Μοργκάνα {TYS17}

8. Ντέλλα Τόρρε

Ήμουν τόσο επικεντρωμένη στον άγνωστο αυτό άντρα που δεν είχα παρατηρήσει ότι δεν ήταν ο μόνος που με κοιτούσε λες και δεν πίστευε στα μάτια του. Μερικοί ακόμη είχαν μια έκφραση σχεδόν τρόμου. Και φυσικά, όταν επιτέλους ανάγκασα τα απρόθυμα μάτια μου να ξεφύγουν από την ένταση των γαλανών δικών του για να κοιτάξω τον Τζόναθαν που βρισκόταν στο πλάι μου, η νευρικότητα μου εκτοξεύτηκε. Ο Τζόναθαν κοιτούσε έντρομος και με σκοτεινότητα που δεν πίστευα ότι μπορούσε ποτέ να κατέχει προς το μέρος του αγνώστου. Το σαγόνι του είχε κλειδώσει σφιχτά και το κράτημα του γύρω από το χέρι μου έγινε ανυπόφορα σφιχτό.

Όταν έστρεψα ξανά τη ματιά μου στον άγνωστο, τον είδα να έχει καρφωμένο το βλέμμα του στο χέρι μου που τυλιγόταν από το χέρι του Τζόναθαν. Εάν μπορούσαν τα μάτια του να εκτοξεύσουν φωτιά θα το είχαν κάνει και θα είχαμε γίνει στάχτη. Μόλις τα σήκωσε για να σταθούν πάλι στο πρόσωπο μου, πρόσεξα ότι το χρώμα τους είχε γίνει πιο σκούρο. Τώρα πλέον πρόδιδαν εν μέρει προσμονή και εν μέρει καταπιεσμένο μένος. Ανατρίχιασα ολόκληρη.

Με αργό, σταθερό βηματισμό ο άγνωστος άντρας με πλησίασε σαν να φοβόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα εξαφανιζόμουν από μπροστά του. Η καρδιά μου σφυροκοπούσε και τα γόνατα μου έτρεμαν. Δεν άντεχα την φορτισμένη ατμόσφαιρα ανάμεσα μας, η οποία αυξανόταν όσο πιο πολύ με πλησίαζε. Δεν έδινα καμιά σημασία στον Τζόναθαν που κρατούσε το χέρι μου τόσο δυνατά που έκοβε την κυκλοφορία του αίματος μου. Δεν με ένοιαζε που πριν ένιωθα εκτεθειμένη σε τόσα άγνωστα μαγικά πλάσματα. Πολύ απλά γιατί στα μάτια του πανέμορφου αγνώστου αισθανόμουν ακόμη πιο εκτεθειμένη, σχεδόν γυμνή. Και δεν με πείραζε. Ίσα ίσα, στις φλέβες μου πλέον έρρεε έξαψη. Το κάθε μου χιλιοστό ήταν λες και κοιμόταν τον πιο βαθύ και μακρύ ύπνο της ανθρωπότητας και ξαφνικά ήταν ζωντανό.

Μέχρι να προσγειωθώ απότομα.

"Τι είδος σκοτεινής μαγείας είναι αυτό;!", βρυχήθηκε μπροστά στο πρόσωπο μου, κάνοντας με να ζαρώσω.

Ο Τζόναθαν με τράβηξε σχεδόν πίσω από το σώμα του προστατευτικά, με ένα προειδοποιητικό βλέμμα προς τον άγνωστο. Ο άγνωστος το πρόσεξε αυτό και κοίταξε τον φίλο μου με μίσος και αηδία.

"Τι κάνεις εδώ, Ντέλλα Τόρρε;"; ρώτησε ο Τζόναθαν απαξιωτικά, με δηλητήριο να στάζει από τα χείλη του.

Ο άγνωστος με το όνομα Ντέλλα Τόρρε ξεφύσησε σιγανά, καθώς το βλέμμα του άστραψε για μερικά βασανιστικά δευτερόλεπτα πάνω μου, κάνοντας το στομάχι μου να σφιχτεί παραπάνω. Ποιος στο καλό ήταν αυτός ο άντρας και γιατί με κοιτούσε σα να έβλεπε κάποιο πλάσμα που ποτέ του δεν είχε αντικρίσει ξανά;