ANG IGNORANTE KONG GIRLFRIEND

IKA DALAWAMPU'T TATLONG KABANATA:

SIMON'S POV:

  Dahil nasimulan ko ng ikinwento kay Rose ang tungkol sa pamilya ko ay kinulit niya ako ng kinulit na magkwento.

"Ano na kasi?? ngayon na nga lang tayo maguusap ng walang away eh" sabi niya at saka umupo sa tabing dagat.

"Sige na nga! pero ngayon lang to, at huwag na huwag mong ikekwento kahit kanino ha?!,k undi lagot ka sa akin." sabi ko at umakbo ako agad sa kotse at kinuha ko yong blanket at mga pagkain na binili ko kanina sa foodchain.

"Yan total ikaw naman mutyatya ko ayusin mo para naman maayos ang upuan natin at may pagkain tayo." sabi ko sa kanya.

Mag gagabi na pala pero parang hindi na namin pinansin yon.

"Simon simulan mo na" sabi nitong Chismosang tae na to-"_"- ewan ko nga ba kung bakitnko sinusunod tong babaeng to.

"Second Family kami ni Dad" pasimula ko habang siya ay attentive na nakikinig sa akin at subo ng subo ng burger mamaya matatae nanaman to sa daan eh.-___-. hayyy naku!

"tapos?" sabi niya at itinuloy ko na, na dahilan naman na nagFlashback sa akin ang lahat lahat.

*FlashBack*

' Happy Birthday to you (2x) happy birthday (2x) happy birthday to you !!!' kanta ng mga friends ko at mommy ko at ni Ate Joanna at Rafael.

"Thank you" sabi ko nga malumanay, hindi ko magawang maging masaya dahil sa pinaka importanteng araw ko sa taon taon ay wala lagi si Daddy. Ni minsan hindi siya umatend ng birthday celebration ko. 7 years old na ako ngayon at big celebration ang inawa ni Mommy para sa akin.

"Don't worry anak, Dadating din ang Daddy mo antayin mo lang anak ha?" sabi ni Mommy sa akin at nagtuloy lang ang celebration hanggang matapos.

"Mommy, hindi dumating si Daddy" mangiyak ngiyak kong sabi at pumunta na ako sa room ko.

Useless ahat ng natanggap kong regalo ngayon, dahil hindi sumipot ang isa sa pinaka imporatanteng tao sa buhay ko.

Umiyak lang ako ng umiyak hanggang nakaramdam ako ng antok na siya namang ikinatulog ko.

..

.

.

.

.

.

.Nagising na lang ako ulit ng marinig ko si Daddy at Mommy na nagaaway sa labas ng kwarto ko.

"Danilo, makinig ka nga sa akin, alam mo ba hinitay ka ng anak mo?!, hindi ka ba naawa? sa kanya na tuwing birthday niya ay wala ka?! wala kang kwenta! wala!" sabi ni Mommy,

naiyak na lang ako dahil ako nanaman ng dahilan ng pagaaway nila. Malas ba akong anak?, na hindi ako matanggap ni daddy??, good boy naman ako,at matakino naman, ginawa ko na ang lahat lahat para mapansin lang ni Daddy but wala talaga.

"Alam mo, hindi lang kayo ang priorities ko! alam mo yan! at wala kang karapatan na pag salitaan ako ng mga bagay na ganyan dahil Pangalawang pamilya ko lang kayo! kaya magpasalamat ka nalang na sinusustentuhan ko pa kayo!, babawi nalang ako sa kanya"

Ano?! pangalawang pamilya lang kami nila Mommy at Rafael?, ibig sabihin kabit lang ang mommy ko?, hindi ko na napigilan ag sarili ko ay binagsak ko na ang pintuan ko at nilock yon

"anak! buksan mo ang pinto!!, let e explain, anak!"sigaw ni Mommy pero hindi ko sila pinansin

dapat masaya ako,sa mga oras na ito dahil birthdayko ,pero sa mura kong edad bat ganito na ang mga nangyayari sa akin?!, may nagawa ba akong Mali? para parusahan ng ganito?.Dahil ba sa anak ako sa labas?,dahil kabit lang ni Daddy si Mommy? at dahil ba sa pangalawang pamilya lang kami kaya hindi kami kayang mahalin ni Daddy?!.

Iyak lang akong iyak, ito na ang pinakamalungkot kong birthday sa lahat!. Sa kakaiyak ko nanaman ay di ko na namalayan na nakatulog nanaman ako ng malungkot at may hinanakit sa puso.

*End of Flahback*

"At yon yon nga ang nangyari sa buhay ko, at feeling ko nga walang nagmamahal ss akin eh" nakayuko kong sabi sa kanaya may narinig akong umiiyak.

obviously si ROSE nanaman, baka naman natouch sastory ng buhay ko.

"bakit ka umiiyak?" tanong ko sa kanya, kahit kailan talaga ay napakawierd nitong babaeng to.

"Kasi...sob.." sabi niya di niya na natuloy dahil sa umiiyak siya.

"kasi ano?!" irretable kong tanong -_____-

"NATATAE ATA AKO SIMON!!!"

O_______O ako

T_______T siya.

tinignan ko yong mga pagkain ..NAUBOS NIYA -_____-

Dinala ko siya sa pinakamalapit na CR dito sa resort namin at hinintay siya.

Mas ok na siguro na di niya narinig, ang awkward kaya -_____-,pero thankful ako na kahit di niya naintindahan siguro atleast nalabas ko iyon sa taong IGNORANTE na si MS. TAE .

Itutuloy..

A/n: Thank you for reading this chapter. Please vote and share. Also please read
1. END
2. Raped Victim
3. Nang dahil sa Ballpen