Μοργκάνα {TYS17}

7. Η Σύγκλιση της Αρμονίας

"Είσαι σίγουρη;", με ρώτησε ο Τζόναθαν, με την ανησυχία χαραγμένη στα μάτια του. Είχε τα χέρια του στα μπράτσα μου, πιέζοντας τα ελάχιστα.

"Είμαι, Τζόναθαν", απάντησα ήρεμα. "Θέλω να ψάξω πού θα μπορούσε να έχει κρυμμένο εφεδρικό φίλτρο μνήμης η μητέρα μου. Είμαι σίγουρη ότι το έχει κάνει. Το νιώθω ότι μπορεί να είναι εκεί".

"Απλώς θέλω να είσαι σίγουρη ότι θα αντέξεις ό,τι συνεπάγεται αυτό που πας να κάνεις. Ήρθαμε στη Φλωρεντία για να πάρουμε απαντήσεις και φυσικά να αγκαλιάσεις την πραγματική σου ταυτότητα, αλλά δεν θέλω να βιαστείς. Είναι καινούρια όλα αυτά για σένα και δεν γνωρίζεις καν τα μισά". Οι γκρι του ίριδες εξέπεμπαν ένταση.

"Θα είμαι μια χαρά". Έπιασα με τα χέρια μου τα δικά του και τα έδιωξα μακριά από τα μπράτσα μου. Έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω και ύστερα του γύρισα την πλάτη.

Το χέρι του βρέθηκε απότομα γύρω από τον αγκώνα μου στην προσπάθεια του να με σταματήσει. Τον άκουγα να ανασαίνει γρήγορα και βαθιά. "Είσαι ακόμη θυμωμένη μαζί μου;". Με ρωτούσε ήπια, αλλά γνώριζα ότι υπέβοσκε η στεναχώρια του.

Τον κοίταξα κάπως αποδοκιμαστικά. "Ο σωστός όρος είναι 'απογοητευμένη'. Ναι, Τζόναθαν, παραμένω απογοητευμένη". Προσπάθησα να τραβηχτώ ξανά μακριά του, αλλά δεν με άφησε.

Πήρε μια βαθιά ανάσα από τη μύτη του και έκλεισε τα μάτια του στιγμιαία προτού τα ανοίξει ξανά. "Συγνώμη, Μόργκαν. Θέλω να ξέρεις ότι μπορεί να σε πλησίασα αρχικά με σκοπό να σε έχω από κοντά, αλλά η φιλία μας εδώ και πολύ καιρό είναι αληθινή και σημαίνει πολλά για μένα. Είμαι φίλος σου", είπε βραχνά. Έβλεπα την ειλικρίνεια του, την αισθανόμουν να διαχέεται από το σώμα του.

"Δεν φταις εσύ", ξεστόμισα αυτόματα, εκπλήσσοντας τον εαυτό μου. Υποτίθεται ότι έπρεπε να κρατήσω απόσταση από εκείνον. Με είχε ενοχλήσει αυτό που έκανε. Όμως, τα μάτια του με κοιτούσαν με τέτοια ζεστασιά που έπιανα τον εαυτό μου να γλιστράει μακριά από τον εκνευρισμό μου. "Το έκανες για να με προστατεύσεις, έτσι;". Του χαμογέλασα με κατανόηση.

"Ακριβώς, αγάπη". Μου ανταπέδωσε ένα στραβό χαμόγελο. "Ό,τι έκανα το έκανα για να σιγουρευτώ ότι θα είσαι καλά μέχρι που θα έβρισκε η Ορτένσια την κατάλληλη στιγμή για να σε πλησιάσει".

"Παρόλο που δεν γνωρίζω ακόμη τι ακριβώς κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι χρειαζόμουν κάποιον για να με προστατεύσει, παρόλο που το μυαλό μου είναι τρομερά συγχυσμένο, σε πιστεύω. Δέχομαι τη συγνώμη σου".