Sen Ona Aitsin

KARDEŞİM

Neredeyse kafayı yemiştim kendimi eve kapattım ve sürekli Derini düşünüyordum, hayatımı düşünüyordum.. Ben varlık içinde büyümüştüm, şimdi ise bir yokluk içindeydim....

Aile ne idi? Sürekli onlara bağlı yaşayıp onları sevmekmiydi sonra ise bir yanda yok oluş ve yıkılışmıydı?

Poyraz beni seviyor ama sevgili     olamayacağımızı söyledi. O kimdi ben kim, diye düşünürken odaya Su daldı.

Su"kızım neredeyse 1 aydır evden çıkmıyorsun hadi gel çıkalım dolaşalım azıcık."

"Su git!!"

Su"gitmem güzel bi duş al çıkıyoruz! Ne kadar inatçı olduğumu tartışmayalım istersen?!!"

"İyi tamam ama yarım saat daha fazla olmaz."

Daha sonra havlu  alıp duşa girdim bir saat duşta durduktan sonra çıktım. Üstümü giyip banyoya geçtim, saçlarımı kurutup hafif bir makyaj yaptım...

"Su ben hazırım!"

Diye bağırdım, sonra Su'dan ses gelmedi. Aşağıya indim Ege ve melih vardı. Hepsi bir plan yapıp beni dışarı çıkaracaklardı. Bir zaman sonra telefonum çaldı ve Su beni fark etti... Arayan kişi bilinmiyor​...

(Kumsal) alo

(Bilinmeyen numara) benim baban, derin artık benle annen yok birdaha da o olmayacak!!

Dedi ve kapatıldı​ ben şok içinde öylece bakarken Su geldi yanıma

"noldu?!"

"Babam Derini  vermiyeceğini annemin de birdaha gelmiyeceğini söyledi.."

Dediğim de o da şok için de bana bakıyordu "herşey bitti" dedim.

Su" hiç birşey bitmedi daha yeni başlıyor... "dedi.

Cidden korku neydi?! Birine değer verip kaybetmek mi? Yoksa çok sevip yok oluşunu izlememiz​ mi?

Hiç biri önemli değildi tek istediğim kardeşimdi...

"Su"

Oda bana anlamsız bir bakış atı sonra cevap verdi  "efendim kumsal"

"Ne yapmalıyım ben, kimsem kalmadı Allah'ım, dayanma gücü ver bana bilirsin"

Su"bizler varız Melih,Ege,ben"

"Teşekkürler su iyi ki varsınız "

Normalde dışarı çıkacaktık ama
yalan oldu. Çünkü ben herşeyi mahvetim aslında bende etmedim herşey beni arayan kişiyle başladı.

Oda babamdı herşeyi mahveden adam. Annemin benim ve kardeşimin
hayatını mahvetti, ben öz kızları olmadığım halde değer vermiştim haksız yere.

Karmaşık duygular içindeydim, ne yapacağımı şaşırdım. Su Melih ve Ege'yi çağırmak için yanlarına gitti.

SU'YUN AĞZINDAN

Kumsal'ı koltuğa oturtup Melih ve Ege'nin yanlarına koştum.

"Melih, Ege!!! Kumsalın yanına gelmeniz gerekiyor. Çok kötü durumda!!!"

Melih " Ya sakin ol bi kızım ya, noldu şimdi söyle, neyi var Kumsal'ın??!!"

"Sizin yanınıza gelmek için ayakkabılarımızı giyeceğimiz sıra telefonu çaldı Kumsal'ın özel numara aradı. Açtı telefonu sonra kapattı, kapattığın'da ise yüzü bembeyazdı. Nolduğunu sordum. Babasıymış arayan, Derini bir daha geri vermeyeceğini, annesininde bir daha geri dönmeyeceğini söyledi. Çok kötü oldu ağlamaya başladı. Yalnızım diyip duruyor. Bide evlatlık olduğunu filan öğrenince dahada kötü oldu. Hadi gelin ya!!"

Ege öylece bakakaldı. Şuan konuşabilen Melih ve bendim sadece.

Melih "Ne diyorsun sen ya!!! Yürü yürü koşun hadi Kumsal kim bilir ne halde!!"

Kapıyı açtım ve içeri girdik salona geldik, ve gördüğümüz şey karşısında nutkumuz tutuldu. Kumsal yerde baygın karnında bıçakla yatıyordu. Korkudan ne yapacağımı bilemezken aniden bağırdım...

"KUMSAL NE YAPTIN SEN!! KUMSAL KALK, KALK KARDEŞİM KALK CANIMIN İÇİ KALK!!!"

Ağlamaya başladım. Ege beni tutup o ortamdan çıkardı Melih ise hemen ambulansı aradı.

15 DAKİKA SONRA...

Nihayet ambulans geldi. Ben hala korkudan içeri giremedim. Melih içerideydi. Ege ise benim yanımdaydı. Hala titriyordum. Annesi veya babası şuan onunla ilgileniyor olsaydı, bırakmamış olsaydılar eğer ben Kumsalımı  canım kardeşimi bu halde görmemiş olacaktım.