SIMON'S POV:
I woke up late in the morning, medyo inaantok pa ako dahil sa napuyat ako kakaisip sa amin ni Rose, medyo masait pa ang ulo ko kaya naman hindi muna ako bumaba. I called Madonna through phone to get me some brunch meal and also a medicine para hindi na lumala ang sakit ng ulo ko.
Agad naman na umakyat si Madonna at dala dala ang mga pagkain.
"Sir, ito na po yung mga pinapakuha niyo" maligayang sabi ni Madonna.
"Salamat, pakilagay nalanng diyan" sabi ko naman.
Paalis na sana siya ng bigla o siyang pinigilan sandali at tinanong.
"Madonna, kamusta si Rose?" tanong ko sa kaniya at ngiti lang ang isinagot sa akin, hindi ko naman siya maintindihan kaya hinayaan o nalang siya, hindi ko muna gagambalahin si Rose, papalamigin ko muna ang situwasiyon para pag nag usap kami ay hindi kami magkagulo, alam niyo naman si Rose hehehe.
Lumipas ang mga araw na hindi kami nagtatagpo ni Rose sa skwelahan at mismo sa loob ng masyon, hindi ko naman magawang tanungin si Manang Cora baka masapuk lang ako nito, siguro tinataguan ako ni Rose, si Madonna naman sa tuwing tatanungin ko siya ay ngiti lang ang isinasagot sa akin.
Saktong pauwi na ako ng biglang komg nakita si Rolito, yung kaibigan ni Rose, na ang alam ko ay may gusto itong asungot na ito sa kaniya.
Lalampasan ko nalang siya total, wala naman akong sasabihin na matino sa kaniya, kunwari nagtetext ako at hindi ko siya nakita.
Nang maramdaman ko na medyo magkakasalubong na kami ay nagpanggap akong nagtetext pero hindi pa ako nakalampas sa kaniya ay agad niya ng hinablot ang aking braso dahilan para mapatigil ako.
"Pare, ganiyan ka nalang ba?, masaya na nasasaktan mo si Rose, nakuha mo pang magtext" sabi niya sa akin.
"Aba't...." magsasalita palang sana ako ng bigla siyang sumingit.
"Wala na dito sa Maynila si Rose, umuwi na siya sa probinsiya, kanina lang"
Nagulat ako sa narinig ko sa kaniya. Hindi ako maka salita at yung puso ko ay ang bilis ng tibok, gusto ko magwala pero hindi pwede dahil andito ako sa public, baka masira image ng parents ko at image ko na din.
"Ala..." magsasalita palang sana ako ng bigla nanaman siyang sumingit... Bastos to ha, ako yung bida dito pero hindi ako pinagsasalita.
"Alam ko kung saan ang saktong lugar kung taga saan si Rose, dahil magkapit bahay lang kami sa probinsiya.." sabi niya pero pinutol ko ito. Medyo gumaan naman ang aking pakiramdam dahil hindi ako mahihirapan na hanapin siya.
"Sige sabihin.."sabi ko pero pinutol niya ulit ang aking sasabihin.
"Hindi ko sasabihin sa'yo, magdusa ka din gaya ng pagdudusa ni Rose" sabi niya sa akin. Medyo nabanas naman ako, ano ba tong taong to, Mind Readerba siya?
"Paano mo.." ngunit pinutol niya nanaman ang aking sasabihin..
"Hindi ako Mind reader, medyo normal lang ang mga ganitong situwasiyon sa mga pelikula kaya alam ko na yang mga ganiyan" sabi niya at umalis na.
--
Hindi ko alam kung paano ko hahanapin si Rose, oo alam kong taga Samar siya pero hindi ko alam kung saang eksatong lugar siya, sobrang lawak kaya ng Samar, at sabi niya pa ay nasa liblib silang lugar.
Kakaisip ko ay biglang pumasok si Rafael.
"Anak ng kabayo naman Rafael, uso kumatok" kako sa kaniya at napangiti naman siya.
"I know where you can find Rose" bigla niyang sabi.
"Huh?, paano?, at bakit alam mo ba kung saan siya EKSAKTONG nakatira?" pag ha-highlight ko sa eksakto para di nanaman ako umasa.
"Nope" maiksi niyang sagot. Badtrip din tong batang to oh, akala ki pa naman alam niya.
"Tss. Paasa, dun ka na nga" pagtatakwil ko sa kaniya.
"But, you can ask her relatives, remember when you recruit her?" maiksi niyang sabi at umalis na.
Medyo naging slow naman ako at ilang sandali pa ay naalala ko, yung unang pagtatagpo namin ni Rose!!, sobrang laki ng ngiti ko at agad akong pumunta sa kwarto ni Rafael.
"Raf!! mas matalino ka talaga sa akin!! salamat!! YUHOOO!!" tuwang tuwa kong sabi sa kaniya at agad ko siyang nirambol.
"STOP!! IM NOT KID ANYMORE!!" sigaw niya sa akin at para akong asong bumalik sa lungga ko.
Agad naman akong nagimpake at bahala na si Madonna rumason sa mga instructor namin ni Rose kung bakit kami absent.
---
Matapos kung puntahan ang mga kamag-anak ni Rose ay nalaman ko din sa wakas kung saan siya nakatira sa Samar. Agad naman akong kumuha ng plane ticket,gumamit na ako ng mga kapit para makabiyahe na din ako agad agad ngayong gabi.
"Kuya Samuel, paki kuha nalang itong sasakyan ko dito sa airport" sabi ko a bago naming driver through phone call.
"Sige po Sir" sabi niya lang at agad naman akong pumasok sa Airport para makapaghanda na.
May bigla namang tumawag ulit sa akin.
"Hay nakung bata ka, antayin mo ako diyan sa airport!"paninirmon sa akin ni Manang Cora at inantay ko nga siya dito sa airport.
Ilang minuto pa ay nakita ko si Manang Cora na tumatakbo kahit hindi na makatakbo, kaya agad naman akong lumapit sa kaniya.
"Manang bakit pa kayo pumunta dito?, mapapagod lang kayo di na nga kayo makatak..." naputol ang sasabihin ko ng bigla naman siyang nanermon.
"Ikaw ha!, magiingat ka dun, at balitaan mo kami agad kung natagpuan mo na si Rose, at siguraduhin mong babalik ka dito na kasama si Rose!" at sabay hampas pa sa akin.
"O-opo Manang, sige po at ako'y aalis na" paalam ko at agad naman na akong tumakbo sa loob.
--
"Antayin mo lang ako Rose, pangako ko sayo na hindi na ulit kita sasaktan, paapaiyakin at phihirapan, I will make sure na kasama kitang babalik dito sa maynila"
A/n: Thank you for reading this chapter. Please vote and share. Also please read
1. END
2. Raped Victim
3. Nang dahil sa Ballpen
BINABASA MO ANG
ANG IGNORANTE KONG GIRLFRIEND
RomantizmProbinsiyana, Walang alam sa syodad, ignorante.
