Belis

-1-

-1-

Bende o sırada telefon ile uğraşmış emirle bir sürü snap efekti denemiştim sonunda telefon çaldığında ekranda kayıtlı olmayan bir numara ile bakışıyorduk.

Telefonu açtığımda önceden hiç duymadığım bir ses,

'Merhaba Belis Hanım ben Furkan, dün ayağınızı alçıya alan doktor'' bir iki saniye bekledim hatırlayamamıştım arayan kişiyi, ama sonra dank etti. Direk olaya girdim.

'Merhaba doktor bey, ayağımda ki çatlak çok mu kötü ne zaman çıkar bu alçı.''

'Bugün hastaneye gelirseniz bakabiliriz. En fazla iki gün kalmalıydı zaten belki çıkarabiliriz.''

'Tamam, teşekkürler, öğleden sonra oradayım, bu arada numaramı kimden aldığınızı sorabilir miyim? Ve hangi hastane acaba.''

'Ceylan hanım verdi, Umut beyin işin olduğu için benim ilgilenmemi söyledi, bekliyorum Referans Hastanesi. '' dedi ve kapadı. Ama bir dakika şimdi Ceylan mı ilgilenmesini söylemişti yoksa Umut denen kişi mi? Kafam fazlasıyla karışmıştı.

'Annecim duyduğun gibi, bugün gidersem çıkara bilirlermiş. O zaman bana yardım edersen hazırlanayım sonrasında okula geçerim.''

'Saçmalama kızım bu halde ne okulu'' anneme bak hele ben desem kızar, şimdide benim canım okula gitmek istiyordu.

' Aa annecim hayır ben okula gidip derslerime gireceğim okulumu seviyorum, biliyorsun çok çalışkan bir kızım. Okulumdan ayıramazsın beni.'' Dediğimde annem gülmeye başladı, ne halin varsa gör deyip çıkmak üzereydi ki. Masum bakışlarıma kıyamamış üzerimi değiştirmeme yardım etmişti.

Aşağı indiğimde kahvaltı yapmadığım için ısrar etse de okulda atıştırırım diye hemen kapıdan çıktım. Çıkmıştım çıkmasına ama nasıl gidecektim ben hastaneye Arif amca babamla sabah gittiği için hala gelmemişti. Ta ki düşüncelerimin üzerine yan kapıdan canım kankamı gördüğümde sevinç çığlığı attım.

'Mert'im, canım arkadaşım, canım kankam yardım etsene bana''

Ayağıma görmeden önce hareket çekecekti ki, ayağımda ki alçıyı görünce koşar adım bizim bahçeye atladı. 'Ne oldu neyin var ah deli kız yine ne yaptın da kırdın ayağını'' bu ne ya herkes deli deyip duruyor sinirlenmeye başlıyordum.

'Yardım etme Mert, git Mert, dünden beri herkes de bir deli tutkusu değilim deli falan, başkası duysa her gün bir yerimi kırıyorum sanacak.'' sinir olmuştum. Ses etmeden koluma girdi, arabasına doğru ilerledik. Sinir olsam da mahkûmdum yoksa taksi köşelerinde sürünürdüm.

Yola çıktıktan sonra bir süre ses etmedi. Ama nereye gideceğini bilmediği için konuşmak zorundaydı fırsat bırakmadım. ' Özel Referans'a gidiyoruz'' dedim. O sırada telefonum çalmaya başladı. Bu sefer stresle arayan kişiye baktım, başka biriyle konuşmak istemiyordum, hele ki tanımadığım biriyle.

Arayan kişi Ceylan olduğu için rahat bir nefes alarak açtım.

'Efendim canım''

'Nasılsın nasıl oldun diye merak ettim, Furkan aradı mı seni, aramasını söylemiştim.''

Demek Ceylan aramasını söylemişti, hem banane zaten ama işte merak kötü. Niye merak ediyorsam.

'İyiyim canım, evet aradı konuştuk, şuan hastaneye gidiyorum zaten çıkara bilirlermiş sonra da okula geçerim.''