WITCH

''Anı yaşa..''

Arkadaşlar her cuma olduğu gibi yeni bölüm sizlerlee.. Medyada Olivia son sahnedenn.. LÜTFEN YORUM YAPIN.. VOTELAMAYI UNUTMAYIIN. SİZİ SEVİYORUUM..

  William arabayı sürerken ben de hemen yanındaki yerimde oturmuş camdan dışarı bakarak bugün yaşadıklarımı düşünüyordum. Katherine'le görüşmemiz sandığımın aksine çekişmeli geçmemişti. Gözümün önüne o anlar geldi:

''Şu an bulunduğun yer sence güvenli mi? Kendini yeterince güvende hissediyor musun? Bu cadılara nasıl güvenirsin. Onlar sadece senden faydalanmak istiyorlar. Ah yapma kuzen. Seninle aynı soydan gelen ve en az senin kadar güçlü bir cadının yerine onları tercih etmek sana mantıklı geliyor mu?''

''Sen kötüsün Katherine!''

''Kime göre kötü? Onlar senin güçlerinden faydalanıyorlar yalnızca. Bana gel, güçlerimizi birleştirelim. Onlar seni kullanıyor.''

''William öyle biri değil. Ashley ve diğerleri de..''

''O kadar emin olma. İyi düşün..''

Gerçekten benim güçlerimden faydalanıyor olabilirler miydi? Saçma! Bunu yapmaları için bir sebep bile yok. Katherine kafamı karıştırmaya çalıştı yalnızca. Onun tuzağına düşmeyeceğim. 

Kim bilir daha ne kadar böyle dalgın dalgın dışarıyı seyrettikten sonra Will geldiğimizi haber verdi. Ona anlatmamıştım hiçbirşeyi. Zaten benimle konuşmuyor gibiydi. Ona anlatmak istiyordum fakat kafam karışıktı işte. 

Will arabadan inip kapımı açtı. Biraz şaşırsam da hemen kendimi toparlayıp indim. Kulağıma doğru eğilerek ''Annen camdan bize bakıyor, şimdi sevgili rolunu oynamamız gerek. Hazır mısın?'' dedi. Kulağıma çarpan nefesi içimi titretiyordu. Ağzımı açamadım ama yavaşça kafamı sallayabildim. Yanıma geçip elini elime değdirdi. Hafif bir tereddütten sonra eli avucumdaydı. Birlikte eve doğru yürüdük. Biz kapıyı çalmadan annem kapıdaydı zaten:

''Hoşgeldin tatlım. William gününüz nasıldı?''

William' ın yüzüne bakmaya bile vaktim olmadan konuşmaya başlamıştı bile.

''Gayet iyiydi. Olivia çok eğlendi. Ve biz bir kampa katılmaya karar verdik. 2 Hafta ortalarda olmazsak sorun olmaz değil mi? Okullar da tatilken..''

Hafif bir gülümseme yerleşti yüzüme. Böyle bir şeye izin vermezdi değil mi?

''Ah ne kadar eğlenceli bir fikir. Genç olasım geldi bir an.''

Ne! 2 hafta William'la ortalardan kaybolma iznimiz verilmiş miydi?? Tamam deliriyordum..

Will bana dönerek gülümsedi. Annem de içeri geçmişti. Tekrar kulağıma fısıldadı: ''Düşüncelerimi oku.''

Neden böyle bir şey istiyordu ki benden. Fazla da sorgulamadan konsantre olmaya çalıştım. Derinlerden bir sesler duyuyordum ama anlaşılmıyordu.

''Yapamıyorum.'' diye itiraf ettim. 

''Yardım etmemi ister misin?'' diyerek elimi alıp kalbine götürdü. Onun tenine dokunduğum an gözümün önüne gelen resim beni şok etmişti. Öpüştüğümüzü düşünüyordu.

Elektrik çarpmışçasına geri çekildim. William gülümsemesi kaybolmuştu. 

''Kıskandım evet..''  Bu itirafı beni daha da şaşkına çevirmişti.

''Bak Will ben..'' Şşş diyerek işaret parmaklarını dudağıma götürüp beni susturdu.

''Düşündüğüm şeyi gerçekleştirebilir miyim?'' dedi daha da yaklaşarak. Olivia şimdi düşünmenin sırası değil. Madem böyle düşünüyor. Ben de istediğimi nasıl saklayabilirim? 

Uzun zamandır yapmadığım şeyi yaptım ve kendi iç sesimi duydum: ''Anı yaşa. Çok düşünürsen mutlu olamazsın..''