SIMON'S POV:
Hanggang ngayon ay hindi pa din ako pinapansin ni Rose, yong tipong sasagut lang siya kapag uutusan ko siya at kung may itatanong ako sa kanya. Nakakapanibago lang dahil hindi na din siya ganun kaingay at kakulit tulad ng dati, kahit si Rafael ay napansin nya ang pagbabago ni Rose. Sa totoo lang ay namiss ko siya at namimiss ko ang dating siya, pro ayoko din namang humingi sa kanya ng Sorry dahil kasalanan niyanaman talaga na kung bakit siya nakikipag landian soon sa Lalaki na hindi niya naman kilala.
"That is not anger, that's the feeling when man get jealous" nagulat namanako pasulpot sulpot nalang tong Rafael nato, sa totoo lang mas matanda pa siyang mag isip sa akin, mas mature at mas matalino, hindi ko nga alam kog may crush tong batang ito eh, at siya na mismo ang nag aadvice saakin, nahiya naman ako dahil parang siya na ang panganay sa aming dalawa.
"No, I'm not, I just so pissed that time kaya napagsalitahan ko siya ng ganun" pag dadahilan ko sa kanya.
"Kung tunay kang lalaki, hihingi ka ng Sorry sa kanya, dapat pakinggan mo n=muna ang mga reasons niya, at bawasan mo naman ang pride mo kuya, nakakabawas ng kagwapuhan" sabi niya at umalis na.
Napaisipnaman ako sa sinabi niya, ngayon ko lang narealize na hindi ko siya hinayaang makapagexplain, nagalit nalanng ako basta basta ng hindi ko man lang naririnig ang kanyang mga dahilan. And the biggest mystery nag seselos nga ba ako?, hindi ko alam kong selos ito I just....Just.........Never mind, basta hindi ako nagseselos.
ROSE POV:
Hayy mahigit isang linggo na akong nananahimik dito sa bahay nila SIMON at hindi ko pa din siya inapansin, hindi ko lang kasi talaga matanggap na sinabihan niya ako ng ganun, at isa pa dapat makipag bati na siya sa akin dahil hindi ko na talaga maintindihan ang mga pinag aaralan namin at hirap na hirap na akong tiisin ang mahinang pag sasalita! hindi ako sanay!!.
"Rose, itaasmo na daw yong kakainin ni Sir" utos sa akin ni Madonna (bagong kasamahan namin bilang isang kasambahay)
Tumango lang ako bilang sagot at biglang ngiti naman siya.
"LQ?" tanong niya, hindi ko man lang naintindihan ang tanong nya.
"Anong LQ?" tanong ko sa kanya at mas lumapad pa ang kanyang ngiti.
"Lover's Quarrel" sagot niya, hindi ko talaga maintindihan ang sinasabi niya, hindi ako sanay sa mga ingles na lingguwahe dahil nga galing akong probinsya.
"ano iyon?, pwede pakipaliwanag ng mas malinaw?" sabi ko sa kanya.
"hayy naku, yon yung dalwang nag mamahalan na nagtatapuhan, hindi mo ba alam iyon?"
"Hind...." hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil sumigaw na yang SIMON na yan.
"ROSE!!, yung pagkain ko, gutom na ako!" sigaw niya sa taas, hindi nalang ako sumagot pa at nag paalam na ako kaay Madonna.
"Mamaya nalang, ihahatid ko muna tong mga pagkain sa taas" sabi ko at pumunta na ako sa taas.
Habang umaakyat ako ay bumibilis ang tibok ng aking puso, mula nung hindi ko na siya pinapansin ay ganito na lagi ang aking pakiramdam. Hindi ako sanay na may kaaway at katampuhan,dahil hindi naman ako ganun na tao, pero kailangan ko ding ipagtanggol ang sarili ko dahil alam kong nasa tama ako,hindi ako basta basta mag papatalo samga ganitong bagay dahil malakas ako at kailangan ko tong gawin para sa pamilya ko,
" Ang drama drama ko naman!!" sabi ko sa sarili ko sa tapat ng pinto.
