Harry Potter ve Alternatif Hayat [TAMAMLANDI]

Kaçış (Sırlar Odası başlangıçı)

Vernon enişte,

-Yemekler nerede kaldı çocuk!

Diye bağırdı, bende cavap olarak,

-Tabakları hazırlıyorum Vernon enişte.

-Hızlı olsan iyi edersin velet, Dudley çok aç!

Tabakları hazırladım ve masaya koydum.

-Bugün misafir geleceğini biliyorsun değil mi velet? Sen odanda bekleyeceksin ve oradan ayrılmayacaksın. Anladın mı beni?

-Evet odamda olacağım yokmuşum gibi davranacağım.

Dedikten sonra kapı çaldı,

-Ah geldiler! Velet sen odana geç! Dudley misafirleri karşıla.

Odama çıktım ve insanların ki ben büyücü olduğum için bunun pek sık olduğu söylenemez bir yaratık gördüm.

-Merhaba Harry Potter ben Dobby! Sizinle tanışmayı hep istemişimdir.

-Pekala... Dobby burada ne işin olduğunu söyleyebilir misin?

-Evet efendim. Size birşey söyleyeceğim, Harry Potter bu yıl Hogwarts a gelmemeli!

-Neden?!

-Bir komplo var Harry Potter. Bu yıl Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulun da dehşet verici şeyler yapmak için bir komplo.

-Hayır olmaz Hogwarts benim evim!

-Gelmeyeceğinize söz verin.

-Hayır!

-Üzgünüm Harry Potter o zaman Dobby bunu yapmak zorunda.

Dedi ve odadan koşa koşa çıktı bende peşinden koştum.

-Dobby dur seni görecekler.

Dobby birden parmağını şıklatıı ve Petunia Teyze nin yaptığı pasta havalandı.

-Harry Potter Hogwarts a gelmeyeceğine söz vermeli.

-Orası benim evim!

-Üzgünüm Harry Potter.

Dedi ve parmağını şıklattı pasta misafirin başında doğru ilerledi ve başında durdu Dobby bir daha parmağını şıklattığında pasta üstüne düştü.
Dobby e baktım parmağını şıklatarak kayboldu, hemen odama çıktım. Vernon Enişte kapıya daldı.

-Seni velet! Senin yüzünden misafir gitti! Eğer bunu bir daha yaparsan seni kovarım! Evet kovarım!

O akşam çok kötü geçti ta ki dışarıdan bir ses gelene kadar,

-Harry!

Dedi tanıdık bir ses,

-Hermione?

Yanıma geldi ve boynuma atladı,

◇◇◇◆◆◇◇◆◆◆◇◇◆◆◇◇◆◆◆◇

-Hermione dur 10 dakikadır sarılıyorsun!

Benden ayrıldı,

-Buraya nasıl ve neden geldin?

-Seni kurtarmaya geldim Harry! Seni benim evime getireceğim, hem annemle babam da kabul ettiler.

-Gerçekten mi? Peki oraya nasıl gideceğiz?

-Tabiikide uçuç tozuyla. Bir şömineniz var mı? Yanımda biraz getirdim uçuç tozu.

-Evet evet hemen şurada.

Dedim ve şömineyi gösterdim.

-Harika şimdi sana biraz uçuç tozu vereceğim sende şömineye girip uçuç tozunu fırlatacaksın ve Granger ların evi diyeceksin.

Elime biraz kuma benze birşey tıkıştırdı.

-Tamam,*şöminenin içine girer* Granger ların Evi!

Dedim ve kendimi bambaşka bir evde buldum, şömineden çıktım kısa süre sonra Hermione de geldi.

Karşımıza bir bayan ve bir adam çıktı. Kadın

-Ah merhaba Hermione, sende Harry olmalısın. Hermione senden çok söz etti.

Dedi tanıştık falan sonra Mrs. Geanger o soruyu sordu.

-Ailen hakkında bir şeyler bahset nasıl biriler?

-Aslında... Aslında onlar ben 1 yaşındayken öldüler.

-Ah canım, çok üzüldüm bilmiyordum. Bu berbat birşey olmalı Annesiz babasız büyümek.

-Evet. Aynen öyle.

-Herneyse hadi Diagon Yolu na gidip okul eşyalarınızı alalım.

Arkadaşlar sonunda yeni bölüm! Bunu yazarken bayağı ağladım anneni kaybetmenin nasıl bir his olduğunu... Fazla konuşmak istemiyorum şu aralar pek neşeli değilim. Tıpkı Nico Di Angelo gibi solgunum.