan kong gawin ay mahanap si Kyla. And i have to say s- sor- sor- basta!

Third person
"Parang awa mo na Lay. Pakawalan mo na ko dito. Please." Pakikiusap ni Kyla.
"Kyla. Im sorry pero ayaw kitang mawala sakin kaya dito ko lang."

Tumulo ang luha ni kyla At ngumiti ng mapait smirk.

Pagmamahal ba tawag nya dito? Hhaha. Kung ganon. Tanga sya magmahal.

"Kung mahal mo ko lay. Papakawalan mo ko dito at hahayaan mo ko maging masaya. Masyado kang selfish!!!! Hindi pagmamahal ang tawag dito!!! Nakikita mo ba?!?! Sinasaktan mo ko!!!" Sigaw ni Kyla.
Napapikit na lamang si Lay sa Mga sinasabi ni Kyla. Ayaw nya itong pakinggan. Pero parang sirang plaka si Kyla na paulit ulit itong isinisigaw sa kanya. Nakaramdam ito ng inis.

Lumapit ito kay Kyla na may Irita at galit sa mukha. Bakas sa mata nito ang pagkainis. Pero hindi magpasindak si Kyla dito. Hindi man lang sya dinapuan ng takot. Mayat maya pa ay naramadaman ni Kyla ang mahigpit na pagkakahawak ni Lay sa kanyang baba.
"Hindi ka talaga titigil?! Sabi ko. Hindi ka aalis sa tabi ko. Hindi ka lalayo! Hindi ka mawawala sakin!!!"

Ginalaw ni Kyla ang kanyang ulo para matanggal ang pagkakahawak sa kanya ni Lay.
"Smirk lay. Nababaliw ka na. Hindi pagmamahal ang ginagawa mo para sabihin ko sayo. Alam mo? Binibigyan mo lang ako ng rason para mas lalong hindi ka mahalin. "
Imbis na lumaban pa. Ay Tumalikod na lang si Lay kay Kyla. At napahawak sa kanyang sintido.

Hindi hindi ako titigil. Itutuloy ko to.