Անավարտ սեր

ՄԱՍ 3

Մի ժամ անց ինքնաթիռն արդեն եկավ ու մենք բարձրացանք,ես արագ վազզեցի ու հեռացա Աննայից,ես 9 ժամ նրա հետ չէի դիմանա:Դե իհարկե ես պատկերացնում եմ հիմա նրա վիճակը,բայց թքաց ունեմ:Ես նստեցի պատուհանի կողքին,հանկարծ ինձ մոտեցան պեպեններովն և մյուսն:Պեպեններովը նստեց իմ կողքի նստատեղին, իսկ մյուսը հետևում:Հանկարծ նա,ով նստել էր հետևում ասեց:

-Գարիկ,ես ոնց հասկացա էս 9 ժամը քո համար կայֆոտ ա լինելու:(ու ցույց տվեց գլխով ինձ:Նրանք սկսեցին ծիծաղել:Ես անհարմար էի ինձ զգում,էս երկու հիմարների հետ ես երկար չեմ ձգի:Հանկարծ եկավ ՆԱ ու ասաց)

-Գար,թռի ստեղից

-Լավ էլի Դավ (Ուրեմն ՆՐԱ անունն Դավիթ է?)

-Դու չէիր ուզում Արամի հետ նստեիր?

-Փոշմանեցի

-Ախպեր,հավեսդ չունեմ,ռադ էղի ստեղից

-Դավիդը բարկանում ա...(ասաց հետևի նստարանից Արամն,Գարիկը վեր կացավ ու գնաց ,իսկ ՆԱ նստեց կողքս)

-Շնորհակալ եմ (ասացի ես)

-ինչի համար?

-որ փրկեցիր էտ հիմարներից

Նա ծիծաղեց:

-Նրանք էտքան ել վատը չեն)

Արդեն երկու ժամ էր անցել,ես գիրք էի կարդում ,իսկ Դավիդն աչքերը փակաց ականջակալներով երգ էր լսում:Ես մի պահ կտրվեցի ու սկսեցի ուշադիր նրան նայել,ինչի ա եսքան գեղեցիկ?

Հանկսրծ նա ասաց:

-օօօօ,դու ինձ ես նայում (բայց աչքերն չէր բացում)

-չէ(ասացի ես,շարունակելով նրան նայել:Հանկարծ նա արագ աչքերն բացեց ու ես չհասցրեցի հայացքս թեքել նրանից:Նա սկսեց ծիծաղել:)

-ասում ես չէ?(ԴԱՎԻԹ)

Ես կարմրեցի...

-Գիրքը դուրդ գալիս ա?(հարցրեց նա,որ թեման փոխի)

-Երևի(պատասխանեցի ես)

Հանկարծ մեզ... 

(Նկարում Դավիթն է)