6

177 8 0
                                    

Ես շրջվեցի,որ հեռանամ,բայց նա քաշեց ձեռքիցս և ասաց:

-Վաղը կտեսվենք?

-Չգիտեմ...

-Խնդրում եմ...Մեկ է չես ուզում հյուրանոցում նրանց հետ նստես -Ճիշտ ես...Երբ կհանդիպենք?

-Առավոտյան,ժամի 9ին ,լողափում:Հարմար ա ?

-ՀԱ

-Դե լավ,հիմա նոր պակա)

-Պակա

Ես մտա սենյակ,Աննան սկսեց գոռռալ,ասում էր ,թե ոնց է ինձ ատում,որ չեմ լսում իրեն:Ես ռեակցիա չէի տալիս,դրանից նա ավելի բարկացավ ու հրեց ինձ,ես ընկա ու հարվածեցի գլուխս սեղանի սույր ծայրին:Արյունն գնում էր գլխիցս,ահավոր ցավում էր:Ես սկսեցի արտասվել...

«ինչի համար Աստված իմ?»«Ինչի է իմ կյանքը այսքան դաժան»Արցունքներն գնում էին աչքերիցս...Առավոտյան նա չթողեց ինձ դուրս գալ,ես փախա հյուրանոցից,վազզեցի դեպի Դավիդը:Նա նկատեց գլխիս վրայի չորացած արյունն:

-Բել,էս ինչ ա էղե?

Նա նուրբ կպավ գլխիս վերքին,հետո հանեց անձեռոցիկ ու սկսեց մաքրել,հետո հարցրեց:

-Աննան է արել?

-Հա...

-Պարզ ա :Այսօր դու էտ հյուրանոց չես վերադառնա,հերիք եղավ նա քեզ սենց տանջի:

Ես էլի սկսեցի լացել😭

-Լավ վերջ,այսօր տխրելու օր չի:Ես մի ընտիր միտք ունեմ,արի (Ասաց Դավիդը և քաշեց ձեռքիցս,մենք հեռանում էինք ,չգիտեմ ուր էինք գնում,հանկարծ մենք կանգնեցինք)...


Անավարտ սերWhere stories live. Discover now