10

147 8 0
                                    

Հանկարծ ինչ որ մեկը ուժեղ քաշեց մազերիցս,ես շրջվեցի:Աննան էր:Վայ Աստված իմ😭:

-ԷՍ ուր էիր փաղչում?Քեզ չեմ ասել վեր ընկնես համարում?ՀՆ?(ՈՒ ավելի ուժեղ քաշեց մազերիցս,քաշելով ինձ համար բերեց ,գցեց մահճակալին:Ես արագ վերցրեցի հեռախոսս Դավին գրեցի«Չստացվեց:Աննան հետ բերեց:Դավ էս ամենն անիմաստ է :Խնդրում եմ փորձի մոռանաս:Մոռացի:Ես չէի ուզում քեզ ցավ պատճառել,բայց ամենաշատը ես քեզ պատճառեցի...ԿՆԵՐԵՍ:ԿՆԵՐԵՍ...Ես էլ չեմ դիմանում ,Չեմ կարող...

սիրում եմ քեզ ու միշտ կսիրեմ»

ԵՍ արտասվում էի ,էլ չէի դիմանում:Ես ամբողջ կյանքս ատել եմ այդպես մարդկանց,ով չի փայքարել սիրո համար,բայց հիմա ես ինքս էլ չեմ կարող փայքարել😭😭Աստված օգնիր ինձ!Խնդրում եմ:Ես նույնիսկ էլ ուժ չունեի արտասվելու,մենակ հոգիս էր լաց լինում...Ես չէի ապրում,ես գոյատևում էի:

Հանկարծ Դավը պատասխանեց:«Իմս,գժվար?:ԵՍ քեզ խոսք եմ տալիս ՄԵՆՔ ՄԻԱՍԻՆ ԵՆՔ ԼԻՆԵԼՈՒ:լսում ես ?ՄԻԱՍԻՆ ԵՆՔ ԼԻՆԵԼՈՒ:փորձի երեկոյան փախչես

Սիրում եմ քեզ,գիժսսսս❤️»

Ես ավելի շատ ցավ զգացի:Սենյակ մտավ Աննան,տեսավ հեռախոսս ձեռքումս,վերցրեց:Ես աղաչում էի,որ հետ վերադարձնի ,բայց չվերադարձրեց:Ես էլ չեմ կարող ՆՐԱՆ գրել...Մենք վերադարձանք հայաստան , ես ոչ մեկի հետ չեմ խոսացել այդ ժամանակի ընդացքում:Մի օր Ամնան մտավ իմ սենյակ ու սկսեց խոսել...

Անավարտ սերWhere stories live. Discover now