Μοργκάνα {TYS17}

16. Οι Απαντήσεις Που Τελικά Δεν Ήθελα

"Ποιος είναι ακριβώς ο Μόρτι;", ρώτησα απευθείας μόλις καθίσαμε πάλι στο καθιστικό, στις ίδιες θέσεις που είχαμε πάρει και πριν το συμβάν με τη φωτιά. Μόνο που αυτή τη φορά, η στάση όλων ήταν πιο σφιγμένη και η ατμόσφαιρα πιο τεταμένη.

Ο Ντάριους ανέλαβε ξανά τον ρόλο του πληροφοριοδότη. "Παλιά ήταν ο Άρχοντας των Δαιμόνων. Για αρκετά χρόνια είχε στην κατοχή του αυτόν τον τίτλο. Τον κράτησε μέχρι λίγο μετά τον Πόλεμο του Παντοτινού Σκότους".

Έσμιξα τα φρύδια μου και άφησα ένα γελάκι. "Πρέπει να το ομολογήσω. Κάνετε καλή δουλειά με την επιλογή ονομάτων", είπα πειραχτικά και ύστερα καθάρισα τον λαιμό μου, επαναφέροντας την σοβαρή έκφραση μου. "Σα να λέμε Β' Παγκόσμιος Πόλεμος;".

"Ναι, αλλά τα όπλα μας ήταν κυρίως η μαγεία και φυσικά οι ικανότητες του κάθε είδους μας. Χρειαζόμασταν τα ξόρκια των μάγων, την δύναμη και την ταχύτητα των λυκανθρώπων και των βρικολάκων".

Κούνησα αργά το κεφάλι. "Ο πόλεμος αυτός πότε έγινε; Και ανάμεσα σε ποιους;".

"Περίπου τρία χρόνια προτού γεννηθείς. Οι αντίπαλοι μας ήταν οι δαίμονες".

"Όλοι σας, δηλαδή οι μάγοι, οι βρικόλακες και τα λοιπά, ήσασταν εναντίον των δαιμόνων;".

"Τυπικά ναι. Αν και στην πορεία αρκετοί βρικόλακες και μερικοί λυκάνθρωποι τάχθηκαν υπέρ των δαιμόνων. Βέβαια, οι Άρχοντες τους ποτέ δεν σύναψαν συμμαχία με τους εχθρούς. Απλώς πολλοί από αυτούς είτε παραπλανήθηκαν από τους δαίμονες είτε θεώρησαν ότι τους συνέφερε περισσότερο να πάνε με το μέρος εκείνων. Οι μόνοι που πολέμησαν με το κεφάλι ψηλά τον εχθρό ήταν οι μάγοι".

Προσπάθησα να δημιουργήσω την εικόνα ενός πολέμου ανάμεσα σε όλα αυτά τα πλάσματα. Η αλήθεια ήταν πως το μυαλό μου δεν είχε εξοικειωθεί ακόμη αρκετά με το μεταφυσικό ώστε να μπορώ να συλλάβω στην πραγματική της διάσταση την έννοια μιας τέτοιας σύρραξης. Αλλά όπως και να είχε, ο πόλεμος ήταν πόλεμος, δυσάρεστος, επικίνδυνος και καταστροφικός. Το μόνο που άλλαζε στην περίπτωση που μου ανέφερε ο Ντάριους ήταν τα όπλα.

Μπορούσα τώρα ίσως να καταλάβω την επιφυλακτικότητα της Ορτένσια, του Τζόναθαν, ακόμη και του Ντάριους απέναντι στους βρικόλακες. Μεταξύ τους είχαν μια ιστορία. Δεν γνώριζα εάν τα όρια της προδοσίας είχαν ξεπεραστεί, ούτε εάν η ειρήνη που πλέον φαινόταν να επικρατεί ήταν ψεύτικη. Σίγουρα, όμως, οι μάγοι δεν εμπιστεύονταν κανέναν άλλον πέρα από τους εαυτούς τους. Ποιος θα μπορούσε να τους παρεξηγήσει;