ՄԱՍ 4

202 7 0
                                    

Մեզ բերեցին ուտելիքն,ես այնքան սոված էի ,որ սկսեցի արագ արագ ուտել:Հանկարծ ես նկատեցի ,որ Դավիդն ուշադիր ինձ է նայում:Ես ասեցի:

-Ինչ ես տենց նայում?

-Կարելի ա իմ պատառաքաղը?

Ես չհասկացա ինչ նկատի ունի, նայեցի իմ ձեռքի պատառաքաղին ու ևս մեկ պատառաքաղ անձեռոցիկի տակն կար:Ես նրա պատառաքաղն եմ վերցրել ու հանգիստ իմ համար ուտում էի😑😑😑ԵՍ ամոթից կարմրեցի...

-Կներես(Ես)

-Ոչինչ,անցաց լինի(ժպտալով ասաց նա)

Ուրիշն լիներ իրա ընկերներին կպատմեր ու նրանք ձեռ կառնեին ու կծիծաղեին իմ վրա:Նա ուրիխ է ,նա ամենամեծն է նրանց միջից ու ամենախելացին:Էն երկուսն լռիվ ցնդաց են:Այդ օրն մենք էլ չխոսեցինք,ինքնաթիռն վայրէջք կատարեց ու մենք գնացինք հյուրանոց:Ամբողջ ճանապարհին Աննան գոռռում էր վրաս,որ նրա հետ չնստեցի:Հասանք հյուրանոց, տեղավորվեցինք ,ես ինձ վատ էի զգում:Դուրս եկա մաքուր օդ շնչելու ,գնացի լողափ:Քայլում էի ափով,մարդ չկար:Երազում էի այն օրվա մասին ,երբ ես կազատվեմ դրանցից:Էտ Աննայից:Հանկարծ...


Անավարտ սերWhere stories live. Discover now