My Po-faced Teacher Is My Husband [ Major Editing ]

Chapter 21: Moments To Be Cherish

( Try to listen K Will's - Melting for this chapter ^_____^)

Sorry guys if may typos man. Sa cp lang kasi ako nag uupdate. Yun langs. Thankies :)

Enjoy!!!

***

[Stacey's POV]

Nilagyan ako ng cute na bonnet ni Zed at inayos ang makapal na coat ko. Hehe! I can't believe na andito na ako sa Korea. ^____^

At ang ganda ng bawat kalye ng Korea. Hhihi! Magkahawak kamay kaming naglalakad sa isang park sa Seoul.

"Wah!!! Ang ganda ganda talaga dito ^o^" ngiting ngiti kong sabi habang masayang nakatingin sa paligid. Ang lamig nga pala talaga dito. Pero ang ganda talaga. Hehe!

"Not really" Eh?! Bigla naman akong Napatingin kay Zed. Di daw? Bakit siya nakangiti? -_____-

"Naduling ka na ba Zed? Ang chaka kaya ng Pilipinas. Laging traffic" Hindi naman as in chaka noh. Huhu! Mahal ko pa naman ang Pinas. It's just that ang ganda talaga dito hehe!

"The most beautiful for me is the person beside me" Mabilis akong napatingin ulit sa kanya. He's smiling at me. Wah! Banat ba yun? Ang korni pero kinilig ako. ^___^

"Jeong mal ?" Hehe! Napapa korean na ako. He nod as an answer. Dapat lang asawa niya ako e. Hehe!

( Jeong mal means really )

"Pero bakit mo ako dinala dito?" Takhang tanong ko saka kami umupo sa bench. " I wanna give you the things that makes you happy" Natouch naman ako sa sinabi niya. Ang dami na ng ginawa niya para lang mapasaya ako, pero ni hindi ko pa nga  ata siya napapasalamatan. >3<

"You don't have to. Masaya naman na ako, I don't need fancy things. Huwag mo lang ako iiwanan" Nakangiti kong sabi. Kyah! Nakokornihan na ako sa sarili ko. "I won't. I promise" sabi niya.

Wah! Naalala ko bigla si Baby Zedey. Omo! Naiwan ba siya sa bahay?! Yun pa naman yung regalo ko kay Zed (~'O'~)

Huhu! Sino ang mag aalaga sa kanya? Wala pa namang tao dun sa bahay. *pout*

"Zed.... ahmm may nakita ka bang aso...  sa bahay?" Surprise ko sana yun eh. "Yeah. Why?" Omo! Paano nayan? Di ko naman inakala na lalabas pala kami ng bansa. Akala ko simpleng celebration lang.

"Talaga? Ah ano kasi...." *kamot sa ulo* "don't worry I brought it also. Nasa hotel lang yun." Hay salamat naman. Akala ko naiwan talaga siya dun. "Mabuti naman kung ganun. Gift ko pa naman saiyo yun" pag amin ko. "I know" Ehh?! Napatingin naman ako sa kanya. Paano naman niya nalaman? O_o

"I overheard you, talking with yourself and to Baby Zedey  " then he chuckled. Wah! Bakit naman? Nasa kwarto lang naman ako ah? Ang duga naman nito.

Napaisip naman ako sa sinabi niya. Na overheard daw?

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Flashback

Matapos naming kumain ni Zed ay umakyat na ako sa kwarto para pakainin si Zedey. Huhu! Tinatago ko lang kasi siya dahil diba nga gift ko siya para kay Zed ~^O^~