Անավարտ սեր

ՄԱՍ 5

Հանկարծ լսեցի:

-Ինչի մասին ես երազում?(Դավիդն էր)

-Դավիդ?

-Դու իմ անունն էլ գիտես?

-Դե...հա

-Դե կասես ես էլ քոնն իմանամ

-Բելլա

-Ինչ սիրուն անուն ունես...

-Մերսի

-Բայց չասեցիր ինչի մասին էիր երազում -Երազում եմ,որ 18 տարեկան դառնամ և ազատվեմ «ծնողներիցս»

-Ինչի?Էտքան չես սիրում իրանց?

-Ո՛չ իրանք են ինձ սիրում,ո՛չ էլ ես նրանց

-Գիտես երբ ես էլ էի քո տարիքին այդպես էի մտածում ,բայց երբ մեծացա հասկացա ,որ մենակ նրանք են ինձ էս աշխարհում սիրում:Հիմա շատ եմ նրանց կարոտում...

-երբ դու փոքր էիր քեզ մայրդ ամեն օր ասում էր թե ոնց է փոշմանել,որ դու ծնվել ես ?Թե ոնց է ատում քեզ?

-Չէ

-Իսկ ինձ ասում է:ԱՄԵՆ ՕՐ:Տարբերությունն զգում ես?

-Կներես,ես չգիտեի...Գնանք լողանանք?

-Գնացինք

(Մենք լողացանք,ես մի պահ նույնիսկ խեղտվում էի,բայց նա բռնեց ինձ ու չթողեց,որ խեղտվեմ:հետո խոսեցինք ամեն ինչից,պարզվեց նա աշխատում է,21 տարեկան է:Ես զարմացել էի ,երբ իմացա:Ես սիրահարվում էի,դա պարզ էր ու ինձ նրանից հեռու չէի պահում,նա միակ մարդն է այս աշխարհում,ում հետ ես ինձ լավ եմ զգում:Երբ մենք արդեն հասանք հյուրանոց,ես ասացի:

-ԴԵ......Ես գնամ?

-ՀԱ...

-Պակա

Ես շրջվեցի,որ հեռանամ,բայց...