Անավարտ սեր

8

Առավոտյան ես արթնացա,բոլորն քնած էին,որոշեցի համեղ բաներ պատրաստեմ:Գնացի խոհանոց,արդեն համարյա ամեն ինչ պատրաստ էր ու Հանկարծ լսեցի քայլերի ձայն ,շրջվեցի ու Դավիդին տեսա:Նա այնքան մոտ էր կանգնել,որ ես զգում էի նրա սրտի բաբախոցը,նա ինձանից մի 7-8սմ բարձր էր:Ես կամած գլուխս վեր բարձրացրեցի,նա ուղիղ նայում էր աչքերիս մեջ,հետո մոտեցավ ու համբուրեց...Հանկարծ խոհանոց մտավ Գարիկը:

-կներեք,չէի ուզում խանգառել(ու ծիծաղեց:Ես հիմա չիլի կետճուպից էլ կարմիր էի...)

-Էս հարսիկ ջան,համով բաներ ես պատրաստում?(ԳԱՐԻԿ)

-Գարիկ,ինքը քո հարսիկը ՉԻ(Դավիդ)

-հա ,հա ախպերս:Մենակ քոնն ա:(Գարիկ)

-ախպերս?Դավիդ դուք եղբայրներ եք?(ես)

-ինչքան էլ զարմանալի ա ,բայց հա...(ԴԱվ)

-Աստված իմ...Չեմ հավատում:Դուք ընդհանրապես իրար նման չեք...

-դե հա ...

-Դավ ,դու լողանալ չես ուզում?(Գարիկ)

-ուզում եմ(ԴԱՎ)

-դե գնա

-Էս ցրում ես,որ խեղճ աղջկա նեռվերն ուտես?

-դե գիտես ինձ

-արա խելոք մնա,2 մետրից մոտ չգնաս -լավ լավ գնա

(Դավը գնաց լողանալու,իսկ Արամը արթնացավ:)

-Համով հոտեր ա գալիս...(Արամ)

-Բելլա,դու քանի տարեկան ես ?(Գարիկ)

-Աղջկանից տարիք չեն հարցնում

-ես հարցնում եմ

-սխալ ես անում -հիմա կասես???

-16

-դե լսի ինչ եմ ասում քեզ...(նա ասաց դա հրամայական ու գոռռոզ տոնով:Ես վախենում էի...

-դե լսի ինչ եմ ասում քեզ:Չգիտեմ ինչքան լուրջ է նա քո հետ կապված,բայց մի տարի առաջ նրա սիրաց աղջիկը թողեց իրեն ու հեռացավ ու մինչև հիմա նա չի կարող կարգի գալ:Էտ աղջիկը նրա կյանքի իմաստն էր ու նա էնքան ուժեղ գտվեց ,որ մինչև հիմա դիմանում է առամց իրա :Չփորձվես նույնիսկ մի թեթև ցավ պատճառել նրան:Լսեցիր?

-Հա...Ես չգիտեի...

-Արդեն գիտես ու եթե նրան ցավ պատճառես,կյանքտ դժողք կսարքեմ:Երդվում եմ:Կարող ա ես կողքից թեթև մտածելակերպով տղա եմ թվում,բայց էն ինչ վերավերվում է ախպորս էտ իմ համար լուրջ ա շատ:Ու մի բան էլ Դավիդն չպիտի իմանա էս խոսաքցության մասին:

-Լավ:

(Դավիդը եկավ ու մենք երեքով նախաճաշեցինք,հետո երեքով գնացինք քաղաքից դուրս ման գալու,քայլեցինք:Ամեն մի ժամ նրանց հետ անցկացրած կյանքիս ամենաերջանիկ պահերն էին,անցավ մի երկու շաբաթ,ես ու Դավիդը միասին էինք ու մեզ ոչ ոք չէր կարող բաժանել:ԵՐԲԵՔ:Ես կապնվել էի նրան հոգով,գժվում էի նրա համար:ՈՒղակի էտ սերը բառերով չէր կարելի բացատրել:Նա միակ մարդն էր,ով ինջ երջանկացրեց:Ով հասկացրեց,որ ապրել է պետք:Մենք մեկս մեկիս հանդեպ կապվաց շատ երազանքներ ունեինք,Բայց մի օր հայտնվեց չար կախարդն ու մոխիր դարձրեց մեր երազանքներն...