My Dear Killer ♤JiKook♤

27♤

Sondan bir önceki bölüm...💗
Iki bölümde konuyu oturtmam için normal oldu.💗

Hayatım cidden karşısına geçip kahkaha atabileceğim ama aynı zamanda da hüngür hüngür ağlayabileceğim kadar trajikomikti.

Boş boş Jungkook'un yazdığı mesaja bakıyordum dakikalardır.

Belki yirmi belki otuz dakikadır kendimi sorguluyordum neden böyle başbelası birine aşık oldum diye. Sonra kendime küfrediyordum.

Bir küfür ardından yeni bir göz yaşı damlası getiriyordu.

Yoongi'yi bu hale getirenin kendim olduğunu bilmek kalbimin içinde taşınmaz bir ağrıya sebebiyet veriyordu.

Kendimi yiyip bitirirken onun hızlı nefes alışlarını duydum sonra balkonumda.

Belkide o benim hayatımı anlamlaştıran tek ayrıntıydı. Ben bir böcektim, konduğum her yeri batırıyordum. Yoongi'yi batırmıştım. Jungkook kendinin ne kadar battığını düşünsede benim kadar kimse dibe çekilemezdi. Onuda üzecektim. Ben bir böcek, onun çiçeğine konup onu güzelliklerinden ayıracaktım tıpkı Yoongi'ye yaptığım gibi.

Ama o güçlüydü. Her şeyin suçlusu ben iken beni tanımadan göz yaşlarımı rahatlıkla silebiliyordu. Onun gibi olabilir miydim? Ah tabii ki hayır. O bir süper kahramandı. En azından benim için öyleydi ve ben başkalarının ne düşündüğünü önemseyen biri de sayılmazdım.

Gözlerimi silerken konuşuyordu, bir şeyler diyordu. Belki de Yoongi'ye ağladığımı düşünüyordu. Ama ben bizim için ağlıyordum. Onunla olmak istiyordum ama onun beni tanıdıktan sonra kabul etmeyeceğinide biliyordum. Yalnızdım ve onun dediğinin tam tersi, o kurtulurken ben batacaktım.

Belkide ona sarılabilirdim, hala karşımda bir şeyler söyleyen kişiye sarılabilirdim. Belki son kez mutlu hissedebilirdim. Onun tam boş anını yakalayıp başımı boyun girintisine soktum. Beni garipseyebilirdi, beni ittiredebilirdi. Ama sadece onun nefesini hissetmek beni bu dünyada tutmak için yeterde artardı.

Birden donakalmıştı. Adımı sayıkladığını duyabiliyordum. Ama sadece biraz böyle kalmaya ihtiyacım vardı. Zaten sonra bitecekti her şey.

Saçlarımı karıştıran sıcak ellerini hissettiğimde hücrelerime kadar huzurla dolmuştum hatta patlayabilirdim.

Ama bence yeterdi. Dudaklarımı yaladığımda her şeyin burada sona erecek olması üzücüydü. "Jungkook ben birilerini öldürdüm."

Sırtımı okşayan parmakları birden durduğunda acıyla karışık gülümsedim. Ittirmesini beklerdim. Belkide bir açıklama ya da şaka yaptığımı falan söylememi bekliyordu. Ama tanrı aşkına, buradaki tek katil kendisi değildi. Böyle bir şaka yapacak halimde yoktu.

Beni kendinden ayırırken ona bir daha dokunmayacağımı bilmek ciğerlerimi oksijenden mahrun bırakmakla aynı acıyı vermişti.

"Jimin ne diyorsun sen?" O bana dik dik bakarken ben gözlerimi kaçırıyordum. Nasıl bakabilirdim ki ona? Nasıl aynı temiz şeklimle onun yüzüne bir gülümseme sunabilirdim?

"Baya öldürdüm. Buradaki tek kirli insan sen değilsin." Tam elimle göz yaşımı silecek iken yüzümü ellerinin arasına alıp kendine yaklaştırdı. Sanırım bu ölüm haberimin yayılmasıyla aynı derecede bir hareketti. "Jimin ne dediğinin farkında mısın?"

Ondan saklayacak bir şeyim yoktu. Kimseden korkumda yoktu. Cehenneme gidersemde gidecektim. "Onun ailesini ben öldürdüm, Yoongi'yi ben öldürüyorum."

"Ciddi değilsin?" Yüzüme çarpan kırık nefesi kabime bir ok misali saplanıyordu. Benden beklemezdi. Benim yapmayacağımı bilirdi, işte bu beni yerle yeksan ediyordu. Kimsenin ummayacağı bir şey yapmıştım ben. "Daha önce bu kadar ciddi olmamıştım Jungkook."

Dudağını kemirirken beni bu sefer kendi isteğiyle ona sarılmamı sağladı. Neden böyle yapıyordu bilmiyordum. Ama ihtiyacım olan şey buydu ona sarılırken içimde olan her şeyi hızlı hızlı inip kalkan göğsüne boşalttım. "Ben onun evini yaktım Jungkook. Bilerek, geçirdiğim sinir kriziyle anne ve babasının olduğu evde yangın çıkardım. Yoongi'nin bundan hiçbir zaman haberi olmadı. Tedavi gördü çünkü ailesine çok bağlı bir insandı. Bende sanki hiçbir şey yapmamış gibi hep yanında durdum. O gün zorla evime girdiğinde bana ondan uzaklaştığım için böye davrandığını söylemişti. Yalandı. Öğrenmişti. Salak rolüne yattım. Yapmamış gibi davrandım. Suçlu bendim ve hala daha kendime hakim olamayıp sana aşık oldum. Ölmeyi hakeden bir numaralı insan benim Jungkook. Katilim değil misin? Lütfen sana da
acı çektirmeden beni bu dünadan ayır. Sana yalvarıyorum beni öldür aksi takdirde Yoongi'ye bir şey olursa ben kendimi öldüreceğim."

Soğumuş elleri yanaklarımdan düşerken belkide hayatımda aldığım tek doğru kararı vermiştim.

Geri dönüşümde olmayacaktı.

Finali de bu akşam veya yarın atıp bitireceğim ve arkasından uzun soluklu başka bir hikayeye başlayacağım. Herkese muck mucklar 😇💕