TEHLİKELİ AŞK

7.BÖLÜM-HASTANEDEN ÇIKIŞ-

Yatakta öylece dönüp duruyordum,uyumak için yani.
Telefonum çalmıştı,en azından kendimi daha fazla uyumak için zorlamıycaktım.

Telefonuma baktığımda okuldan arıyorlardı,açtığımda.

"Ateş nerdesin,tam bir ay oldu,Renya ve sen ortlıklarda yoksunuz.Okuldan atılmanıza çok az kaldı ikinizde hangi cehennemdeyseniz buraya gelin,hemen."

Telefon yüzüme kapanmıştı.

Tam bir ay oldu ama hala Renya olmaz olasıca komadan çıkamadı.Ahh tanrım daha ne kadar vijdan azabı çekicem?

Ve yine günlük rutinim haline gelen hastaneye gidecektim Renya nın yanına yani.

Ohoooo çoktan hastaniye gelmiştim.Hatta Renya nın yanına bile girmiştim.Sanırım öncesinden daha iyiydi.Benden ayrılma olayı tamamen kapanmıştı sadece gözlerini açması kalmıştı o kadar.

Konuşmaya başlamıştım."Renya inan bana tam bir ay oldu ve sen hala gülmüyorsun."Onsuz okula hiç gitmemiştim,belkide gitmek istemiyordum.

Ben okuldayken bir gelişme olur ve ben yetişemem diye korkuyordum sanırım.Bilmiyorum.

RENYA'NIN GÖZÜNDEN

O artık yanımda yoktu.Yine her yer çok karanlık ve ben üşüyorum.Ben sanırım uyanmak istiyorum yeniden kalpbimin atmasını yani.Birden elimi biri tuttu,koşuyorduk.

Ama yüzü görünmüyordu.Sadece kokusunu duyabikiyordum o kadar.Karanlık aydınlaşıyordu,kokusu Ateş e benziyordu sanırım.
Çok hızlı koşuyorduk.

Ateş veya ben öyle düşünüyorum bana bakmıyordu.Karanlık aydınlık olmaya başlamıştı.Artık,artık karanlık gitmişti.Hatta gözlerimi açıp kapayana kadar etrafımda ki beyazlık harika bir cennete dönmüştü bile.

Bense kalp atış sesleri duymaya başlamıştım.Sanki damarlarımdaki kanlar yeniden dönmeye başlamış gibiydi.Uyanıyorum sanırım.

Hayır hayır,ben b ben gerçekten uyanıyorum.

ATEŞ'İN GÖZÜNDEN

Renya az önce parmağını oynattı.Aman aa aa aman tanrım gözlerini kırpmaya başladı.

Renya uyanıyor.

RENYA'NIN GÖZÜNDEN

Gözlerimi açmıştım,gerçekten açmıştım.Ve karşımda rüyalarımda gördüğüm o çocuk karşımdaydı.Bu seferki tek farkı
Gerçek olmasıydı.İyi de burda ne arıyor ki?

Kendimi toparlamaya çalışıyordum.O ise adını bile bilmediğim çocuk whoww çığlığıyla kapıdan dışarıya çıkmıştı.

Ve saniyeler içinde doktor ve o karşımda belirdi.

Doktar"Pekala Renya,parmağımı izle!"ve parmağını sağa sola gareket ettiriyordu.Bense sebebsizce parmağını izliyordum.

"Ben iyiyim"zar zor konuşuyordum."ne oldu bana,siz kimsiniz?"

Ateş"Renya benim,ben Ateş"

"Ne,ne arıyorsun burada peki biri bana olanları anlatabilirmi lütfen!"

Ateş se sebebsizce ne oluyor dercesine bakıyordu."Bazen böyle olaylar görünebilir,bilinç altını kaybetmesi bir soruna yol açmaz çok yakında hatırlar."

Bense aradan fırlamıştım."öhü öhüm,birileri beni burdamı unuttu acaba?"

"Tamam Renya sakin ol önce şu hastaneden bir çıkalım eminim sende çok sıkılmışsındır."dedi.

☆♥★♥☆♡★♥☆♡☆♥★♥★♡★♥★♡★♥★

Çıkış hazırlıkları tamamlanınca direk kafamı havaya kaldırıp gözlerimi kapamıştım.Özlemişim.