Rose' POV:
"SIMON?" ang bigla kong sambit sabay tulo ng mga luha ko.
Flashback-
Nakita ko si Simon na papuntang palikuran at agad ko naman siyang sinundan.
"TE, may titignan lang ako, balik din ako agad" paalam ko.
Agad kong sinundan si Simon, hindi ako nagpahalata at tinitigan ko lang siya, hindi ko inalis ang mata ko sa likuran niyang papunta sa palikuran
Hanngang sa makarating siya ay nakita ko na may kamay na humila sa kaniya. Agad kong tinakbo kung ang kinaruruunan nila, iba ang pakiramdam ki, may mga luhang namumuo at ayoko ng ganitong pakiramdam.
Wala akong paki-alam kung sino man ang mabunggo ko kahit yung iba natumba na dahil na din sa lakas ng pag bangga ko sa kanila.
"Ano ba yan may amasina!"
"Miss mag excuse ka naman!"
Mga reklamo ng mga nabangga ko pero hindi ko nalang pinansin yun.
Hanggang sa makarating ako sa palikuran. Dahan dahan kong binuksan ang kurtina hanggang sa nagpatuloy na ang mga luha ko na nanganganib bumagsak.
-End of flashback-
Pinanood ko lang silang naghahalikan hanggang sa pangalan lang ni Simon ang ang nasabi ko.
"SIMON" sabi ko at napatigil sa paghahalikan nila ni Faith
Walang ano ano ay tumakbo ako palayo sa kanila. Agad akong pumunta kay Madonna at nagbihis.
Hindi ki nalang itutuloy ang programang to, masisira ko lang ang programang ito, wala na akong balak manalo, masakit eh masakit na makita na akala ko ako lang ang mahal ni Simon pero may isa pa pala.
Tumakbo ako palayo sa skwelahan, tumakbo lang ako ng tunakbo hanggang sa may tumawag sa aking pangalan.
"ROSE!" Sigaw ni Rolito
Agad akong napatigil at liningon siya saka ko lang napansin na umuulan pala.
"Rose ano bang ginagawa, bakit ka natakbo?" Sambit niya
"Rolito alis muna tayo sa lugar na ito" sagot ko
Agad naman akong hinila palayo ni Rolito at pinunta niya ako sa kanilang tirahan.
"Magkape ka muna at magpalit para di ka magkasakitq" banggit niya sabay abot ng tuwalya at isang tasa ng kape.
"Sa-salamat"banggit ko lang at medyo nanginginig na din ako.
Ilang sandali pa ay tumulo na naman ang mga luha ko. Naririnig ko mula dito ang ulan na sinasabayan ako sa aking pagdadalamhati.
Tumabi sa akin si Rolito at inabutan ako ng isang panyo.
"Ano bang nangyari?" Tanong niya.
ROLITO'S POV:
"Ano bang nangyaro?" Tanong ko kay Rose habang umiiyak.
Hinawakan ko ang mga nanginginig niyang kamay.
"Ang sa...sakit, ga-ganito ba mag-mahal Ro-rolito?" Sabi ni Rose. Ngayon ko lang nakita si Rose na ganito kahina at ganito kalungkot. Parang hindi si Rose ang nakikita ko ngayon.
Hindi ko alam ang sasabihin ko, ang alam ko lang pati ang puso ko nadudurog. Mahal ko si Rose, mahal ko siya at hindi ko kayang nakikita siyang ganito.
Kaka-isip ko.
"ROLITO ALIS NA AKO" sabi ni Rose at patayo na sana siya pero hinila ko ang kamay niya pabalik sa upuan
"Ok ka na ba?" Tanong ko sa kaniya
"Oo, siguro may dahilan si Simon, sigurado ako hindi noya kalooban ang mga nangyari, pupuntahan ko muna siya baka nasa bahay siya" sabi niya sa akin habang humihikbi.
"Ihatid na kita" pag aaya ko.
"Kaya ko na Rolito, salamat sa pag aalok mo, balik ko nalang ang iying mga damit sa susunid na araw kapag nalabahan ko na." Sabi niya at lumabas na.
"Rose, ok ka lang ba talaga?" Bulog ko at tumayo na ako sa kinakaupuan ko.
ROSE' POV:
Naka alis na ako sa bahay nila Rolito, malapit na ako sa bahay nila Simon. Hanggang ngayon ay iniisip ko kung ginusto ba talaga ni Simon iyon, di ko alam kung anong sasabihin ko kung nagkita na kami, hindi ko alam kung anong magiging reaksiyon ko kung papatawadin ko ba siya o hindi, eto ang unang beses ko na masaktan, napakasakit pala mag-mahal.
Habang naglalakad ako ay nakita ko si Simon at sinisigaw ang pangalan ko.
"ROSE!!" sigaw niya hanggang sa makita niya akong papalapit sa kaniya.
"ROSE!" Sigaw niya sa akinat tumakbo siya sa akin papalapit at niyakap noya ako ng napakahigpit.
"Rose, patawadin mo ako, hi-hindi ko gusto ang mga nangyari" sabi niya sa akin. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko alam kung maniniwala ba ako.
Nahulog ko ang payong ko at ngayon parehas na kaming nababasa ng ulan.
Hindi pa siya pinapansin nakatingin lang ako sa kaniya habang umiiyak aki hanggang sa lumuhod siya at niyakap ang aking bewang.
"ROSE i know it is hard to believe pero trust me, Ikaw lang ang mahal ko, and wala lang yun, Faith kissed me forcefully, Rose forgive me" sabay mahigpit na yakap sa bewang ko.
Naramdaman ko na totoo naman ang mga sinasabi niya at naramdaman ko ang iyak niya na. Naramdaman ko na totoo ang puso niya. Agad naman aking lumuhod at niyakap din siya
"SIMON." Banggit ko habang niyayakap ko siya.
"ROSE, patawadin mo ako, give me a second chance" sabi niya.
"OO, Simon pinapatawad na kita, basta huwag mo ng ulitin at huwag mo ng lapitan si Faith" bilin ko sa kaniya.
"Yes, I will' at inalis niya ang pagkakayakap at tinitigan niya ang aking mga mata
"Ikaw lang Rose ang mahal ko, wala ng kami ni Faith, it is just you, I promise na hundi na ukit kita sasaktan ng ganito" sabi niya sa akin, hindi na ako nakasagot dahil hinalikan niya ako sa mga labi.
ANG SARAP pala ng ganitong halikan habang nasa ulan, at ganito pala ang magmahal, nasasaktan pero ang pagmamahal pa din ang nangingibabaw. Agad ko naman sinabayan ang kaniyang mga mainit na halik, ang sarap sa pakiramdam na ngayon ay ok na ulit kami ni SIMON hanggang sa.
"UHM! BOTH OF YOU THIS IS NOT A MOTEL THIS IS A PUBLIC PLACE, GO INSIDE KADIRI KAYO!" Sigaw ni Rafael sa amin habang nakahawak ng pulang payong
Itutuloy
A/n: Thank you for reading this chapter. Please vote and share. Also please read
1. END
2. Raped Victim
3. Nang dahil sa Ballpen
BINABASA MO ANG
ANG IGNORANTE KONG GIRLFRIEND
RomanceProbinsiyana, Walang alam sa syodad, ignorante.
