Μοργκάνα...
Το όνομα μου ακουγόταν λες και κάποιος μου μιλούσε μέσα από ένα μπουκάλι. Δεν έβλεπα τίποτα, συνέχιζα να επιπλέω στο απόλυτο σκοτάδι. Ήθελα απεγνωσμένα να δω φως, να ξεφύγω από τη μαυρίλα που μου δημιουργούσε σύγχυση.
Μοργκάνα...
Προσπάθησα να αναζητήσω ξανά την πηγή της φωνής αυτής, να ψάξω για έστω ένα φωτεινό σημείο, μα τίποτα. Αισθανόμουν τον σφυγμό μου στο λαιμό και το κρανίο μου, γρήγορο και ασταθή. Η αναπνοή μου έβγαινε πνιχτή και παγωμένη. Δεν γνώριζα εάν καθόμουν κάπου, εάν ξάπλωνα, εάν ήμουν όρθια. Ίσως και να έτρεχα.
Ήρθε η ώρα να παραδοθείς σε μένα...
Υπνωτισμένη όπως ήμουν, δεν ρώτησα ποιος μου μιλούσε ή γιατί το έκανε. Σίγουρα, όμως, αυτή τη φορά δεν άκουγα τον Λοθάριο. Η απάντηση μου ήταν...
"Πως;".
***
Η επόμενη μου μέρα είχε ξεκινήσει αρκετά άσχημα. Η κεφάτη διάθεση που είχα το πρωινό μετά τη μάζωξη στο σπίτι του Ντάριους είχε χαθεί και τη θέση της πήρε ο εκνευρισμός και η σύγχυση. Είχα σοβαρές υποψίες πως τις προηγούμενες φορές η φωνή που άκουγα στο μυαλό μου ήταν του Λοθάριο. Το προηγούμενο βράδυ, όμως, δεν μπορούσα να αντιληφθώ σε ποιον ανήκε η φωνή που με επισκέφτηκε. Ίσως θα έπρεπε να μιλήσω στην Ορτένσια ή στον Τζόναθαν για αυτό, όμως γνώριζα καλά πως εάν το έκανα τα μέτρα ασφαλείας μου θα στένευαν και δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο προτού καταφέρω να μιλήσω διεξοδικά με τον Λοθάριο.
Έτσι, αφότου τελείωσε το δεύτερο μάθημα μαγείας, αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Θα πήγαινα στο σπίτι του Λοθάριο. Κρυφά. Μα πώς θα έβρισκα το μέρος που μένει; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό ήταν αρκετά απλή και χαιρόμουν που σιγά σιγά λειτουργούσα ενστικτωδώς όπως θα λειτουργούσε η μάγισσα Μοργκάνα.
Το βράδυ της μάζωξης, ο Λοθάριο κρατούσε συνεχώς ένα ποτήρι σαμπάνια, γεμίζοντας και ξαναγεμίζοντας το. Όταν, λοιπόν, η βραδιά έφτασε στο τέλος της και προτού η Ορτένσια και ο Ντάριους χρησιμοποιήσουν τα μαγικά τους για να καθαρίσουν τον χώρο, εγώ πήρα στα χέρια μου το ποτήρι του και το αποθήκευσα στο δωμάτιο μου. Ήταν μια παρορμητική κίνηση που εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζα πώς ακριβώς θα μου χρησίμευε. Μέχρι τώρα. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, έμαθα ότι είναι αρκετό για να βρεις κάποιον το να έχεις στα χέρια σου κάτι που να ανήκει σε εκείνον ή έστω το αντικείμενο να έχει το στίγμα του προσώπου που επιθυμεί κάποιος να βρει. Να που θα μου χρησίμευε το χρησιμοποιημένο ποτήρι σαμπάνιας.
أنت تقرأ
Μοργκάνα {TYS17}
خيال (فانتازيا)Η Μόργκαν Μοριάρτι κατακλύζεται από εφιάλτες και οράματα που μοιάζουν τρομερά αληθινά. Νιώθοντας όλη της τη ζωή σαν ψάρι έξω από το νερό, με τη βοήθεια ενός προσώπου από το μακρινό παρελθόν θα προσπαθήσει να ανακτήσει τη χαμένη της ταυτότητα. Ο κίνδ...
