Üvey Abilerim

11. Bölüm

Sabah alarmın çalmasıysa yataktan kalktım. Bu sefer babamın ölümden sonra okula 2. Gidişim olacaktı. Aslında kendimi kötü hissetmiyordum. Nedense abimlerin hep yanımda olacağına inanıyordum. Ayağa kalkıp tuvalete gittim. Abimlere baktığımda uyuyorlardı. Hemen üstümü değiştirip arın abimin odasına gittim. İlk dersimiz arın abimleydi ve hiç ders işleyesim yoktu. Alarmını kapatmayı düşündüm ama sonra vazgeçtim. Hemen odasına dalıp ışığı açtım. Keşke açmasaydım. Altında pantolon ve üstünde hiçbir şey YOKTU. Hemen arkamı döndüm. Tam çıkacaktım ki:
-giydim merak etme. Ne oldu?
-seni güzel uykundan uyandırcaktım. Ama insanca değil. Yastığı falan çekcektim
-iyi ki alarmı kurmuşum
-of! Neyse, ben çıkıyorum. Servis gelecek.
-benle gelsen? Cidden yolda çok sıkılıyorum.
-hayır
-niye?
-servis daha eğlenceli geliyor.
-peki

Bunu demesi üzerine hemen ayakkabılarımı giyip çıktım. Tam servise bindim, oturdum, kapıdan arın abim çıktı. Servistekiler arın abimi gördüğü gibi herkesin kafası bana döndü. Bende aldırmayıp kulaklıklarımı taktım. 5dk sonra koray geldi. Koray gelince kafamı ona yasladım. Onunda uykusu olduğundan kafasıno koyduğu gibi uyudu ve horladı bile. Şarkı çalmasına rağmen kafamı kaldırdım, kafasını omzuma yasladım. Hemen wattpadı açıp kitap bakmaya başladım. Gözlük 2 kitabını görünce hemen okumaya başladım. En sevdiğim kitaplardan olduğundan hemen bölümleri bitirdim. Sıkılınca korayın telefonu nu aldım. Kiliti bir an unuttum. Korayın parmaklarını kulllanıp kiliti açtım. Yol boyunca oynadım oyın kalmadı. Whasttapdan mesaj gelmişti. Kim olduğuna bakmak için Whasttapa girdim.
Gönderen:Arın hoca
Bence nehirden uzak durmalısın. Olayları bilebilirsin ama sonuçta abisiyim

Sinir olmuştum. Cevap yazdım hemen.
Gönderilen:Arın hoca
Tamam kıskanıyor olabilirsiniz ama nehirle aramda öyle bir şey yok.
Gönderen:Arın hoca
Ben uyarımı yaptım gerisi dana bağlı

  Ciddi manada delirmiştim. Okulda hesabını soracaktım. O sırada koray kafasını kaldırdı ve bana baktı:
-ne oldu?

  Mesajları gösterdim. Okumaya başladı. Mesajları okudukça yüz ifadesi değişiyordu. Bana kafasını çevirmeden:
-neden böyle düşündü?
-kıskançlık nolcak! Konuşacağım onunla. Kurtulamıcak çenemden

  Çenem çok düşüktü. Konuştum mu hiç susmam. Koray gülmeye başladı. Servisten indiğimizde gene fırına gittik. Bu sefer boştu. Arkamızdan arın abim girdi. Bize ters ters baktı. Tam zamanı olduğunu düşünüp:
-hocam aman abi neyse biraz konuşabilirmiyiz!?

  Sesim sert çıkmıştı. Şaşırmış şekildr bana baktı. Sonra kafasını onaylar şekilde salladı. Dışarı çıktığımızda koraya poğaçaları verdim. Onu zor olsada yolladıktan sonra arın abime döndüm. Allahtan mesajların resmini çekmiştim:
-bu mesajlar ne demek oluyor!?
-sende ne işi var bu mesajların!
-mesajı atan bendim çünkü!
-o zaman çocuk senden uzak durcak. Sevgili gibi bune! Uzak duracak o kadar!

   Lafı yapıştırmam gerekiyordu. Yoksa akıllanmıcaktı:
-sana ne oluyor sorabilirmiyim? Babam öldü diye beni sahipsiz sanamazsın! Sadece sen bir ÜVEY abisin. Gerçek abim olsan sıkıntı yok ama sen yokken benim yanımda hep koray vardı. Hala da yanımda! Annem öldüğü gün korayın annesi yanımda oldu. Annem gibi davrandı. Hiçbiri eksiğini yaşatmadı! Koray benim kardeşim. Eğer bir daha koraya böyle şeyler dersen çok kötü olur! Tek yakınım o benim! O benim abim, kardeşim, dostum oldu. Her şeyim oldu. Ve senin bunu yapmaya hakkın yok!

-nehir, özür dilerim.
-üzgünüm dur değilim, haklıyım.
   Hemen koşarak yanından gittim. Koray içeri girmemişti. Hiç yapmadığım bir şeyi yapacaktım. Okuldan kaçacaktım. Koraya bunu söylediğimde vazgeçmeyeceğimi bildiği için o da benimle geldi. Önceden sigara içiyordum. Koray sayesinde bırakmıştım.