"sinong madrama?,bakit ang tagal mong ipasok ang pagkain ko?, pasok ka at may sasabihin akong importante sa iyo" sabi ni SIMON, mukhang seryoso siya at mas lalo akong kinakabahan.
Pinaupo nya lang ako sa may malambot na upuan at hinihintay ko lang siyang matapos kumain.
Hindi ko tuloy maiwasang baka tanggalin niya ako sa aking trabaho, kinakabahan ako dahil hindi ko na alam anng gagawin ko kung wala na akong trabaho, wala na akong maipapadala sa pamilyako at masisira na ang aking pangako sa kanila, ayokong masira ang mga binitawan kong pangako sakanila. Pag datingsa mga ganitong bagay ako na ang magpapakumbaba dahil lahat ng to ayalang ala sa pamilya ko. Gusto ko silang bigyan ng magandang buhay.
SIMON: anyway!
"hsndjdvniaomcoidnv!, ano ba?! bakit ka ba nangugulat?!" gulat na gulat kong sabi, nagulat ako dahil bigla na lang siyang magsasalita sa aking harapan ng pagkalakas-lakas.
"Eh, ano ba yang iniisip mo?!" sigaw niya sa akin.
"SIMON, tatanggalin mo na ba ako sa trabaho?, pasensya na kung ganito ako.......Pase" di ko na naituloy
"Hahahaha!, ano bang pinag sasabi mo?" sobrang syang sabi niya. Di ako makaimik dahil hindi ko siya agad naintindihan, hindi ko alam kong bakit siya natawa at kung bakit ganun ang tanong niya, ano ba ang plano niiya?
"Here" abot niya ng isang kahon. Inabot ko naman at medyo kinabahan ako dahil baka ito na ang pang huling sahod ko at papa alisin niya na talaga ako.
"cellphone yan, diyan mo na ako tawagan at textan kong nasaan ka para hindi ako napaparanoid sa kakahanap sa yo kapag wala ka sa tabi ko" sabi niya, hindi ko man alam ang pina sasabi niya.
"pasensya ka na kung ganun ang mga nasabi ko sa iyo, atpasensya ka na kong hindi man lang kitahinayaang magpaliwanag" sabi niya, naiiyak na ako dahil sa ginawa niya na pag hingi ng patawad sa akin. Tumayo ako at niyakap ko siya ng napakahigpit.
"kababata..*sob* ko kasi si..ya" sabi ko hindi na tuwid ang pananalita ko dahil sa pag iyak ko.
"ganun ba?, sana huwag kang umalis sa tabi ko ng paalam, at higit sa lahat HUWAG MONG GAWING PAMUNAS ANG DAMIT KO!" sabi niya sa akinat bigla naman akong umalis sa pagkakayakap sa kanya.
"Aaah, pasensya ka na" sabi ko sa kanya, medyo natuwa ako sa kanya dahilbumalik na siya sa dati na sinisigawan ako, mas sanay pa ako sa ganitong situwasyon.
"ano nga pala ito?" tanong ko kay SIMON. Hindi ko kasi alam kong anong laman nitong maliit na kahon na hawak hawak ko.
"Cellphone yan" sabi niya at pinakita sa akin kong paano gamitin,
At tinuruan niya na akong guamit nun maghapon. Masaya ako dahil nag kabati na kami buti nalang hindi niya ako inalis sa trabaho, sobrang saya ko kasi humngi din siya ng tawad sa akin, na kahit mayaman siya ay marunong pa din siyang humngi ng tawad sa mas mababa sa kanya..
ITUTULOY.
A/n: Thank you for reading this chapter. Please vote and share. Also please read
1. END
2. Raped Victim
3. Nang dahil sa Ballpen
BINABASA MO ANG
ANG IGNORANTE KONG GIRLFRIEND
RomanceProbinsiyana, Walang alam sa syodad, ignorante.
